< Job 13 >

1 ecce omnia et vidit oculus meus et audivit auris mea et intellexi singula
He aquí que todas estas cosas han visto mis ojos, y oído y entendido para sí mis oídos.
2 secundum scientiam vestram et ego novi nec inferior vestri sum
Como vosotros lo sabéis, lo sé yo: no soy menos que vosotros.
3 sed tamen ad Omnipotentem loquar et disputare cum Deo cupio
Mas yo hablaría con el Todopoderoso, y querría disputar con Dios.
4 prius vos ostendens fabricatores mendacii et cultores perversorum dogmatum
Que ciertamente vosotros sois componedores de mentira, todos vosotros sois médicos de nada.
5 atque utinam taceretis ut putaremini esse sapientes
Ojalá callando callarais del todo, porque os fuera en lugar de sabiduría.
6 audite ergo correptiones meas et iudicium labiorum meorum adtendite
Oíd pues ahora mi disputa, y estád atentos a los argumentos de mis labios.
7 numquid Deus indiget vestro mendacio ut pro illo loquamini dolos
¿Habéis de hablar iniquidad por Dios? ¿habéis de hablar por él engaño?
8 numquid faciem eius accipitis et pro Deo iudicare nitimini
¿Habéis vosotros de hacerle honra? ¿habéis de pleitear vosotros por Dios?
9 aut placebit ei quem celare nihil potest aut decipietur ut homo vestris fraudulentiis
¿Sería bueno que él os escudriñase? ¿Burlaros heis con él, como quien se burla con algún hombre?
10 ipse vos arguet quoniam in abscondito faciem eius accipitis
El arguyendo os argüirá duramente, si en lo secreto le hicieseis tal honra.
11 statim ut se commoverit turbabit vos et terror eius inruet super vos
Ciertamente su alteza os había de espantar, y su pavor había de caer sobre vosotros.
12 memoria vestra conparabitur cineri et redigentur in lutum cervices vestrae
Vuestras memorias serán comparadas a la ceniza, y vuestros cuerpos como cuerpos de lodo.
13 tacete paulisper ut loquar quodcumque mihi mens suggesserit
Escuchádme, y hablaré yo, y véngame después lo que viniere.
14 quare lacero carnes meas dentibus meis et animam meam porto in manibus meis
¿Por qué quitaré yo mi carne con mis dientes, y pondré mi alma en mi palma?
15 etiam si occiderit me in ipso sperabo verumtamen vias meas in conspectu eius arguam
Aun cuando me matare, en él esperaré: empero mis caminos defenderé delante de él.
16 et ipse erit salvator meus non enim veniet in conspectu eius omnis hypocrita
Y él también me será salud, porque no entrará en su presencia el impío.
17 audite sermonem meum et enigmata percipite auribus vestris
Oíd con atención mi razón, y mi denunciación con vuestros oídos.
18 si fuero iudicatus scio quod iustus inveniar
He aquí ahora, que si yo me apercibiere a juicio, yo sé que seré justificado.
19 quis est qui iudicetur mecum veniat quare tacens consumor
¿Quién es el que pleiteará conmigo? porque si ahora callase, me moriría.
20 duo tantum ne facias mihi et tunc a facie tua non abscondar
A lo menos dos cosas no hagas conmigo, y entonces no me esconderé de tu rostro.
21 manum tuam longe fac a me et formido tua non me terreat
Aparta de mí tu mano, y no me asombre tu terror:
22 et voca me et respondebo tibi aut certe loquar et tu responde mihi
Y llama, y yo responderé: o yo hablaré, y respóndeme tú:
23 quantas habeo iniquitates et peccata scelera mea et delicta ostende mihi
¿Cuántas iniquidades y pecados tengo yo? Házme entender mi prevaricación y mi pecado.
24 cur faciem tuam abscondis et arbitraris me inimicum tuum
¿Por qué escondes tu rostro, y me cuentas por tu enemigo?
25 contra folium quod vento rapitur ostendis potentiam tuam et stipulam siccam persequeris
¿A la hoja arrebatada del aire has de quebrantar? ¿y a una arista seca has de perseguir?
26 scribis enim contra me amaritudines et consumere me vis peccatis adulescentiae meae
¿Por qué escribes contra mí amarguras, y me haces cargo de los pecados de mi mocedad;
27 posuisti in nervo pedem meum et observasti omnes semitas meas et vestigia pedum meorum considerasti
Y pones mis pies en el cepo, y guardas todos mis caminos, imprimiéndolo a las raíces de mis pies?
28 qui quasi putredo consumendus sum et quasi vestimentum quod comeditur a tinea
Siendo el hombre como carcoma que se envejece: y como vestido que se come de polilla.

< Job 13 >