< 시편 122 >

1 (다윗의 시. 곧 성전에 올라가는 노래) 사람이 내게 말하기를 여호와의 집에 올라가자 할 때에 내가 기뻐하였도다
سرود درجات از داود شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»۱
2 예루살렘아! 우리 발이 네 성문 안에 섰도다
پایهای ما خواهد ایستاد، به اندرون دروازه های تو، ای اورشلیم!۲
3 예루살렘아! 너는 조밀한 성읍과 같이 건설되었도다
‌ای اورشلیم که بنا شده‌ای مثل شهری که تمام با هم پیوسته باشد،۳
4 지파들 곧 여호와의 이름에 감사하려고 이스라엘의 전례대로 그리로 올라가는도다
که بدانجااسباط بالا می‌روند، یعنی اسباط یاه، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یهوه را تسبیح بخوانند.۴
5 거기 판단의 보좌를 두셨으니 곧 다윗 집의 보좌로다
زیرا که در آنجا کرسیهای داوری بر پاشده است، یعنی کرسیهای خاندان داود.۵
6 예루살렘을 위하여 평안을 구하라 예루살렘을 사랑하는 자는 형통하리로다
برای سلامتی اورشلیم مسالت کنید. آنانی که تو را دوست می‌دارند، خجسته حال خواهندشد.۶
7 네 성 안에는 평강이 있고 네 궁중에는 형통이 있을지어다
سلامتی در باره های تو باشد، و رفاهیت درقصرهای تو.۷
8 내가 내 형제와 붕우를 위하여 이제 말하리니 네 가운데 평강이 있을지어다
به‌خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که سلامتی بر تو باد.۸
9 여호와 우리 하나님의 집을 위하여 내가 네 복을 구하리로다
به‌خاطرخانه یهوه خدای ما، سعادت تو را خواهم طلبید.۹

< 시편 122 >