Psalmorum 137

1 David Hieremiae super flumina Babylonis illic sedimus et flevimus cum recordaremur Sion

Bò rivyè a Babylone yo, se la nou te chita. Nou te kriye, lè nou te sonje Sion.

2 in salicibus in medio eius suspendimus organa nostra

Sou pye sikrèn nan mitan li an, nou te pandye ap nou yo.

3 quia illic interrogaverunt nos qui captivos duxerunt nos verba cantionum et qui abduxerunt nos hymnum cantate nobis de canticis Sion

Paske la, ravisè nou yo te mande nou chante pou yo, e bouwo nou yo ak gwo kè kontan, t ap di: “Chante pou nou youn nan chanson Sion yo.”

4 quomodo cantabimus canticum Domini in terra aliena

Kijan pou nou ta chante chan SENYÈ a nan yon peyi etranje?

5 si oblitus fuero tui Hierusalem oblivioni detur dextera mea

Si mwen ta bliye ou, O Jérusalem, kite men dwat mwen bliye kapasite li.

6 adhereat lingua mea faucibus meis si non meminero tui si non praeposuero Hierusalem in principio laetitiae meae

Ke lang mwen kole rèd anlè bouch mwen, Si m pa ta sonje ou, si m pa ta leve Jérusalem wo, pi wo ke pi gwo plezi m yo.

7 memor esto Domine filiorum Edom diem Hierusalem qui dicunt exinanite exinanite usque ad fundamentum in ea

Sonje, O SENYÈ, kont fis a Édom yo, jou a Jérusalem nan, ke yo te di: “Raze l nèt! Raze l jis rive nan fondasyon li.”

8 filia Babylonis misera beatus qui retribuet tibi retributionem tuam quam retribuisti nobis

O fi a Babylone nan, Ou menm ki te devaste nou an, A la beni (sila) ki rekonpanse ou ak menm rekonpans ke ou te rekonpanse nou an va beni!

9 beatus qui tenebit et adlidet parvulos tuos ad petram

A la beni (sila) ki sezi pitit ou yo, e ki kraze yo nan wòch la va beni!