욥기 29
1 욥이 또 비사를 들어 가로되
Un Ījabs teica vēl tālāk savus teikumus un sacīja:
2 내가 이전 달과 하나님이 나를 보호하시던 날에 지내던 것 같이 되었으면
Ak kaut es vēl būtu tāds kā pirmajos mēnešos, kā tai laikā, kad Dievs mani pasargāja;
3 그 때는 그의 등불이 내 머리에 비취었고 내가 그 광명을 힘입어 흑암에 행하였었느니라
Kad Viņa spīdeklis spīdēja pār manu galvu, un es Viņa gaismā staigāju pa tumsību;
4 나의 강장하던 날과 같이 지내었으면 그 때는 하나님의 우정이 내 장막 위에 있었으며
Kā es biju savas jaunības laikā, kad Dievs mājoja pār manu dzīvokli,
5 그 때는 전능자가 오히려 나와 함께 계셨으며 나의 자녀들이 나를 둘러 있었으며
Kad tas Visuvarenais vēl bija ar mani, un mani bērni man apkārt;
6 뻐터가 내 발자취를 씻기며 반석이 나를 위하여 기름 시내를 흘러 내었으며
Kad savus soļus mazgāju krējumā, un akmens kalni man izlēja eļļas upes.
7 그 때는 내가 나가서 성문에 이르기도 하며 내 자리를 거리에 베풀기도 하였었느니라
Kad es pa vārtiem izgāju pilsētā, kad savu krēslu noliku uz tirgus(laukuma);
8 나를 보고 소년들은 숨으며 노인들은 일어나서 서며
Tad jaunekļi mani redzot stājās pie malas, un sirmgalvji pacēlās un palika stāvot.
9 방백들은 말을 참고 손으로 입을 가리우며
Virsnieki mitējās runāt un lika roku uz savu muti,
10 귀인들은 소리를 금하니 그 혀가 입 천장에 붙었었느니라
Lielkungu balss apklusa, un viņu mēle pielipa pie zoda.
11 귀가 들은즉 나를 위하여 축복하고 눈이 본즉 나를 위하여 증거하였었나니
Jo kura auss mani dzirdēja, tā mani teica laimīgu, un kura acs mani redzēja, tā deva man liecību.
12 이는 내가 부르짖는 빈민과 도와줄 자 없는 고아를 건졌음이라
Jo es izglābu nabagu, kas brēca, un bāriņu, kam nebija palīga.
13 망하게 된 자도 나를 위하여 복을 빌었으며 과부의 마음이 나로 인하여 기뻐 노래하였었느니라
Svētība no tā, kas ietu bojā, nāca pār mani, un atraitņu sirdi es iepriecināju.
14 내가 의로 옷을 삼아 입었으며 나의 공의는 도포와 면류관 같았었느니라
Es apģērbos ar taisnību, un tā mani aptērpa, mana krietnība man bija kā mētelis un kā ķēniņa cepure.
15 나는 소경의 눈도 되고 절뚝발이의 발도 되고
Es biju aklam acs un biju tizlam kāja.
16 빈궁한 자의 아비도 되며 생소한 자의 일을 사실하여 주었으며
Nabagiem es biju par tēvu, un nezināma sūdzību es izvaicāju.
17 불의한 자의 어금니를 꺽고 그 잇사이에서 겁탈한 물건을 빼어 내었었느니라
Es salauzīju netaisnā dzerokšļus un izrāvu laupījumu no viņa zobiem.
18 내가 스스로 말하기를 나는 내 보금자리에서 선종하리라 나의 날은 모래 같이 많을 것이라
Un es sacīju: es nomiršu savā ligzdā un manu dienu būs daudz kā smiltis.
19 내 뿌리는 물로 뻗어나가고 내 가지는 밤이 맞도록 이슬에 젖으며
Mana sakne izpletīsies pie ūdens, un rasa paliks pa nakti uz manām lapām.
20 내 영광은 내게 새로워지고 내 활은 내 손에서 날로 강하여지느니라 하였었노라
Mana godība būs vienmēr jauna pie manis, un manam stopam labi izdosies manā rokā. -
21 무리는 내 말을 들으며 나의 가르치기를 잠잠히 기다리다가
Uz mani klausījās un gaidīja un klusu saņēma manu padomu.
22 내가 말한 후에 그들이 말을 내지 못하였었나니 나의 말이 그들에게 이슬 같이 됨이니라
Pēc maniem vārdiem neviens vairs nerunāja, un mana valoda uz tiem pilēja.
23 그들이 나 바라기를 비 같이 하였으며 입을 벌리기를 늦은 비 기다리듯 하였으므로
Pēc manis ilgojās kā pēc lietus, un atpleta savu muti kā uz vasaras lietu.
24 그들이 의지 없을 때에 내가 함소하여 동정하면 그들이 나의 얼굴 빛을 무색하게 아니하였었느니라
Es tiem uzsmaidīju, kad tiem nebija drošības, un mana vaiga gaišumu tie neskumdināja.
25 내가 그들의 길을 택하고 으뜸으로 앉았었나니 왕이 군중에 거함도 같았고 애곡하는 자를 위로하는 사람도 같았었느니라
Es tiem biju ceļa rādītājs un sēdēju goda vietā un mājoju kā ķēniņš starp saviem pulkiem, kā noskumušu iepriecinātājs.
