پەندەکانی سلێمان 14

1 ژنی دانا ماڵی خۆی بنیاد دەنێت، گێلیش بە دەستی خۆی کاولی دەکات.

Toda a mulher sabia edifica a sua casa: mas a tola a derriba com as suas mãos.

2 ئەوەی ڕاستەڕێیەکەی خۆی بگرێت لەخواترسە، بەڵام ئەوەی ڕێگای خۆی خوار بکاتەوە سووکایەتی پێ دەکات.

O que anda na sua sinceridade teme ao Senhor, mas o que se desvia de seus caminhos o despreza.

3 گێل بە قسەکانی خۆی تووشی گۆچانی سزادان دەبێت، بەڵام دانایان لێوەکانیان دەیانپارێزن.

Na boca do tolo está a vara da soberba, mas os lábios dos sábios os conservam.

4 کە مانگا نەبێت ئاخوڕ بەتاڵە، دروێنەی زۆریش بە هێزی گایە.

Não havendo bois, a mangedoura está limpa, mas pela força do boi há abundância de colheitas.

5 شایەتی دەستپاک درۆ ناکات، بەڵام شایەتی درۆزن درۆ بڵاو دەکاتەوە.

A testemunha verdadeira não mentirá, mas a testemunha falsa se desboca em mentiras.

6 گاڵتەجاڕ داوای دانایی دەکات و نایدۆزێتەوە، بەڵام زانیاری بۆ تێگەیشتوو ئاسانە.

O escarnecedor busca sabedoria, e nenhuma acha, mas para o prudente o conhecimento é fácil.

7 لەبەردەم کەسی گێل دووربکەوە، چونکە لە لێوەکانی زانیاری نابیستیت.

Vai-te de diante do homem insensato, porque nele não divisarás os lábios do conhecimento.

8 دانایی ژیر تێگەیشتنی ڕێگای خۆیەتی، بەڵام گێلایەتی گێلەکان فریودانە.

A sabedoria do prudente é entender o seu caminho, mas a estultícia dos tolos é engano.

9 گێلەکان گاڵتە بە تاوان دەکەن، بەڵام لەنێو سەرڕاستان ڕەزامەندی خودا دەدۆزرێتەوە.

Os loucos zombam do pecado, mas entre os retos há benevolência.

10 هەر دڵێک تاڵیێتی گیانی خۆی دەزانێت، کەسیش لە خۆشییەکەیدا بەشداری ناکات.

O coração conhece a sua própria amargura, e o estranho não se entremeterá na sua alegria.

11 ماڵی بەدکارەکان کاول دەبێت، بەڵام ڕەشماڵی سەرڕاستان گەشە دەکات.

A casa dos ímpios se desfará, mas a tenda dos retos florescerá.

12 ڕێگا هەیە لەبەرچاوی مرۆڤ ڕاست دیارە، بەڵام کۆتاییەکەی بەرەو مردنە.

Há caminho que ao homem parece direito, mas o fim dele são os caminhos da morte.

13 بگرە لە پێکەنینیشدا دڵ تەنگ دەبێت، لەوانەیە کۆتایی خۆشیش خەم بێت.

Até no riso terá dor o coração, e o fim da alegria é tristeza.

14 کەسی ڕاڕا لە ڕێگای خۆی تێر دەبێت، پیاوچاکیش لەوەی کە هەیەتی.

Dos seus caminhos se fartará o que declina no coração, mas o homem bom se fartará de si mesmo.

15 ساویلکە بە هەموو قسەیەک بڕوا دەکات، بەڵام ژیر دەڕوانێتە هەنگاوەکانی خۆی.

O simples dá crédito a cada palavra, mas o prudente atenta para os seus passos.

16 کەسی دانا لە خودا دەترسێت و لە خراپە لادەدات، بەڵام گێل سەرگەرمە و پشت ئەستوورە.

O sábio teme, e desvia-se do mal, mas o tolo se encoleriza, e dá-se por seguro.

17 کەسی هەڵەشە ڕەفتاری گێلانە دەکات، پیاوی تەڵەکەبازیش مایەی ڕقە.

O que presto se indigna, fará doidices, e o homem de más imaginações será aborrecido.

18 ساویلکەکان میراتگری گێلایەتین، بەڵام ژیرەکان سەریان بە زانیاری دەڕازێنرێتەوە.

Os símplices herdarão a estultícia, mas os prudentes se coroarão de conhecimento.

19 بەدکاران لەبەردەم پیاوچاکان دەچەمێنەوە، خراپەکارانیش لە بەردەرگای کەسی ڕاستودروست.

Os maus se inclinaram diante dos bons, e os ímpios diante das portas do justo.

20 هەژار تەنانەت دراوسێکەشی ڕقی لێی دەبێتەوە، بەڵام دەوڵەمەند دۆستی زۆرە.

O pobre é aborrecido até do companheiro, porém os amigos dos ricos são muitos.

21 ئەوەی سووکایەتی بە دراوسێکەی بکات گوناه دەکات، بەڵام خۆزگە دەخوازرێ بەوەی لەگەڵ هەژاران میهرەبانە.

O que despreza ao seu companheiro peca, mas o que se compadece dos humildes é bem-aventurado.

22 ئایا وێڵ نابن ئەوانەی پیلانی خراپە دادەڕێژن؟ بەڵام خۆشەویستی نەگۆڕ و دڵسۆزی لەگەڵ ئەوانەیە کە پلانی چاکە دادەڕێژن.

Porventura não erram os que obram o mal? mas beneficência e fidelidade serão para os que obram o bem.

23 لە هەموو ماندووبوونێک سوود هەیە، بەڵام تەنها قسەی لێوان بێت بەرەو نەبوونییە.

Em todo o trabalho proveito há, mas a palavra dos lábios só encaminha à pobreza.

24 دەوڵەمەندی تاجی دانایانە، بەڵام گێلایەتی نادانایان دەڕازێنێتەوە.

A coroa dos sábios é a sua riqueza, a estultícia dos tolos é só estultícia.

25 شایەتی ڕاستگۆ دەربازکەری خەڵکە، بەڵام ئەوەی درۆ بڵاو دەکاتەوە تەفرەدەرە.

A testemunha verdadeira livra as almas, mas o que se desboca em mentiras é enganador.

26 ئەوەی لە یەزدان بترسێت دڵنیاییەکی بەهێزی هەیە، بۆ کوڕەکانیشی دەبێتە پەناگا.

No temor do Senhor há firme confiança, e ele será um refúgio para seus filhos.

27 لەخواترسی کانی ژیانە، بۆ دوورکەوتنەوە لە داوی مردن.

O temor do Senhor é uma fonte de vida, para se desviarem dos laços da morte.

28 زۆری گەل شکۆمەندییە بۆ پاشا، بەڵام نەمانی گەل شکستی میرە.

Na multidão do povo está a magnificência do rei, mas na falta do povo a perturbação do príncipe.

29 ئەوەی درەنگ تووڕە بێت باش تێدەگات، بەڵام ئەوەی هەڵەشە بێت گێلایەتی دەردەخات.

O longânimo é grande em entendimento, mas o que é de espírito impaciente assinala a sua loucura.

30 دڵی ئارام ژیان بە جەستە دەبەخشێت، بەڵام ئیرەیی ئێسک کلۆر دەکات.

O coração com saúde é a vida da carne, mas a inveja é a podridão dos ossos.

31 ئەوەی ستەم لە هەژار بکات سووکایەتی بە دروستکەرەکەی دەکات، بەڵام ئەوەی لەگەڵ نەدار میهرەبانە ڕێز لە خودا دەگرێت.

O que oprime ao pobre insulta àquele que o criou, mas o que se compadece do necessitado o honra.

32 خراپەکار بە خراپەکانی خۆی دەکەوێنرێت، بەڵام کەسی ڕاستودروست لە مردنیشی پەناگای هەیە.

Pela sua malícia será lançado fora o ímpio, mas o justo até na sua morte tem confiança.

33 دانایی لەناو دڵی کەسی تێگەیشتوو دەحەسێتەوە، هەروەها گێلەکان تەنانەت ناواخنیشیان دەزانرێت.

No coração do prudente repousa a sabedoria, mas o que há no interior dos tolos se conhece.

34 ڕاستودروستی نەتەوە بەرز دەکاتەوە، بەڵام گوناه شەرمەزاری گەلانە.

A justiça exalta ao povo, mas o pecado é o opróbrio das nações.

35 ڕەزامەندی پاشا بۆ خزمەتکاری وریایە، بەڵام تووڕەبوونی لە خزمەتکاری شەرمەزارە.

O Rei tem seu contentamento no servo prudente, mas sobre o que envergonha cairá o seu furor.