ヨブ 記 3
1 斯て後ヨブ口を啓きて自己の日を詛へり
Då let Job upp munnen og banna fødedagen sin.
2 ヨブすなはち言詞を出して云く
Job tok til ords og sagde:
3 我が生れし日亡びうせよ 男子胎にやどれりと言し夜も亦然あれ
«Burt med den dag då eg vart fødd, den natt som sa: «Ein svein er avla!»
4 その日は暗くなれ 神上よりこれを顧みたまはざれ 光これを照す勿れ
Må denne dag til myrker verta - burtgløymd av Gud i høge himmel - og inkje ljos på honom skina!
5 暗闇および死蔭これを取もどせ 雲これが上をおほえ 日を暗くする者これを懼しめよ
Lat svarte myrkret honom eiga og skyer seg kring honom samla! Dagmyrkjingar skal honom skræma
6 その夜は黑暗の執ふる所となれ 年の日の中に加はらざれ 月の數に入ざれ
og myrkret gløypa denne natt! Burt med den natt frå årsens dagar, ho kome ei i månads tal!
7 その夜は孕むこと有ざれ 歡喜の聲その中に興らざれ
Ja, aud og tom skal natti verta og ingen fagnad i ho klinga;
8 日を詛ふ者レビヤタンを激發すに巧なる者これを詛へ
Dagbannarar skal henne banna, dei som kann mana upp Livjatan,
9 その夜の晨星は暗かれ その夜には光明を望むも得ざらしめ 又東雲の眼蓋を見ざらしめよ
Og morgonstjernor skal’kje skina; fåfengt ho venta skal på ljoset - augbrunerne av morgonroden -
10 是は我母の胎の戸を闔ずまた我目に憂を見ること無らしめざりしによる
av di ho ei livsdøri stengde på mor mi, so eg slapp for kval.
11 何とて我は胎より死て出ざりしや 何とて胎より出し時に氣息たえざりしや
Kvi døydd’ eg ei i moders liv? Ell’ slokna då eg rett var fødd?
12 如何なれば膝ありてわれを接しや 如何なれば乳房ありてわれを養ひしや
Kvi fanst det kne som mot meg tok; og brjost eg kunde suga ved?
13 否らずば今は我偃て安んじかつ眠らん 然ばこの身やすらひをり
So låg eg still og kvilde no, eg sov og hadde ro og fred
14 かの荒墟を自己のために築きたりし世の君等臣等と偕にあり
hjå kongar og hjå fyrstar, som til gravstad pyramider bygde,
15 かの黄金を有ち白銀を家に充したりし牧伯等と偕にあらん
hjå hovdingar som åtte gull og fyllte sine hus med sylv;
16 又人しれず墮る胎兒のごとくにして世に出ず また光を見ざる赤子のごとくならん
ell’ ufødd var eg ikkje til, lik born som aldri ljoset såg.
17 彼處にては惡き者 虐遇を息め倦憊たる者安息を得
Der rasar ei dei vonde meir; der kviler dei som trøytte er;
18 彼處にては俘囚人みな共に安然に居りて驅使者の聲を聞ず
og fangarne er trygge der; dei høyrer ingen drivar meir.
19 小き者も大なる者も同じく彼處にあり僕も主の手を離る
Der stor og liten like er, og trælen fri for herren sin.
20 如何なれば艱難にをる者に光を賜ひ 心苦しむ者に生命をたまひしや
Kvi gjev han ljos til den som lid, og liv til deim som gremmer seg,
21 斯る者は死を望むなれどもきたらず これをもとむるは藏れたる寳を掘るよりも甚だし
som fåfengt stundar etter dauden, og søkjer han som løynde skatt,
22 もし墳墓を尋ねて獲ば大に喜こび樂しむなり
som gled seg, ja, som jublar høgt, og fegnast når dei finn ei grav -
23 その道かくれ神に取籠られをる人に如何なれば光明を賜ふや
til mannen som ei finn sin veg, som Gud set fast og stengjer inne?
24 わが歎息はわが食物に代り我呻吟は水の流れそそぐに似たり
Min sukk hev vorte daglegt brød, og klaga mi som vatnet strøymar.
25 我が戰慄き懼れし者我に臨み我が怖懼れたる者この身に及べり
Meg råkar det eg ottast fyre; det som eg ræddast, hender meg.
26 我は安然ならず穩ならず安息を得ず唯艱難のみきたる
Snaudt fær eg fred, snaudt fær eg ro, snaudt lindring - so kjem uro att.»
