< ئەیوب 17 >

ڕۆحم شکا، ڕۆژگارم کوژایەوە، گۆڕ چاوەڕێی منە. 1
Min ånd er brutt, mine dager utslukket; bare graver har jeg for mig.
بێگومان گاڵتەجاڕان لە دەورمدان و ناچار تەماشای کێشمەکێشیان بکەم. 2
Sannelig, spott omgir mig på alle kanter, og mitt øie må dvele ved deres trettekjære ferd.
«تکایە لەلای خۆت ببە پشتگیرم، بێجگە لە تۆ کێ هەیە ببێتە کەفیلم؟ 3
Så sett nu et pant, gå i borgen for mig hos dig selv! Hvem skulde ellers gi mig håndslag?
تێگەیشتنت لە مێشکیان شاردووەتەوە، لەبەر ئەوە بەرزیان ناکەیتەوە. 4
Du har jo lukket deres hjerte for innsikt; derfor vil du ikke la dem vinne.
ئەوەی لە پێناوی پارە پەنجەی تاوان بۆ هاوڕێیەکانی ڕادەکێشێت، نەبوونی چاوی منداڵەکانی دەپوکێنێتەوە. 5
Den som forråder venner, så de blir til bytte, hans barns øine skal tæres bort.
«منی کردە پەندی گەلان و بووم بەوەی تف لە ڕووم بکرێت. 6
Jeg er satt til et ordsprog for folk; jeg er en mann som blir spyttet i ansiktet.
چاوەکانم لەبەر خەم کز بوون، هەموو ئەندامەکانم زۆر لاواز بوون. 7
Mitt øie er sløvt av gremmelse, og alle mine lemmer er som en skygge.
ئەوانەی ڕاستن بەمە سەرسام دەبن و بێتاوان بەسەر خوانەناسدا ڕادەپەڕێت. 8
Rettskafne forferdes over dette, og den skyldfrie harmes over den gudløse;
کەسی ڕاستودروست ڕێگای خۆی دەگرێت و ئەوەی دەست پاکە هێزی بۆ زیاد دەکرێت. 9
men den rettferdige holder fast ved sin vei, og den som har rene hender, får enn mere kraft.
«ئێستا وەرنەوە، دووبارە هەوڵ بدەن، بەڵام من هیچ دانایەکتان تێدا نادۆزمەوە. 10
Men I - kom bare igjen alle sammen! Jeg finner dog ikke nogen vismann blandt eder.
ڕۆژگارم بەسەرچوو، مەبەستەکانم هەڵکەنران. لەگەڵ ئەوەشدا ئارەزووەکانی دڵم 11
Mine dager er faret forbi, mine planer sønderrevet - mitt hjertes eiendom!
شەو دەکەن بە ڕۆژ، لە تاریکیدا ڕووناکی بە نزیک دەبینن. 12
Natt gjør de til dag, lyset, sier de, er nærmere enn det mørke som ligger like for mig.
ئەگەر هیوا بخوازم جیهانی مردووان ببێت بە ماڵم و لە تاریکیدا نوێنەکەم ڕابخەم، (Sheol h7585) 13
Når jeg håper på dødsriket som mitt hus, reder i mørket mitt leie, (Sheol h7585)
ئەگەر بە گۆڕم گوت:”تۆ باوکی منیت،“بە کرمیش:”تۆ دایکی منیت“یان”خوشکی منیت،“ 14
roper til graven: Du er min far, til makken: Du er min mor og min søster,
ئیتر ئومێدم کوا؟ کێ تەماشای ئومێدم دەکات؟ 15
hvor er da mitt håp? Mitt håp - hvem øiner det?
ئایا بەرەو قووڵایی جیهانی مردووان دەچێتە خوارەوە؟ ئایا پێکەوە لەناو خۆڵ شۆڕدەبینەوە؟» (Sheol h7585) 16
Til dødsrikets bommer farer de ned, på samme tid som jeg går til hvile i støvet. (Sheol h7585)

< ئەیوب 17 >