Psalmorum 104
1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
Andriaño t’Iehovà, ry troko; ry Iehovà Andrianañahareko, jabahinake irehe, asiñe naho volonahetse ro misaroñ’ azo,
2 amictus lumine sicut vestimento: Extendens cælum sicut pellem:
ihemiholonkon-kazavañe hoe sarimbo; velare’o hoe tèmetse o likerañeo.
3 qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
Ampandrè’e an-drano ao o faham-batsa’eo, anoe’e sarete’e o rahoñeo, draidraite’e añ’ ela’ o tiokeo.
4 Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
Anoe’e ira’e o tiokeo, mpitoro’e o afo mibelañeo.
5 Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in sæculum sæculi.
Naore’e amo faha’eo ty tane toy, soa tsy hasiotse nainai’e donia.
6 Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquæ.
Siniki’o hoe saroñe i lalekey; nijohañe ambone’ o vohitseo ty rano;
7 Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
Nibioñe iereo te trinevo’o, nibororoñe mb’eo ami’ty fivolan’ ampi’o;
8 Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
Nionjoñe o vohitseo, nilempotse o vavataneo, mb’amo toetse tinendre’o ho a iareoo
9 Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
Jinado’o efetse tsy hililara’e; tsy mone hibalike hañàmpo ty tane toy.
10 Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquæ.
Añirahe’e rano migoangoañe o goledoñeo; mikararak’ añivo’ o vohitseo;
11 Potabunt omnes bestiæ agri: expectabunt onagri in siti sua.
ampinome’ iereo rano o bibin-kivoke iabio; afa-karan-drano o borìke lìio.
12 Super ea volucres cæli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
Mimoneñe añ’olo’ iereo eo o voron-dikerañeo; mivolañe an-tsinga-katae ey.
13 Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
Tondraha’e hirik’amo efe’e amboneo o vohitseo; mahaeneñe ty tane toy o vokam-pitoloña’eo.
14 Producens fœnum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
Ampitiria’e ahetse o añombeo, vaho añañe, vale’ ty fitoloña’ ondatio, hampahavokare’e haneñe ty tane,
15 et vinum lætificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
naho divay hampifale ty arofo’ ondaty, naho solike hañamendo ty lahara’e, vaho mahakama hahavaño ty arofo’e.
16 Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
Enen-drano o hatae’ Iehovào, o mendorave’ i Lebanone nambolè’eo,
17 illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
ama’e ao ro anoa’ o voroñeo traño; naho ty fañaoke, anakao ty akiba’e.
18 montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
Ho a o ose lì-o o vohitse aboo; fiampiram-panaloke o tevañeo.
19 Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
Nanoe’e fifotoañañe i volañey; apota’ i àndroy ty toem-pitsofora’e.
20 Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiæ silvæ.
Tinendre’o i ieñey, mivotrake te haleñe ty fitingatingàña’ ze hene biby añ’ala ao.
21 Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quærant a Deo escam sibi.
Mitreñe, mitsatsa hena o liona tora’eo, mipay ty hane’e aman’ Añahare.
22 Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
Ie manjirike i àndroy, mipoliotse iereo vaho mandre an-dakato’e ao.
23 Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
Miavotse mb’am-pitoloña’e mb’eo ondatio, ampara’ te haleñe.
24 Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
O ry Iehovà, akore ty hamaro’ o fitoloña’oo! kila nanoe’o an-kihitse; manitsike ty tane toy o vara’oo.
25 Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
Indroke i riakey, jabajaba mihenehene, ifamorohotam-biby tsy hay iaheñe— ty kede naho ty bey.
26 illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
Ama’e ty ionjonan-dakam-bey, naho i fañaneñe nitsenè’o hihisa aoy.
27 omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
Songa mandiñ’ Azo hamahana’o haneñ’ an-tsa’e.
28 Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
Anjotsoa’o, le atonto’ iareo, sokafe’o ty fità’o, vaho hene ànjan-draha soa.
29 Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
Aeta’o ty lahara’o, le lonjetse iereo; sintone’o ty kofò’e, le mihomake mimpoly an-debok’ ao.
30 Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terræ.
Irahe’o t’i Arofo’o, mioreñe iereo, vaho vaoe’o ty tarehe’ ty tane toy.
31 Sit gloria Domini in sæculum: lætabitur Dominus in operibus suis:
Tsy mb’ia ho modo ty enge’ Iehovà; ho rebehe’ Iehovà o fitoloña’eo,
32 Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
Mampititititike ty tane toy te vazohoe’e, mahatoeñe o vohitseo te edrè’e.
33 Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
Ho saboeko t’Iehovà kanao mbe velon-draho; ho rengèko an-tsabo t’i Andrianañahare katao mbe mahakofòke.
34 Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
Toe mamy t‘ie itsakoreakoo, ifaleako t’Iehovà.
35 Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.
Ho mongoreñe an-tane atoy o mpanan-tahiñeo le tsy ho eo o lo-tserekeo. Andriaño t’Iehovà, ry troko. Treño t’Ià.
