< Proverbiorum 1 >
1 Parabolæ Salomonis, filii David, regis Israel.
O razan-tsaontsi’ i Selomò ana’ i Davide, mpanjaka’ Israeleo:
2 Ad sciendam sapientiam, et disciplinam:
Haharendrehañe ty hihitse naho ty anatse; hahafohinañe o saontsy minday hilàlao,
3 ad intelligenda verba prudentiæ: et suscipiendam eruditionem doctrinæ, iustitiam, et iudicium, et æquitatem:
hañanarañe filieram-batañe, havañonañe, zaka-to, naho tsy firihiañe,
4 ut detur parvulis astutia, adolescenti scientia, et intellectus.
haringatañe amy trentrañey, hampahihitse naho hampahilala o tora’eo;
5 Audiens sapiens, sapientior erit: et intelligens, gubernacula possidebit.
hijanjiña’e ty mahihitse hanompea’e hilala, le ho verèñe an-kihitse ty maharendreke,
6 Animadvertet parabolam, et interpretationem, verba sapientum, et ænigmata eorum.
hahavaky o hatòm-bolañeo, naho o fandrazañañeo, ty enta’ o mahihitseo vaho o razan-tsaontsi’eo.
7 Timor Domini principium sapientiæ. Sapientiam, atque doctrinam stulti despiciunt.
Ty fañeveñañ’am’ Iehovà ro fifotoran-kilala, fe malain-kihitse naho anatse ty gege.
8 Audi, fili mi, disciplinam patris tui, et ne dimittas legem matris tuæ:
O anake, tsendreño, ty fameren-drae’o, naho ko ado’o ty fañòhan-drene’o;
9 ut addatur gratia capiti tuo, et torques collo tuo.
Ie firavahañe soa an-doha’o eo vaho hareañe am-bozo’o eo.
10 Fili mi, si te lactaverint peccatores, ne acquiescas eis.
O anake, ihe edrè’ o tsivokatseo, ko miantoke.
11 Si dixerint: Veni nobiscum, insidiemur sanguini, abscondamus tendiculas contra insontem frustra:
Ie manao ty hoe: Antao hindre ama’ay; antao hivoñon-dio, hiambotrak’ am’ondaty mahitio tsy aman-tali’ey;
12 deglutiamus eum sicut infernus viventem, et integrum quasi descendentem in lacum. (Sheol )
hagodran-tika veloñe iareo manahake i kiboriy, ty vata’e iaby, hambañe amo mivariñe an-kòak’ aoo; (Sheol )
13 Omnem pretiosam substantiam reperiemus, implebimus domos nostras spoliis.
Hahaisake ze atao vara soa, hañatsafan-draha kinopake amo akiban-tikañeo;
14 Sortem mitte nobiscum, marsupium unum sit omnium nostrum.
Mipiteha ama’ay arè, sindre hitraok’ an-koroñe raike.—
15 Fili mi, ne ambules cum eis, prohibe pedem tuum a semitis eorum.
O anake, tsy iharoan-dia iereo, kalaño ty tombo’o tsy ho ami’ty lala’ iareo;
16 Pedes enim illorum ad malum currunt, et festinant ut effundant sanguinem.
fa milay mb’an-katsivokaram-b’eo o tombo’ iareo malisa hampiori-dioo.
17 Frustra autem iacitur rete ante oculos pennatorum.
Toe tsy vente’e ty amohàm-pandrike ambane’ ty masom-boroñe eo!
18 Ipsi quoque contra sanguinem suum insidiantur, et moliuntur fraudes contra animas suas.
fe o liom-bata’eo ty iampira’ iareo, ty fiai’iareo avao ty amandroña’iareo.
19 Sic semitæ omnis avari, animas possidentium rapiunt.
Izay ty sata’ o mpitavam-bara am-patiti’eo, asinta’e ty fiai’ i mitañ’ aze’ey.
20 Sapientia foris prædicat, in plateis dat vocem suam:
Mikok’ an-dalambey eo t’i Hihitse; poñafe’e an-tameañe ey i fiarañanaña’ey.
21 in capite turbarum clamitat, in foribus portarum urbis profert verba sua, dicens:
Mikaik’ ami’ty fangovovoha’ondatio, mametse saontsy an-dalam-pizilihañ’an-drova eo:
22 Usquequo parvuli diligitis infantiam, et stulti ea, quæ sibi sunt noxia, cupient, et imprudentes odibunt scientiam?
Pak’ombia ry seretseo ty mbe ho tea’o ty firoerano’o? naho mbe hifale ami’ty famokafoka’e o mpanivetiveo, vaho mbe halain-kilala o gegeo?
23 Convertimini ad correptionem meam: en proferam vobis spiritum meum, et ostendam vobis verba mea.
Mibaliha ty amy fañendahakoy, Hadoako ama’ areo ty añ’ovako ao; hampahafohineko anahareo o entakoo.
24 Quia vocavi, et renuistis: extendi manum meam, et non fuit qui aspiceret.
Amy te nikoike iraho, f’ie nifoneñe; nahitiko ty tañako, fe leo raike tsy nañaoñe,
25 Despexistis omne consilium meum, et increpationes meas neglexistis.
fonga nifarie’ areo o fañerekoo, vaho niambohoa’ areo o endakoo,
26 Ego quoque in interitu vestro ridebo, et subsannabo, cum vobis id, quod timebatis, advenerit.
Aa le izaho ka ty hiankahake ami’ty hankà’areo, vaho ho kizaheko t’ie mianifañe,
27 Cum irruerit repentina calamitas, et interitus quasi tempestas ingruerit: quando venerit super vos tribulatio, et angustia:
ie vovoa’ ty havorombeloñe hoe te tiobey, naho iambovoa’ ty hankàñe manahake te talio, ie iambotraha’ ty haloviloviañe naho ty halonjerañe,
28 Tunc invocabunt me, et non exaudiam: mane consurgent, et non invenient me:
Hikaik’ ahy amy zao iereo fe hamoeako hitsoek’ ahy fa tsy hahaoniñe.
29 eo quod exosam habuerint disciplinam, et timorem Domini non susceperint,
Amy t’ie nalain-kilala, tsy nijoboñe ty fañeveñañe am’ Iehovà,
30 nec acquieverint consilio meo, et detraxerint universæ correptioni meæ.
nitambolitritrie’ iereo ty fañerèko, vaho tsinambolitio’ iereo o fitrevokoo,
31 Comedent igitur fructus viæ suæ, suisque consiliis saturabuntur.
Aa le hagedra’ iareo ty voka’ o sata’ iareoo, naho ho etsa-kilily,
32 Aversio parvulorum interficiet eos, et prosperitas stultorum perdet illos.
Ie mañoho-doza amo trentrañeo t’ie miamboho, naho mandrotsake o dagolao t’ie midada.
33 Qui autem me audierit, absque terrore requiescet, et abundantia perfruetur, timore malorum sublato.
Fe ho soa fimoneñe ty mitsendreñe ahiko vaho hiaiñ’añ’oleñañe, tsy ho hemban-kankàñe.