Psalmorum 103
1 Ipsi David. Benedic anima mea Domino et omnia, quæ intra me sunt, nomini sancto eius.
Davut'un mezmuru RAB'be övgüler sun, ey gönlüm! O'nun kutsal adına övgüler sun, ey bütün varlığım!
2 Benedic anima mea Domino: et noli oblivisci omnes retributiones eius:
RAB'be övgüler sun, ey canım! İyiliklerinin hiçbirini unutma!
3 Qui propitiatur omnibus iniquitatibus tuis: qui sanat omnes infirmitates tuas.
Bütün suçlarını bağışlayan, Bütün hastalıklarını iyileştiren,
4 Qui redimit de interitu vitam tuam: qui coronat te in misericordia et miserationibus.
Canını ölüm çukurundan kurtaran, Sana sevgi ve sevecenlik tacı giydiren,
5 Qui replet in bonis desiderium tuum: renovabitur ut aquilæ iuventus tua:
Yaşam boyu seni iyiliklerle doyuran O'dur, Bu nedenle gençliğin kartalınki gibi tazelenir.
6 Faciens misericordias Dominus: et iudicium omnibus iniuriam patientibus.
RAB bütün düşkünlere Hak ve adalet sağlar.
7 Notas fecit vias suas Moysi, filiis Israel voluntates suas.
Kendi yöntemlerini Musa'ya, İşlerini İsrailliler'e açıkladı.
8 Miserator, et misericors Dominus: longanimis, et multum misericors.
RAB sevecen ve lütfedendir, Tez öfkelenmez, sevgisi engindir.
9 Non in perpetuum irascetur: neque in æternum comminabitur.
Sürekli suçlamaz, Öfkesini sonsuza dek sürdürmez.
10 Non secundum peccata nostra fecit nobis: neque secundum iniquitates nostras retribuit nobis.
Bize günahlarımıza göre davranmaz, Suçlarımızın karşılığını vermez.
11 Quoniam secundum altitudinem cæli a terra: corroboravit misericordiam suam super timentes se.
Çünkü gökler yeryüzünden ne kadar yüksekse, Kendisinden korkanlara karşı sevgisi de o kadar büyüktür.
12 Quantum distat Ortus ab Occidente: longe fecit a nobis iniquitates nostras.
Doğu batıdan ne kadar uzaksa, O kadar uzaklaştırdı bizden isyanlarımızı.
13 Quomodo miseretur pater filiorum, misertus est Dominus timentibus se:
Bir baba çocuklarına nasıl sevecen davranırsa, RAB de kendisinden korkanlara öyle sevecen davranır.
14 quoniam ipse cognovit figmentum nostrum. Recordatus est quoniam pulvis sumus:
Çünkü mayamızı bilir, Toprak olduğumuzu anımsar.
15 homo, sicut fœnum dies eius, tamquam flos agri sic efflorebit.
İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;
16 Quoniam spiritus pertransibit in illo, et non subsistet: et non cognoscet amplius locum suum.
Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.
17 Misericordia autem Domini ab æterno, et usque in æternum super timentes eum. Et iustitia illius in filios filiorum,
Ama RAB kendisinden korkanları sonsuza dek sever, Antlaşmasına uyan Ve buyruklarına uymayı anımsayan soylarına adil davranır.
18 his qui servant testamentum eius: Et memores sunt mandatorum ipsius, ad faciendum ea.
19 Dominus in cælo paravit sedem suam: et regnum ipsius omnibus dominabitur.
RAB tahtını göklere kurmuştur, O'nun egemenliği her yeri kapsar.
20 Benedicite Domino omnes angeli eius: potentes virtute, facientes verbum illius, ad audiendam vocem sermonum eius.
RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun melekleri, O'nun sözünü dinleyen, Söylediklerini yerine getiren güç sahipleri!
21 Benedicite Domino omnes virtutes eius: ministri eius, qui facitis voluntatem eius.
RAB'be övgüler sunun, ey sizler, O'nun bütün göksel orduları, İsteğini yerine getiren kulları!
22 Benedicite Domino omnia opera eius: in omni loco dominationis eius, benedic anima mea Domino.
RAB'be övgüler sunun, Ey O'nun egemen olduğu yerlerdeki bütün yaratıklar! RAB'be övgüler sun, ey gönlüm!
