< زەبوورەکان 115 >

بۆ ئێمە نا، ئەی یەزدان، بۆ ئێمە نا، بەڵکو بۆ ناوی خۆت شکۆ ببەخشە، لەبەر خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت و دڵسۆزییەکەت. 1
Ikke os, Herre! ikke os, men dit Navn give du Ære for din Miskundhed, for din Sandheds Skyld.
بۆچی نەتەوەکان بڵێن: «کوا، خودایان لەکوێیە؟» 2
Hvorfor skulle Hedningerne sige: Hvor er nu deres Gud?
خودامان لە ئاسمانە، هەرچی حەز بکات، دەیکات. 3
Men vor Gud er i Himlene, han gør alt, hvad ham behager.
بتەکانیان زێڕ و زیون، دەستکردی مرۆڤن. 4
Deres Billeder ere Sølv og Guld, Menneskehænders Gerning.
دەمیان هەیە، بەڵام قسە ناکەن، چاویان هەیە، بەڵام نابینن، 5
De have Mund, men kunne ikke tale; de have Øjne, men kunne ikke se.
گوێیان هەیە، بەڵام نابیستن، لووتیان هەیە، بەڵام بۆن ناکەن، 6
De have Øren, men kunne ikke høre; de have Næse, men kunne ikke lugte.
دەستیان هەیە، بەڵام دەست لە هیچ نادەن، پێیان هەیە، بەڵام ناڕۆن، دەنگ لە گەروویان نایەتە دەرەوە. 7
De have Hænder, men kunne ikke føle; de have Fødder, men kunne ikke gaa; de kunne ikke tale med deres Strube.
دروستکەرەکانیان وەک ئەوان دەبن، هەروەها هەموو ئەوانەش کە پشتیان پێ دەبەستن. 8
Ligesom de ere, saa vorde de, der gøre dem, hver den, som forlader sig paa dem.
ئەی بنەماڵەی ئیسرائیل، پشت بە یەزدان ببەستن. ئەو یارمەتیدەر و قەڵغانیانە. 9
Israel! forlad dig paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
ئەی بنەماڵەی هارون، پشت بە یەزدان ببەستن. ئەو یارمەتیدەر و قەڵغانیانە. 10
Arons Hus! forlader eder paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
ئەی ئەوانەی لەخواترسیتان لە دڵدایە، پشت بە یەزدان ببەستن. ئەو یارمەتیدەر و قەڵغانیانە. 11
I, som frygte Herren, forlader eder paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
یەزدان ئێمەی لەبیرە و بەرەکەتدارمان دەکات، بەرەکەت بە بنەماڵەی ئیسرائیل دەبەخشێت، بەرەکەت بە بنەماڵەی هارون دەبەخشێت. 12
Herren kom os i Hu, han skal velsigne, han skal velsigne Israels Hus, han skal velsigne Arons Hus.
بەرەکەت بەوانە دەبەخشێت کە لەخواترسییان لە دڵدایە، گەورە و بچووکیش. 13
Han skal velsigne dem, som frygte Herren, de smaa med de store.
با یەزدان هەر زیادتان بکات، ئێوە و منداڵەکانتان. 14
Herren formere eder, eder og eders Børn!
با ئێوە بە یەزدان بەرەکەتدار بن، دروستکەری ئاسمان و زەوی. 15
Velsignede være I for Herren, som har gjort Himmel og Jord.
ئاسمان ئاسمانی یەزدانە، زەویشی بە ئادەمیزاد بەخشیوە. 16
Himlene ere Herrens Himle, men Jorden gav han Menneskens Børn.
نە مردووان ستایشی یەزدان دەکەن، نە هەموو ئەوانەی شۆڕ دەبنەوە ناو بێدەنگی، 17
De døde love ikke Herren, ej heller nogen af dem, som nedfare til det stille.
بەڵام ئێمە ستایشی یەزدان دەکەین، لە ئێستاوە و هەتاهەتایە. هەلیلویا! 18
Men vi, vi ville love Herren fra nu og indtil evig Tid. Halleluja!

< زەبوورەکان 115 >