詩篇 73
1 神はイスラエルにむかひ心のきよきものに對ひてまことに惠あり
Guð er góður við Ísrael! Hann er góður þeim sem hreinlyndir eru.
2 然はあれどわれはわが足つまづくばかりわが歩すべるばかりにてありき
En hvað um mig? Ég var kominn á ystu nöf. Það munaði engu að mér skrikaði fótur og ég félli!
3 こはわれ惡きものの榮ゆるを見てその誇れる者をねたみしによる
Ég hafði fyllst gremju út af velgengni hinna hrokafullu.
4 かれらは死るに苦しみなくそのちからは反てかたし
Þeim virtist ganga allt í haginn. Þeir eru hraustir og sterkir.
5 かれらは人のごとく憂にをらず人のごとく患難にあふことなし
Þeir virðast lausir við alla erfiðleika og áföll sem henda aðra.
6 このゆゑに傲慢は妝飾のごとくその頸をめぐり強暴はころものごとく彼等をおほへり
Hrokinn er eins og glitrandi festi um háls þeirra og þeir eru sveipaðir ofríki eins og skikkju.
7 かれら肥ふとりてその目とびいで心の欲にまさりて物をうるなり
Þeir belgjast út af offitu og augu þeirra tútna af ágirnd.
8 また嘲笑をなし惡をもて暴虐のことばをいだし高ぶりてものいふ
Þeir hæðast að Guði og hafa í hótunum við fólk hans. Hroki er í hverju orði.
9 その口を天におきその舌を地にあまねく往しむ
Þeir stæra sig gegn himninum og blaðrið í þeim heyrist um allar jarðir.
10 このゆゑにかれの民はここにかへり水のみちたる杯をしぼりいだして
Þjóð Guðs er orðlaus og gleypir í sig boðskap þeirra.
11 いへらく神いかで知たまはんや至上者に知識あらんやと
„Guð virðist láta þá í friði, “segir fólk,
12 視よかれらは惡きものなるに常にやすらかにしてその富ましくははれり
„já, þessir guðleysingjar lifa áhyggjulausu lífi og verða ríkari með hverjum degi.“
13 誠に我はいたづらに心をきよめ罪ををかさずして手をあらひたり
Hef ég eytt tíma mínum til einskis? Er til nokkurs að kappkosta að lifa heiðvirðu lífi?
14 そはわれ終日なやみにあひ朝ごとに責をうけしなり
Allt sem ég hef upp úr því er erfiði og strit – alla daga, sí og æ!
15 われもし斯ることを述んといひしならば我なんぢが子輩の代をあやまらせしならん
Ef ég talaði með þessum hætti, væri ég að bregðast lýð þínum.
16 われこれらの道理をしらんとして思ひめぐらししにわが眼いたく痛たり
En þetta er samt svo torskilið – velgengni þeirra sem hata Drottin.
17 われ神の聖所にゆきてかれらの結局をふかく思へるまでは然りき
En dag einn fór ég í helgidóm Drottins til að íhuga, og þá hugleiddi ég framtíð þessara vondu manna.
18 誠になんぢはかれらを滑かなるところにおきかれらを滅亡におとしいれ給ふ
Sá vegur sem þeir ganga mun enda í skelfingu. Skyndilega mun þeim skrika fótur og þeir hrasa og steypast fram af brúninni, niður í hyldýpið.
19 かれらは瞬間にやぶれたるかな彼等は恐怖をもてことごとく滅びたり
Það verður snöggur endir á allri „gæfunni“, skyndileg tortíming.
20 主よなんぢ目をさましてかれらが像をかろしめたまはんときは夢みし人の目さめたるがごとし
Líf þeirra líkist draumi. Þeir munu vakna til veruleikans, eins og þegar menn vakna af draumsvefni og sjá að allt var ímyndun ein!
21 わが心はうれへ わが腎はさされたり
Þegar ég skyldi þetta, fylltist ég hryggð og leið illa.
22 われおろかにして知覺なし聖前にありて獣にひとしかりき
Ég sá hve heimskur og fávís ég var. Ég hlýt að vera eins og skynlaus skepna í þínum augum, Guð!
23 されど我つねになんぢとともにあり汝わが右手をたもちたまへり
En samt elskar þú mig! Þú heldur í hægri hönd mína og varðveitir mig.
24 なんぢその訓諭をもて我をみちびき後またわれをうけて榮光のうちに入たまはん
Og áfram munt þú leiða mig með vísdómi þínum og speki.
25 汝のほかに我たれをか天にもたん地にはなんぢの他にわが慕ふものなし
Hvern á ég að á himnum nema þig? Og þú ert sá sem ég þrái mest á jörðu!
26 わが身とわが心とはおとろふ されど神はわがこころの磐わがとこしへの嗣業なり
Heilsu minni hrakar og hjarta mitt þreytist, en Guð lifir! Hann er styrkur minn, ég fæ að tilheyra honum að eilífu.
27 視よなんぢに遠きものは滅びん 汝をはなれて姦淫をおこなふ者はみななんぢ之をほろぼしたまひたり
Drottinn, þeir sem hafna þér munu farast, því að þú eyðir þeim sem þjóna öðrum guðum.
28 神にちかづき奉るは我によきことなり われは主ヱホバを避所としてそのもろもろの事跡をのべつたへん
En hvað um mig? Ég vil komast eins nálægt Guði og ég get! Ég hef kosið að trúa á Drottin. Hann er skjól mitt. Ég vil vitna um það í allra áheyrn að margsinnis hefur hann bjargað mér á undursamlega hátt.
