Nehemaia 2
1 Hanki Artserksisi'ma kinima manino egeno 20tima hia kafumofona Nisani ikampina, ko'ma nehuaza hu'na kini ne'mofo waini tina tagi'na eme ami'noe. Hianagi mago'a zupama nehuazana hu'na ana zupa musena osugeno navugosamo'a evurami'ne.
I nisan månad i det tjugande styringsåret åt Artahsasta, då høvde so at vin stod framfyre honom, tok eg vinen og flidde kongen. Og eg hadde ikkje fyrr synt meg sturen for honom.
2 Ana'ma higeno'a kini ne'mo'a nantahigeno, Kagra kria e'ori'nananagi na'a higeno kavugosamo'a evuneramigenka musena nosane? Mago'a zamo higeno krimpamo'a musena nosifi? Anagema hige'na nagra tusi koro nehu'na,
Då sagde kongen til meg: «Kvi er du so sturen? Du er då ikkje sjuk! Dette kann ikkje vera anna enn hjartesut.» Eg vart fælt rædd,
3 kini ne'mofo ke'arera amanage hu'na kenona'a hu'noe, kini ne'moka knare hunka za'zate kinia maninka vugahane. Nagrama musema nosuana na'ankure, nagehe'mokizmima asezamante'naza rankuma'mo'a tusi'a zampi havizantfa huno me'negeno, ana kuma'mofo kafana tevemo tefanane hu'negu anara nehue.
og eg sagde til kongen: «Må kongen liva æveleg! Kvi skulde ikkje eg stura når byen der federne er gravlagde, ligg i røys, og portarne der er uppbrende?»
4 Anagema hugeno'a kini nemo'a amanage huno nasami'ne, Na'a kagrira hugantesuegu kave'nesie, hige'na anante ame hu'na monafi Anumzamofontega nunamuna hu'noe.
Kongen sagde til meg: «Kva er det du ynskjer?» Då bad eg ei bøn til Gud i himmelen.
5 Nehu'na amanage hu'na kini ne'mofona antahige'noe, kagrama antahi musema hunantesnanke'na Juda mopare mopa agafa'nire vu'na ome kete'na, maka'zana ome eri so'e hanue.
Og so sagde eg til kongen: «Um det tekkjest kongen, og um du eig godvilje for tenaren din, so ynskjer eg å verta send til Juda, til byen der federne mine er gravlagde, so eg kann byggja honom upp att.»
6 Hanki kini ne'mofo nenaro kuini a'mo'a kini nemofo tava'onte mani'negeno kini ne'mo'a nantahigeno, nama'a kna umanitenka etema esanana ina zupa egahane? Anage nehuno amne vugahane huno hu izo hige'na, etema esanua kna fatgogura asami'noe.
Kongen sagde til meg, medan dronningi sat ved sida: «Kor lenge vil ferdi di vara, og kva tid kjem du att?» Då det soleis tektest Kongen å lata meg fara, gjorde eg avtale med honom um ei viss tid.
7 Hagi anante mago'ene kini nera amanage hu'na antahige'noe, Kini ne'mokama antahi so'ema hunantesnunka, Yufretisi rantimofo kantu kazigama me'nea kumatmimpima kva hu'naza vahetega knare mago'a avona kre namisnanke'na, nevu'nama ana kumapi gavana vahetamina ana avona ome zamisanuge'za, nege'za mago'zana osu natresage'na Juda moparera vu'na uhanatigahue.
So sagde eg til kongen: «Um det tekkjes kongen, so lat meg få med brev til jarlarne på hi sida elvi, so dei let meg fara igjenom til dess eg kjem til Juda.
8 Hanki kini ne'mofo zafa tanopare'ma kvama hu'nea ne' Asapuna, zafama naminige'nama ra mono no tvaonte'ma, sondia vahe'ma mani'nezama kvama hanaza nomofo kafama tro'ma hu zafaramine kuma keginare'ma eri'zama erisanuna zafane nagrama masesanua noma kisanuna zafaramima namisigura, mago avon krento hu'na antahige'noe. Hanki Ra Anumzamo'a nagrane mani'negu nazanoma kini ne'mofonku'ma antahigoa zana amne tro hunante'ne.
Og lat meg få brev til Asaf, han som hev tilsyn med den kongelege skogen, so han let meg få timber til portbjelkarne i borgi som høyrer til huset, til bymuren og til huset eg skal bu i.» Kongen let meg få det, av di min Gud heldt si gode hand yver meg.
9 Hanki sondia vahete ugota hu'naza vahe'ene hosi afu'mofo agumpima mani'nezama ha'ma nehaza sondia vahera kini ne'mo'a mago'a huzmantege'za nagrane vu'naze. Ana higeta Yufretisi rantimofo kantu kazigama me'nea kumatmima kvama hu'naza vahera vu'na kini ne'mo'ma krenami'nea avona ome zami'noe.
Då eg kom til jarlarne på hi sida elvi, flidde eg deim kongebrevi. Kongen sende ogso med meg hovudsmenner og hestfolk.
10 Hianagi Bet-Horoni kumateti kamani eri'zama eneria ne' Senbalati'ene, Amoni kumateti kamani eri'za eneria ne' Tobia'enema nagrama oanke'ma nentahikea zanarinpamo'a haviza hu'ne. Na'ankure zanagrama antahi'ana Israeli vahe zamaza hunaku neaze nehuke anara hu'na'e.
Men då horoniten Sanballat og den ammonitiske tenestmannen Tobia høyrde gjete dette, tykte dei det var fælt tregelegt, at det var komen ein mann og vilde søkja det som var til bate for Israels-borni.
11 Hanki Jerusalema uhanati'na 3'a zagegna umanite'na,
Då eg kom til Jerusalem, og hadde vore der tri dagar,
12 kenagera otina osi'a venene zamavrogeta vu'none. Hianagi Jerusalemi kuma'mofonte'ma nazano tro hugahane huno'ma Anumzamo'ma nagu'afima ante'nea zana mago vahera osami'noe. Hanki nagrake tonki afu'mofo agumpina mani'na vu'noanki, mago'a vene'nea mopafi vu'naze.
reis eg upp um natti, eg og nokre få mann med meg. Eg hadde ikkje nemnt med noko menneskje kva min Gud hadde gjeve meg i hugen å gjera for Jerusalem. Det dyret eg reid på, var det einaste dyret eg hadde med meg.
13 Hanki ana kenagera kuma keginamofona, Agupo Kafanema nehaza kafanteti atirami'na, Ra Osifave tinkerima nehazarega vute'na, Mikazama Harafi hu'zama ome netraza kafanema nehaza kafama me'nerega vu'noe. Hanki tonki afu'mofo agumpima mani'na nevu'na, Jerusalemi kuma'mofo have keginama ahefragu vazi'naza zantamine, kuma kafaramine tevemo'ma te havizama hu'nea zana keso'e hu'na vu'noe.
Eg drog ut um natti gjenom Dalporten og burtimot Drakekjelda og Møkporten. Eg såg på murarne kring Jerusalem; dei var nedbrotne, og portarne var uppbrende.
14 Anantetira Kampu'i Tine nehaza kafante'ene, Kini Nemofo tirure nehaza tirute uhanati'noe. Hianagi ufre kafampina have keginama fragu'ma vazirami'nea havemo'a hihi huno mareri'negeno tonkimo'a ufregara osu'ne.
So drog eg burt til Kjeldeporten og Kongedammen; men der var det ikkje råd for dyret å koma fram med meg.
15 Anama hige'na Kidroni agupofi enevu'na ran kuma kegina ke'na evute'na, masa osu nege'na ete rukrahe hu'na Agupo Kafanema nehaza kafanteti emareri'na ran kumapina ufre'noe.
So drog eg upp i dalen um natti og såg på muren og kom so attende gjenom Dalporten.
16 Hanki ana kenage'ma vanoma nehu'nama hu'noa zamofo nanekea, Jerusalemima mani'naza kva vahe'mo'za ontahi'naze. Na'ankure magore hu'na Jiu vahepi, pristi nagapi eri'za vahepi mago'a eri'zama zamazama hu'za erisaza vahe'enena ozamasami'noe.
Formennerne hadde ikkje fenge visst kva veg eg hadde fare, eller kva eg emna på. Eg hadde ikkje endå nemnt noko med jødarne eller prestarne eller dei adelborne eller formennerne eller nokon annan som skulde hava med arbeidet å gjera.
17 Hianagi anante amanage hu'na zamasami'noe, Tagrama knazampima mani'nonana tamagra ko keta antahita hu'naze. Jerusalemi kuma'mo'ma havizantfa higeno, kumamofo rankafana tevemo teno eri haviza hu'ne. E'ina hu'negu enketa Jerusalemi kuma'mofo kegina ete eriso'e huta hamaneno. Hagi e'inama hanunke'za mago'enena tazeri tagazea osugahaze.
Men no sagde eg til deim: «De ser sjølve kor ille me er stelte. Jerusalem ligg i øyde, portarne er uppbrende. Kom, lat oss byggja upp att muren kring Jerusalem, so me ikkje skal hava den skammi på oss lenger.»
18 Anage nehu'na Ra Anumzamo'ma azama anteno nazama hu'nea zamofo kea nezamasami'na, kini ne'mo'ma hu'nea nanekenena zamasami'noe. Anankema huge'za zamagra amanage hu'naze, Knarekita hago eri'zana agafa huta erisune, nehu'za, ana kere eri'zana agafa hu'za eri'naze.
Eg tala med deim um handi åt min Gud, kor ho hadde synt seg nådig mot meg. Like eins fortalde eg kva kongen hadde sagt med meg. Då sagde dei: «Me vil ganga i veg og byggja.» Og dei styrkte seg til det gode verket.
19 Hianagi Horoni kumateti ne' Sanbalati'ma, Amoniti ne' Tobiaki, Araputi ne' Gesemi'ma hu'za amana eri'zama eriku'ma huna nanekema nentahi'za, tusi tagiza nere'za zokago kea amanage hu'za hurante'naze, tamagra ama na'a hu'za nehaze? Tamagra kuma kegina ete azeri o'netitma, kini ne'mofona ha' hunte'za nehazo?
Men då horoniten Sanballat og den ammonitiske tenestmannen Tobia og arabaren Gesem spurde dette, spotta dei oss og svivyrde oss: «Kva er det de gjer på?» sagde dei. «Vil de gjera upprør mot kongen?»
20 Hagi anante nagra amanage hu'na zamasami'noe, tagra monafi Anumzamofo eri'za vahe mani'nonankita ama ana eri'zana enerisanunkeno, taza huno tazeri so'ea hugahie. Hianagi ama Jerusalemi kumapina tamagrira tamagia omane'ne. Ana higeno tamagehe'zanena kora ama kumapinena zamagia omane'nea vahe mani'naze.
Då gav eg deim dette svaret: «Gud i himmelen vil gjeva oss lukka. Og me, hans tenarar, vil ganga i veg og byggja. Men de hev ikkje anten lut eller rett eller minne i Jerusalem.»
