< ئەیوب 6 >

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە: 1
Then Job answered and said,
«خۆزگە دەتوانرا خەم و پەژارەکەم بکێشن و هەموو دەرد و بەڵاکەم بخەنە تای تەرازووەوە! 2
O that my grief were but weighed, and all my calamity laid in the balances!
بێگومان لە لمی دەریا قورستر دەبوو، لەبەر ئەوە بە هەڵەشەیی قسەم کرد. 3
For now it would be heavier than the sand of the seas. Therefore my words have been rash.
تیرەکانی خودای هەرە بەتوانا لە مندان و ڕۆحم لە ژەهراوەکەیان دەخواتەوە؛ بەڵا تۆقێنەرەکانی خودا لە دژی من ڕیزیان بەستووە. 4
For the arrows of the Almighty are within me, the poison of which my spirit drinks up. The terrors of God set themselves in array against me.
ئایا کەرەکێوی کە گیای هەبێت دەزەڕێنێت، یان گا لەسەر ئالیکەکەی دەقۆڕێنێت؟ 5
Does the wild donkey bray when he has grass? Or the ox moo over his fodder?
ئایا خواردنێکی بێ تام بەبێ خوێ دەخورێت، یان لینجاوی پاڵپینە تامی هەیە؟ 6
Can that which has no savor be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?
من قێز لەو خواردنانە دەکەمەوە، نەفسم ڕەتیان دەکاتەوە دەستیان لێ بدەم. 7
My soul refuses to touch them. They are as loathsome food to me.
«خۆزگە داواکارییەکەم دەهاتە دی و ئەوەی چاوەڕێم دەکرد خودا پێی دەدام، 8
O that I might have my request, and that God would grant me the thing that I long for!
کە خودا ڕازی بێت وردوخاشم بکات و دەستی لێم بکاتەوە تاوەکو ژیانم ببڕێتەوە! 9
Even that it would please God to crush me, that he would let loose his hand, and cut me off!
هەرچەندە ئازارەکانم دەستم لێ ناپارێزن، بەڵام هەتا ئێستاش دڵنەواییەکەم ئەمەیە، کە نکۆڵیم لە وشەکانی خودا پیرۆزەکە نەکردووە. 10
And be it still my consolation, yea, let me exult (in pain that does not spare), that I have not denied the words of the Holy One.
«هێزی من چییە هەتا چاوەڕوان بم و کۆتاییم چییە هەتا دانبەخۆمدا بگرم؟ 11
What is my strength that I should wait? And what is my end that I should be patient?
ئایا هێزم هێزی بەردە؟ یان گۆشتم بڕۆنزە؟ 12
Is my strength the strength of stones? Or is my flesh of brass?
سەرکەوتن لە من دوورکەوتووەتەوە، ئایا هیچ لە دەسەڵاتی مندا هەیە؟ 13
Is it not that I have no help in me, and that wisdom is driven quite from me?
«ئەگەر کەسێک خۆشەویستی بۆ هاوڕێکەی دەرنەبڕێت، ئەوا ڕێزی خودای هەرە بەتواناشی نەگرتووە. 14
To him who is ready to faint, kindness should be from his friend, even to him who forsakes the fear of the Almighty.
بەڵام براکانم وەک جۆگەی ئاو پشتیان لێکردم، وەک جۆگەی ناو دۆڵەکان پڕن و بەسەر کەنارەکانیاندا دەڕژێن. 15
My brothers have dealt deceitfully as a brook, as the channel of brooks that pass away,
کاتێک لێڵن لەبەر شەختە بەفر تێیاندا دەتوێتەوە، 16
which are black because of the ice, in which the snow hides itself.
بەڵام کە دەڕۆن کۆتاییان پێ دێت، کە گەرما داهات لە شوێنی خۆیان وشک دەبن. 17
What time they grow warm, they vanish. When it is hot, they are consumed out of their place.
کاروانەکان لە ڕێگای خۆیان لا دەدەن، دەچنە ناو چۆڵەوانی و لەناودەچن. 18
The caravans that travel by the way of them turn aside. They go up into the waste, and perish.
کاروانەکانی تێما بۆی دەگەڕێن، بازرگانەکانی شەبا هیوادارن کە بیدۆزنەوە، 19
The caravans of Tema looked, the companies of Sheba waited for them.
کە هاتنە لای بێ ئومێد بوون، بێزار بوون، چونکە متمانەیان پێی کردبوو. 20
They were put to shame because they had hoped. They came there, and were confounded.
ئێستا ئێوەش وەک ئەوتان لێهاتووە، سوودتان نییە، بینیتان کە چیم بەسەرهاتووە ئێوە تۆقین. 21
For now ye are nothing. Ye see a terror, and are afraid.
ئایا هیچ کاتێک پێم گوتن:”لە پێناوی من شتێک بدەن، بە سامانی خۆتان بمکڕنەوە، 22
Did I say, Give to me? Or, Offer a present for me from your substance?
لە دەستی دوژمن دەربازم بکەن، لە دەستی ستەمکار بمکڕنەوە؟“ 23
Or, Deliver me from the adversary's hand? Or, Redeem me from the hand of the oppressors?
«فێرم بکەن، من بێدەنگ دەبم، تێمبگەیەنن لە چ شتێک گومڕا بووم! 24
Teach me, and I will be quiet. And cause me to understand how I have erred.
ئای، قسەی ڕاست چەند بریندارکەرە! بەڵام ئەو بەڵگانەی کە دەیانهێننەوە چی دەسەلمێنن؟ 25
How forcible are words of uprightness! But your reproof, what does it reprove?
ئایا لەسەر قسەکانم سەرزەنشتم دەکەن، ئەوەی دەیڵێم بە با دەڕوات؟ 26
Do ye think to reprove words, seeing that the speeches of a man who is desperate are as wind?
بەڵکو ئێوە هەتیو دەفرۆشن و چاڵ بۆ هاوڕێی خۆتان هەڵدەکەنن. 27
Yea, ye would cast lots upon the fatherless, and make merchandise of your friend.
«ئێستا باش تێم بڕوانن، چونکە من لە ڕووی ئێوەدا درۆ ناکەم. 28
Now therefore be pleased to look upon me, for truly I shall not lie to your face.
تکایە پاشگەز بنەوە! ستەمم لێ مەکەن، ئەگینا ڕاستودروستییەکەم دەخەنە گومانەوە. 29
Return, I pray you, let there be no injustice. Yea, return again, my cause is righteous.
ئایا بەدکاری لەسەر زاری منە، یان زمانم تامی خراپەکاری جیا ناکاتەوە؟ 30
Is there injustice on my tongue? Cannot my taste discern mischievous things?

< ئەیوب 6 >