Lucam 18
1 dicebat autem et parabolam ad illos quoniam oportet semper orare et non deficere
Då sagde han deim ei likning um at dei stødt skulde beda og ikkje trøytna.
2 dicens iudex quidam erat in quadam civitate qui Deum non timebat et hominem non verebatur
«I ein by, » sagde han, «var det ein gong ein domar, som ikkje ottast Gud og ikkje hadde age for noko menneskje.
3 vidua autem quaedam erat in civitate illa et veniebat ad eum dicens vindica me de adversario meo
I same byen var det ei enkja; ho kom jamleg til domaren og sagde: «Hjelp meg, so eg fær rett på motparten min!»
4 et nolebat per multum tempus post haec autem dixit intra se et si Deum non timeo nec hominem revereor
Lenge vilde han ikkje, men då det leid på, sagde han med seg: «Endå eg ikkje ottast Gud og ikkje hev age for noko menneskje,
5 tamen quia molesta est mihi haec vidua vindicabo illam ne in novissimo veniens suggillet me
so vil eg like vel hjelpa denne enkja til retten sin, av di ho plågar meg so; elles kjem ho vel til slutt og legg til meg midt i syni!»
6 ait autem Dominus audite quid iudex iniquitatis dicit
Høyr kva den urettferdige domaren segjer, » sagde Herren;
7 Deus autem non faciet vindictam electorum suorum clamantium ad se die ac nocte et patientiam habebit in illis
«skulde so’kje Gud hjelpa sine utvalde til retten sin, dei som ropar til honom dag og natt, um han so drygjer det ut for deim?
8 dico vobis quia cito faciet vindictam illorum verumtamen Filius hominis veniens putas inveniet fidem in terra
Eg segjer dykk: Han skal hjelpa deim til retten sin, og det fort. Men når Menneskjesonen kjem, skal han då finna trui på jordi?»
9 dixit autem et ad quosdam qui in se confidebant tamquam iusti et aspernabantur ceteros parabolam istam
Til nokre som trudde um seg sjølve at dei var rettferdige, og som vanvyrde alle andre, sagde han denne likningi:
10 duo homines ascenderunt in templum ut orarent unus Pharisaeus et alter publicanus
«Det var ein gong tvo menner som gjekk upp i templet og vilde beda; den eine var ein farisæar, og den andre ein tollmann.
11 Pharisaeus stans haec apud se orabat Deus gratias ago tibi quia non sum sicut ceteri hominum raptores iniusti adulteri vel ut etiam hic publicanus
Farisæaren stelte seg upp for seg sjølv og bad soleis: «Eg takkar deg, Gud, for di eg ikkje er som anna folk, ein røvar, svikar, horkar, eller og som den tollmannen der!
12 ieiuno bis in sabbato decimas do omnium quae possideo
Eg fastar tvo gonger i vika, og gjev tiend av alt eg tek inn.»
13 et publicanus a longe stans nolebat nec oculos ad caelum levare sed percutiebat pectus suum dicens Deus propitius esto mihi peccatori
Tollmannen stod langt undan; han vilde ikkje ein gong lyfta augo mot himmelen, men slo seg for bringa og sagde: Å Gud, ver meg syndaren nådig!
14 dico vobis descendit hic iustificatus in domum suam ab illo quia omnis qui se exaltat humiliabitur et qui se humiliat exaltabitur
Eg segjer dykk: Han var rettferdiggjord då han gjekk heim til sitt hus, men hin ikkje; for kvar den som set seg sjølv høgt, skal gjerast låg, men den som set seg sjølv lågt, skal gjerast høg.»
15 adferebant autem ad illum et infantes ut eos tangeret quod cum viderent discipuli increpabant illos
Dei bar og småborni sine til honom, so han skulde røra ved deim. Då læresveinarne såg det, truga dei deim;
16 Iesus autem convocans illos dixit sinite pueros venire ad me et nolite eos vetare talium est enim regnum Dei
men Jesus kalla deim til seg og sagde: «Lat småborni koma til meg, og hindra deim ikkje! For Guds rike høyrer slike til.
17 amen dico vobis quicumque non acceperit regnum Dei sicut puer non intrabit in illud
Det segjer eg dykk for sant: Den som ikkje tek imot Guds rike som eit lite barn, skal på ingen måte koma inn i det.»
18 et interrogavit eum quidam princeps dicens magister bone quid faciens vitam aeternam possidebo (aiōnios g166)
Ein synagoge-forstandar spurde honom: «Gode meister, kva skal eg gjera so eg kann vinna eit ævelegt liv?» (aiōnios g166)
19 dixit autem ei Iesus quid me dicis bonum nemo bonus nisi solus Deus
«Kvi kallar du meg god?» sagde Jesus. «Ingen er god utan ein - Gud!
20 mandata nosti non occides non moechaberis non furtum facies non falsum testimonium dices honora patrem tuum et matrem
Du kjenner bodi: «Du skal ikkje gjera hor! Du skal ikkje drepa! Du skal ikkje stela! Du skal ikkje vitna rangt! Du skal æra far din og mor di!»»
21 qui ait haec omnia custodivi a iuventute mea
«Alt det hev eg halde frå eg var ung, » svara han.
22 quo audito Iesus ait ei adhuc unum tibi deest omnia quaecumque habes vende et da pauperibus et habebis thesaurum in caelo et veni sequere me
Då Jesus høyrde det sagde han: «Eitt vantar deg endå: sel alt det du hev, og byt det ut åt dei fatige, so fær du ein skatt i himmelen! Og kom so og fylg meg!»
23 his ille auditis contristatus est quia dives erat valde
Mannen vart sturen då han høyrde dei ordi; for han var svært rik.
24 videns autem illum Iesus tristem factum dixit quam difficile qui pecunias habent in regnum Dei intrabunt
Jesus såg det på honom og sagde: «Kor vandt det er for dei som hev gods og gull å koma inn i Guds rike!
25 facilius est enim camelum per foramen acus transire quam divitem intrare in regnum Dei
Ja, ein kamel kjem lettare gjenom eit nålauga enn ein rik kjem inn i Guds rike.»
26 et dixerunt qui audiebant et quis potest salvus fieri
«Kven kann då verta frelst?» sagde dei som høyrde på det.
27 ait illis quae inpossibilia sunt apud homines possibilia sunt apud Deum
Han svara: «Det som er umogelegt for menneskje, er mogelegt for Gud.»
28 ait autem Petrus ecce nos dimisimus omnia et secuti sumus te
«Enn me som hev skilt oss med alt som var vårt og fylgt deg!» sagde Peter.
29 qui dixit eis amen dico vobis nemo est qui reliquit domum aut parentes aut fratres aut uxorem aut filios propter regnum Dei
Då sagde han til deim: «Det segjer eg dykk for sant: Det er ingen som hev skilt seg med hus eller kona eller brør eller foreldre eller born for Gudsriket skuld,
31 adsumpsit autem Iesus duodecim et ait illis ecce ascendimus Hierosolyma et consummabuntur omnia quae scripta sunt per prophetas de Filio hominis
So kalla han dei tolv innåt seg og sagde til deim: «No fer me upp til Jerusalem, og alt det som profetarne hev skrive um Menneskjesonen, skal ganga fram:
32 tradetur enim gentibus et inludetur et flagellabitur et conspuetur
Han gjevast yver til heidningarne og spottast, og farast ille med og sputtast på,
33 et postquam flagellaverint occident eum et die tertia resurget
og dei skal hudfletta honom og slå honom i hel, og tridje dagen skal han standa upp att.»
34 et ipsi nihil horum intellexerunt et erat verbum istud absconditum ab eis et non intellegebant quae dicebantur
Men dei forstod ikkje noko av dette; det var dult for deim kva som låg i det ordet, og dei skyna ikkje det han sagde.
35 factum est autem cum adpropinquaret Hiericho caecus quidam sedebat secus viam mendicans
Då han no kom burtimot Jeriko, sat ein blind mann attmed vegen og bad seg.
36 et cum audiret turbam praetereuntem interrogabat quid hoc esset
Då han høyrde det for so mykje folk fram igjenom, spurde han kva var tids.
37 dixerunt autem ei quod Iesus Nazarenus transiret
Dei fortalde honom at Jesus frå Nasaret for framum.
38 et clamavit dicens Iesu Fili David miserere mei
Då ropa han: «Jesus, Davids son, gjer sælebot på meg!»
39 et qui praeibant increpabant eum ut taceret ipse vero multo magis clamabat Fili David miserere mei
Dei som gjekk fyre, skjente på honom og sagde han skulde tegja; men han ropa berre endå meir: «Davids son, gjer sælebot på meg!»
40 stans autem Iesus iussit illum adduci ad se et cum adpropinquasset interrogavit illum
Då stana Jesus og sagde at dei skulde leida den blinde hit til honom, og då han kom innåt, spurde han:
41 dicens quid tibi vis faciam at ille dixit Domine ut videam
«Kva vil du eg skal gjera for deg?» - «Herre, lat meg få att syni mi!» svara han.
42 et Iesus dixit illi respice fides tua te salvum fecit
«No fær du att syni! Trui di hev hjelpt deg, » sagde Jesus.
43 et confestim vidit et sequebatur illum magnificans Deum et omnis plebs ut vidit dedit laudem Deo
Og straks fekk han att syni si og fylgde honom alt med han lova Gud; og alt folket som såg det, gav Gud æra og pris.
