Psalmorum 109
1 In finem. Psalmus David.
Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.
2 Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.
Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.
3 Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.
4 Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.
Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.
5 Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.
Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.
6 Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.
Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.
7 Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.
Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.
8 Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.
Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.
9 Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.
Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.
10 Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.
Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.
11 Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.
Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.
12 Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.
Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.
13 Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.
Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.
14 In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.
La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.
15 Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.
16 pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,
Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.
17 et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.
Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.
18 Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.
Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.
19 Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.
Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.
20 Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.
Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.
21 Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.
Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.
22 Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.
Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.
23 Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.
Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.
24 Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.
Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.
25 Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.
Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.
26 Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.
Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.
27 Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.
Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.
28 Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus lætabitur.
Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.
29 Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.
Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.
30 Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum:
Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.
31 quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.
Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.
