詩篇 17
1 ああヱホバよ公義をききたまへ わが哭聲にみこころをとめたまへ いつはりなき口唇よりいづる我がいのりに耳をかたぶけたまへ
Drottinn, ó hjálpa þú mér, því að ég er heiðvirður og breytni mín réttlát. Hlustaðu þegar ég hrópa til þín!
2 ねがはくはわが宣告みまへよりいでてなんぢの目公平をみたまはんことを
Úrskurða mig réttlátan svo að allir heyri, þú réttvísi Drottinn.
3 なんぢわが心をこころみ また夜われにのぞみたまへり 斯てわれを糺したまへど我になにの惡念あるをも見出たまはざりき わが口はつみを犯すことなからん
Þú hefur prófað mig, já jafnvel um nætur, en engar illar hugsanir fundið hjá mér, né vond orð mér á vörum.
4 人の行爲のことをいはば我なんぢのくちびるの言によりて暴るものの途をさけたり
Boðorðum þínum hef ég hlýtt og forðast félagsskap við illmenni og rudda.
5 わが歩はかたくなんぢの途にたちわが足はよろめくことなかりき
Ég hef fylgt leiðsögn þinni og ekki farið villur vegar.
6 神よなんぢ我にこたへたまふ 我なんぢをよべり ねがはくは汝の耳をかたぶけてわが陳るところをききたまへ
Ég ákalla þig því að ég veit að þú svarar mér! Já, hlustaðu á bæn mína.
7 なんぢに依賴むものを右手をもて仇するものより救ひたまふ者よ ねがはくはなんぢの妙なる仁慈をあらはしたまへ
Sýndu mér kærleika þinn og náð, þú sem frelsar hina ofsóttu.
8 願くはわれを瞳のごとくにまもり汝のつばさの蔭にかくし
Vernda mig eins og sjáaldur augans. Hyl mig í skjóli vængja þinna.
9 我をなやむるあしき者また我をかこみてわが命をそこなはんとする仇よりのがれしめ給へ
Óvinir mínir umkringja mig með morðsvip í augum.
10 かれらはおのが心をふさぎ その口をもて誇かにものいへり
Þeir eru óguðlegir og beita mig ofbeldi. Hlustaðu á tal þeirra! Hvílíkur hroki!
11 いづこにまれ往ところにてわれらを打圍み われらを地にたふさんと目をとむ
Þeir koma nær og nær, ákveðnir í að troða mig undir.
12 かれは抓裂んといらだつ獅のごとく隠やかなるところに潜みまつ壯獅のごとし
Þeir líkjast gráðugum ljónum sem vilja rífa mig á hol – ungum ljónum sem liggja í leyni og bíða eftir bráð.
13 ヱホバよ起たまへ ねがはくはかれに立對ひてこれをたふし御劍をもて惡きものよりわが霊魂をすくひたまへ
Drottinn, rís þú upp og hastaðu á þá! Rektu þá frá!
14 ヱホバよ手をもて人より我をたすけいだしたまへ おのがうくべき有をこの世にてうけ 汝のたからにてその腹をみたさるる世人より我をたすけいだし給へ かれらはおほくの子にあきたり その富ををさなごに遺す
Komdu og frelsaðu mig frá hinum óguðlegu sem aðeins leita jarðnesks ávinnings, þeim sem þú hefur gefið auð og völd og ótal afkomendur.
15 されどわれは義にありて聖顔をみ目さむるとき容光をもて飽足ることをえん
En ég sækist ekki eftir veraldlegum auði, heldur því að þekkja þig og lifa réttvíslega – vera sáttur við þig. Ég vil hugsa um þig jafnt á degi sem nóttu og þegar ég vakna mun ég sjá auglit þitt og gleðjast!
