Psalmorum 108
1 Canticum Psalmi, ipsi David. Paratum cor meum, Deus, paratum cor meum; cantabo, et psallam in gloria mea.
Pieśń psalmu samego Dawida. Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.
2 Exsurge, gloria mea; exsurge, psalterium et cithara; exsurgam diluculo.
Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.
3 Confitebor tibi in populis, Domine, et psallam tibi in nationibus:
Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.
4 quia magna est super cælos misericordia tua, et usque ad nubes veritas tua.
Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.
5 Exaltare super cælos, Deus, et super omnem terram gloria tua:
Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.
6 ut liberentur dilecti tui. Salvum fac dextera tua, et exaudi me.
Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.
7 Deus locutus est in sancto suo: Exsultabo, et dividam Sichimam; et convallem tabernaculorum dimetiar.
Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.
8 Meus est Galaad, et meus est Manasses, et Ephraim susceptio capitis mei. Juda rex meus;
Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.
9 Moab lebes spei meæ: in Idumæam extendam calceamentum meum; mihi alienigenæ amici facti sunt.
Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.
10 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumæam?
Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?
11 nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non exibis, Deus, in virtutibus nostris?
Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?
12 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.
Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka.
13 In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet inimicos nostros.
W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.
