Giobbe 33

1 Ma pure, ascolta, o Giobbe, il mio dire, porgi orecchio a tutte le mie parole!

ای ایوب، خواهش می‌کنم به حرفهای من گوش بده،

2 Ecco, apro la bocca, la lingua parla sotto il mio palato.

چون می‌خواهم با تو صحبت کنم.

3 Nelle mie parole è la rettitudine del mio cuore; e le mie labbra diran sinceramente quello che so.

من با اخلاص و صداقت کامل، حقیقت را خواهم گفت،

4 Lo spirito di Dio mi ha creato, e il soffio dell’Onnipotente mi dà la vita.

زیرا روح خدا مرا آفریده است و نَفَس قادر مطلق به من زندگی بخشیده است.

5 Se puoi, rispondimi; prepara le tue ragioni, fatti avanti!

اگر توانستی جوابم را بدهی درنگ نکن، دعوی خود را آماده کن و در برابرم بایست.

6 Ecco, io sono uguale a te davanti a Dio; anch’io, fui tratto dall’argilla.

من هم مثل تو از گِل سرشته شده‌ام و هر دو ما مخلوق خدا هستیم،

7 Spavento di me non potrà quindi sgomentarti, e il peso della mia autorità non ti potrà schiacciare.

پس لزومی ندارد از من بترسی. من تو را نخواهم ترساند و در تنگنا قرار نخواهم داد.

8 Davanti a me tu dunque hai detto (e ho bene udito il suono delle tue parole):

من خود، این حرف را از دهان تو شنیده‌ام که گفته‌ای:

9 “Io sono puro, senza peccato; sono innocente, non c’è iniquità in me;

«پاک و بی‌تقصیرم و مرتکب هیچ گناهی نشده‌ام.

10 ma Dio trova contro me degli appigli ostili, mi tiene per suo nemico;

خدا پی بهانه می‌گردد تا در من خطایی بیابد و مرا دشمن خود محسوب کند.

11 mi mette i piedi nei ceppi, spia tutti i miei movimenti”.

خدا پای مرا در کنده می‌گذارد و کوچکترین حرکت مرا زیر نظر می‌گیرد.»

12 E io ti rispondo: In questo non hai ragione; giacché Dio è più grande dell’uomo.

اما ایوب تو اشتباه می‌کنی، زیرا خدا از انسان بزرگتر است.

13 Perché contendi con lui? poich’egli non rende conto d’alcuno dei suoi atti.

چرا شکایت می‌کنی که خدا برای کارهایی که می‌کند توضیحی به انسان نمی‌دهد؟

14 Iddio parla, bensì, una volta ed anche due, ma l’uomo non ci bada;

خدا به شیوه‌های گوناگون با انسان سخن می‌گوید، اما انسان توجه نمی‌کند.

15 parla per via di sogni, di visioni notturne, quando un sonno profondo cade sui mortali, quando sui loro letti essi giacciono assopiti;

هنگامی که خواب عمیق انسان را در بسترش فرو می‌گیرد، خدا به‌وسیلۀ خوابها و رؤیاهای شب با او حرف می‌زند.

16 allora egli apre i loro orecchi e dà loro in segreto degli ammonimenti,

گوشهای او را باز می‌کند و به او هشداری می‌دهد تا

17 per distoglier l’uomo dal suo modo d’agire e tener lungi da lui la superbia;

او را از گناه و تکبر باز دارد.

18 per salvargli l’anima dalla fossa, la vita dal dardo mortale.

او انسان را از هلاکت و مرگ می‌رهاند.

19 L’uomo è anche ammonito sul suo letto, dal dolore, dall’agitazione incessante delle sue ossa;

و نیز او را در بستر بیماری با درد تأدیب می‌کند، و چنان دردی در استخوانهایش ایجاد می‌شود

20 quand’egli ha in avversione il pane, e l’anima sua schifa i cibi più squisiti;

که او اشتهایش را از دست داده، حتی از لذیذترین خوراکها نیز بیزار می‌شود.

21 la carne gli si consuma, e sparisce, mentre le ossa, prima invisibili, gli escon fuori,

به قدری لاغر و ضعیف می‌شود که جز پوست و استخوان چیزی از او باقی نمی‌ماند

22 l’anima sua si avvicina alla fossa, e la sua vita a quelli che dànno la morte.

و پایش به لب گور می‌رسد، و جانش به دست حاملان مرگ.

23 Ma se, presso a lui, v’è un angelo, un interprete, uno solo fra i mille, che mostri all’uomo il suo dovere,

اما هرگاه یکی از هزاران فرشتۀ خدا، یک پیک مخصوصی، از آسمان ظاهر شود تا برایش شفاعت نموده، او را درستکار اعلام کند،

24 Iddio ha pietà di lui e dice: “Risparmialo, che non scenda nella fossa! Ho trovato il suo riscatto”.

و او را مورد لطف خود قرار داده، بگوید: «او را از گور برهانید، چون برای او فدیه‌ای یافته‌ام.»

25 Allora la sua carne divien fresca più di quella d’un bimbo; egli torna ai giorni della sua giovinezza;

آنگاه بدن او مثل بدن یک طفل، سالم شده، دوباره جوان و قوی می‌گردد.

26 implora Dio, e Dio gli è propizio; gli dà di contemplare il suo volto con giubilo, e lo considera di nuovo come giusto.

هر وقت به حضور خدا دعا کند، خدا دعایش را شنیده، او را اجابت می‌کند و او با شادی خدا را پرستش می‌نماید و خدا او را به وضع خوب گذشته‌اش بر می‌گرداند.

27 Ed egli va cantando fra la gente e dice: “Avevo peccato, pervertito la giustizia, e non sono stato punito come meritavo.

سپس او به مردم خواهد گفت: «من گناه کردم و به راستی عمل ننمودم ولی خدا از سر تقصیرم گذشت.

28 Iddio ha riscattato l’anima mia, onde non scendesse nella fossa e la mia vita si schiude alla luce!”

او نگذاشت بمیرم و از نور زندگی محروم گردم.»

29 Ecco, tutto questo Iddio lo fa due, tre volte, all’uomo,

خدا بارها این کار را برای انسان انجام می‌دهد

30 per ritrarre l’anima di lui dalla fossa, perché su di lei splenda la luce della vita.

و جان او را از مرگ می‌رهاند تا نور زندگی بر او بتابد.

31 Sta’ attento, Giobbe, dammi ascolto; taci, ed io parlerò.

ای ایوب، به آنچه که گفتم خوب توجه کن و بگذار به سخنانم ادامه دهم؛

32 Se hai qualcosa da dire, rispondimi, parla, ché io vorrei poterti dar ragione.

ولی اگر چیزی برای گفتن داری، بگو؛ می‌خواهم آن را بشنوم، چون به هیچ وجه مایل نیستم که ابهامی برایت باقی بماند.

33 Se no, tu dammi ascolto, taci, e t’insegnerò la saviezza”.

اما اگر حرفی برای گفتن نداری به من گوش بده و خاموش باش تا به تو حکمت بیاموزم!