< زەبوورەکان 115 >
بۆ ئێمە نا، ئەی یەزدان، بۆ ئێمە نا، بەڵکو بۆ ناوی خۆت شکۆ ببەخشە، لەبەر خۆشەویستییە نەگۆڕەکەت و دڵسۆزییەکەت. | 1 |
Ikke os, Herre! ikke os, men dit Navn give du Ære for din Miskundhed, for din Sandheds Skyld.
بۆچی نەتەوەکان بڵێن: «کوا، خودایان لەکوێیە؟» | 2 |
Hvorfor skulle Hedningerne sige: Hvor er nu deres Gud?
خودامان لە ئاسمانە، هەرچی حەز بکات، دەیکات. | 3 |
Men vor Gud er i Himlene, han gør alt, hvad ham behager.
بتەکانیان زێڕ و زیون، دەستکردی مرۆڤن. | 4 |
Deres Billeder ere Sølv og Guld, Menneskehænders Gerning.
دەمیان هەیە، بەڵام قسە ناکەن، چاویان هەیە، بەڵام نابینن، | 5 |
De have Mund, men kunne ikke tale; de have Øjne, men kunne ikke se.
گوێیان هەیە، بەڵام نابیستن، لووتیان هەیە، بەڵام بۆن ناکەن، | 6 |
De have Øren, men kunne ikke høre; de have Næse, men kunne ikke lugte.
دەستیان هەیە، بەڵام دەست لە هیچ نادەن، پێیان هەیە، بەڵام ناڕۆن، دەنگ لە گەروویان نایەتە دەرەوە. | 7 |
De have Hænder, men kunne ikke føle; de have Fødder, men kunne ikke gaa; de kunne ikke tale med deres Strube.
دروستکەرەکانیان وەک ئەوان دەبن، هەروەها هەموو ئەوانەش کە پشتیان پێ دەبەستن. | 8 |
Ligesom de ere, saa vorde de, der gøre dem, hver den, som forlader sig paa dem.
ئەی بنەماڵەی ئیسرائیل، پشت بە یەزدان ببەستن. ئەو یارمەتیدەر و قەڵغانیانە. | 9 |
Israel! forlad dig paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
ئەی بنەماڵەی هارون، پشت بە یەزدان ببەستن. ئەو یارمەتیدەر و قەڵغانیانە. | 10 |
Arons Hus! forlader eder paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
ئەی ئەوانەی لەخواترسیتان لە دڵدایە، پشت بە یەزدان ببەستن. ئەو یارمەتیدەر و قەڵغانیانە. | 11 |
I, som frygte Herren, forlader eder paa Herren; han er deres Hjælp og deres Skjold.
یەزدان ئێمەی لەبیرە و بەرەکەتدارمان دەکات، بەرەکەت بە بنەماڵەی ئیسرائیل دەبەخشێت، بەرەکەت بە بنەماڵەی هارون دەبەخشێت. | 12 |
Herren kom os i Hu, han skal velsigne, han skal velsigne Israels Hus, han skal velsigne Arons Hus.
بەرەکەت بەوانە دەبەخشێت کە لەخواترسییان لە دڵدایە، گەورە و بچووکیش. | 13 |
Han skal velsigne dem, som frygte Herren, de smaa med de store.
با یەزدان هەر زیادتان بکات، ئێوە و منداڵەکانتان. | 14 |
Herren formere eder, eder og eders Børn!
با ئێوە بە یەزدان بەرەکەتدار بن، دروستکەری ئاسمان و زەوی. | 15 |
Velsignede være I for Herren, som har gjort Himmel og Jord.
ئاسمان ئاسمانی یەزدانە، زەویشی بە ئادەمیزاد بەخشیوە. | 16 |
Himlene ere Herrens Himle, men Jorden gav han Menneskens Børn.
نە مردووان ستایشی یەزدان دەکەن، نە هەموو ئەوانەی شۆڕ دەبنەوە ناو بێدەنگی، | 17 |
De døde love ikke Herren, ej heller nogen af dem, som nedfare til det stille.
بەڵام ئێمە ستایشی یەزدان دەکەین، لە ئێستاوە و هەتاهەتایە. هەلیلویا! | 18 |
Men vi, vi ville love Herren fra nu og indtil evig Tid. Halleluja!