Job 27
1 Addidit quoque Iob, assumens parabolam suam, et dixit:
Dia mbola nandroso nanao oha-teny ihany Joba ka nanao hoe:
2 Vivit Deus, qui abstulit iudicium meum, et Omnipotens, qui ad amaritudinem adduxit animam meam.
Raha velona koa Andriamanitra, Izay efa nandà tsy hanome ahy ny rariny, sy ny Tsitoha, Izay efa nampangidy ny aiko.
3 Quia donec superest halitus in me, et spiritus Dei in naribus meis,
Fa mbola ato anatiko ihany ny aiko, ary eo am-bavoroko ny Fanahin’ Andriamanitra.
4 Non loquentur labia mea iniquitatem, nec lingua mea meditabitur mendacium.
Dia tsy hanao teny tsy marina ny molotro, ary tsy hanonom-pitaka ny lelako.
5 Absit a me ut iustos vos esse iudicem: donec deficiam, non recedam ab innocentia mea.
Sanatria raha hanaiky ny anareo ho marina aho! Mandra-pialan’ ny aiko dia tsy hanaiky ny tenako ho manan-tsiny aho.
6 Iustificationem meam, quam coepi tenere, non deseram: neque enim reprehendit me cor meum in omni vita mea.
Ny fahamarinako dia hazoniko mafy ka tsy ho foiko; Ny foko tsy manome tsiny ahy akory na dia ny amin’ ny androko iray monja aza.
7 Sit ut impius, inimicus meus: et adversarius meus, quasi iniquus.
Aoka ho hita fa ratsy fanahy ny fahavaloko, ary tsy marina izay mitsangana hanohitra ahy.
8 Quae est enim spes hypocritae si avare rapiat, et non liberet Deus animam eius?
Fa inona no fanantenan’ ny mpihatsaravelatsihy, raha maito ny ainy, ka tsoahan’ Andriamanitra ny fanahiny?
9 Numquid Deus audiet clamorem eius cum venerit super eum angustia?
Hihaino ny fitarainany va Andriamanitra, raha ozoim-pahoriana izy?
10 Aut poterit in Omnipotente delectari, et invocare Deum omni tempore?
Ho azony hiravoravoana va ny Tsitoha? Hahazo miantso an’ Andriamanitra mandrakariva va izy?
11 Docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat, nec abscondam.
Hampianatra anareo ny amin’ ny tànan’ Andriamanitra aho, ary tsy hisorona anareo aho ny amin’ ny hevitry ny Tsitoha.
12 Ecce, vos omnes nostis, et quid sine causa vana loquimini?
Indreo, ianareo rehetra samy efa nahita izany; Koa nahoana ianareo no manao hevi-poana?
13 Haec est pars hominis impii apud Deum, et hereditas violentorum, quam ob Omnipotente suscipient.
Izao no anjaran’ ny ratsy fanahy avy amin’ Andriamanitra, sy lovan’ ny lozabe raisiny avy amin’ ny Tsitoha:
14 Si multiplicati fuerint filii eius, in gladio erunt, et nepotes eius non saturabuntur pane.
Na dia mihamaro aza ny zanany, dia ho an’ ny sabatra ihany ireny. Ary ny zaza aterany tsy ho voky hanina;
15 Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt.
Ny ankohonany sisa dia hasitrik’ Ifahafatesana, ary tsy hisaona azy ny mpitondratenany;
16 Si comportaverit quasi terram argentum, et sicut lutum praeparaverit vestimenta:
Na dia mahary volafotsy hoatra ny vovoka aza izy ary mahangona fitafiana hoatra ny fotaka,
17 Praeparabit quidem, sed iustus vestietur illis: et argentum innocens dividet.
Eny, manangona ihany izy, nefa ny marina no hitafy izany, ary ny tsy manan-tsiny no hizara ny volafotsy;
18 Aedificavit sicut tinea domum suam, et sicut custos fecit umbraculum.
Manao ny tranony tahaka ny an’ ny lolofotsy izy, ary tahaka ny trano rantsan-kazo ataon’ ny mpiandry voly;
19 Dives cum dormierit, nihil secum auferet: aperiet oculos suos, et nihil inveniet.
Ao avokoa ihany ny hareny, raha vao mandry izy; Nefa nony ahirany ny masony, dia tsy ao intsony ireny.
20 Apprehendet eum quasi aqua inopia, nocte opprimet eum tempestas.
Ny fampahatahorana mahatratra azy tahaka ny riaka: Nony alina paohin’ ny tafio-drivotra izy;
21 Tollet eum ventus urens, et auferet, et velut turbo rapiet eum de loco suo.
Ny rivotra avy any atsinanana mampiainga sy mahalasa azy ka mipaoka azy hiala amin’ ny fitoerany;
22 Et mittet super eum, et non parcet: de manu eius fugiens fugiet.
Asian’ Andriamanitra izy ka tsy iantrany, ary mandositra dia mandositra ho afaka amin’ ny tànany izy;
23 Stringet super eum manus suas, et sibilabit super illum, intuens locum eius.
Tehafin’ ny olona tanana izy sady isitrisirany ka ampialainy amin’ ny fonenany.
