Proverbiorum 9
1 Sapientia ædificavit sibi domum: excidit columnas septem.
Даналиқ өзигә бир өй селип, Униң йәттә түврүгини орнатти.
2 Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.
У маллирини союп, Есил шараплирини арилаштуруп тәйярлап, Зияпәт дәстихинини яйди;
3 Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad mœnia civitatis.
Дедәклирини [меһман чақиришқа] әвәтти, Өзи шәһәрниң әң егиз җайлирида туруп:
4 Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:
«И саддилар, бу йәргә келиңлар, — дәп чақириватиду; Наданларға:
5 Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.
Қени, нанлиримдин еғиз тегип, Мән арилаштуруп тәйярлиған шараплардин ичиңлар;
6 Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiæ.
Наданлар қатаридин чиқип, һаятқа еришиңлар, Йоруқлуқ йолида меңиңлар», — дәватиду.
7 Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.
Һакавурларға тәнбиһ бәргүчи аһанәткә учрайду, Қәбиһләрни әйиплигүчи өзигә дағ кәлтүриду.
8 Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te.
Һакавурларни әйиплимә, чүнки у саңа өч болуп қалиду; Һалбуки, дана кишини әйиплисәң, у сени сөйиду.
9 Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere.
Дана адәмгә дәвәт қилсаң, әқли техиму толуқ болиду; Һәққаний адәмгә дурус йол көрсәтсәң, Билими техиму ашиду.
10 Principium sapientiæ timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.
Пәрвәрдигардин әйминиш даналиқниң башлинишидур, Муқәддәс болғучини тонуш йоруқлуқтур.
11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitæ.
Мән [даналиқ] сәндә болсам, күнлириңни узартимән, Өмрүңниң жиллири көпийәр.
12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.
Сәндә даналиқ болса, пайдини көридиған өзүңсән, Даналиқни мазақ қилсаң зиян тартидиғанму өзүңсән.
13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,
Надан хотун ағзи бисәрәмҗан, әқилсиздур, Һеч немә билмәстур.
14 sedit in foribus domus suæ, super sellam in excelso urbis loco,
У ишик алдида олтирип, Шәһәрниң әң егиз җайлирида орун елип,
15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:
Удул өтүп кетиватқанларға:
16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est:
«Кимки садда болса, бу йәргә кәлсун!» — дәватиду, Вә әқилсизләрни:
17 Aquæ furtivæ dulciores sunt, et panis absconditus suavior.
«Оғрилиқчә ичкән су татлиқ болиду, Оғрилап йегән нан тәмлик болиду!» — дәп чарқиватиду.
