Giobbe 8

1 E BILDAD Suhita rispose, e disse:

Билдад дин Шуах а луат кувынтул ши а зис:

2 Infino a quando proferirai tali ragionamenti, E [saranno] le parole della tua bocca [come] un vento impetuoso?

„Пынэ кынд врей сэ ворбешть астфел ши пынэ кынд вор фи кувинтеле гурий тале ка ун вынт путерник?

3 Iddio pervertirebbe egli il giudicio? L'Onnipotente pervertirebbe egli la giustizia?

Оаре ва рэстурна Думнезеу дрептул? Сау ва рэстурна Чел Атотпутерник дрептатя?

4 Se i tuoi figliuoli hanno peccato contro a lui, Egli altresì li ha dati in mano del lor misfatto.

Дакэ фиий тэй ау пэкэтуит ымпотрива Луй, й-а дат пе мына пэкатулуй.

5 [Ma] quant'è a te, se tu ricerchi Iddio, E chiedi grazia all'Onnipotente;

Дар ту, дакэ алерӂь ла Думнезеу, дакэ роӂь пе Чел Атотпутерник,

6 Se tu [sei] puro e diritto, Certamente egli si risveglierà di presente in favor tuo, E farà prosperare il tuo giusto abitacolo.

дакэ ешть курат ши фэрэ приханэ, атунч, негрешит, Ел ва вегя асупра та ши ва да ынапой феричиря локуинцей тале невиновате.

7 E la tua condizione di prima sarà stata piccola, E l'ultima diventerà grandissima.

Векя та пропэшире ва фи микэ фацэ де чя де май тырзиу.

8 Perciocchè domanda pur le età primiere, E disponti ad informarti da' padri loro;

Ынтрябэ пе чей дин нямуриле трекуте ши я аминте ла пэцания пэринцилор лор.

9 Imperocchè, quant'è a noi, [siamo sol da] ieri in qua, E non abbiamo intendimento; Perchè i nostri giorni [son] come un'ombra sopra la terra;

Кэч ной сунтем де ерь ши ну штим нимик, зилеле ноастре пе пэмынт ну сунт декыт о умбрэ.

10 Non insegnerannoti essi, [e non] parlerannoti, E non trarranno essi fuori ragionamenti dal cuor loro?

Ей те вор ынвэца, ыць вор ворби ши вор скоате дин инима лор ачесте кувинте:

11 Il giunco sorgerà egli senza pantano? L'erba de' prati crescerà ella senz'acqua?

‘Креште папура фэрэ балтэ? Креште трестия фэрэ умезялэ?’

12 E pure, mentre [è] ancor verde, e non [è] ancora segata, Si secca avanti ogni [altra] erba.

Фиинд ынкэ верде ши фэрэ сэ се тае, еа се усукэ май репеде декыт тоате ербуриле.

13 Tali [son] le vie di tutti quelli che dimenticano Iddio, E [così] perirà la speranza dell'ipocrita;

Аша се ынтымплэ тутурор челор че уйтэ пе Думнезеу, ши нэдеждя челуй нелеӂюит ва пери.

14 La cui speranza sarà troncata, E la cui confidanza [sarà] una casa di ragnolo.

Ынкредеря луй есте здробитэ, ши сприжинул луй есте о пынзэ де пэянжен.

15 Egli si appoggerà in su la casa sua, ma quella non istarà ferma; Egli si atterrà ad essa, ma ella non istarà in piè.

Се бизуеште пе каса луй, дар ну есте таре; се принде де еа, дар ну цине.

16 [Egli] è verdeggiante al sole, E i suoi rami si spandono fuori in sul giardino, nel quale è piantato;

Кум дэ соареле, ынверзеште, ышь ынтинде рамуриле песте грэдина са,

17 Le sue radici s'intralciano presso alla fonte, Egli mira la casa di pietra.

ышь ымплетеште рэдэчиниле принтре петре, пэтрунде пынэ ын зидурь.

18 Ma, se alcuno lo manderà in ruina, [divellendolo dal luogo suo], [Questo] lo rinnegherà dicendo: Io non ti vidi [giammai].

Дар, дакэ-л смулӂь дин локул ын каре стэ, локул ачеста се ляпэдэ де ел ши зиче: ‘Ну штиу сэ те фи куноскут вреодатэ!’

19 Ecco, tale [è] l'allegrezza della sua via, E dalla polvere ne germoglieranno altri.

Ятэ, аша сунт десфэтэриле пе каре и ле адук кэиле веций луй; апой дин ачелашь пэмынт рэсар алций дупэ ел.

20 Ecco, Iddio non disdegna l'[uomo] intiero; Ma altresì non presta la mano a' maligni.

Ну, Думнезеу ну ляпэдэ пе омул фэрэ приханэ ши ну окротеште пе чей рэй.

21 Ancora empierà egli la tua bocca di riso, E le tue labbra di giubilo.

Ба ынкэ, Ел ыць умпле гура ку стригэте де букурие, ши бузеле ку кынтэрь де веселие.

22 Quelli che ti odiano saranno vestiti di vergogna; Ma il tabernacolo degli empi non sarà [più].

Врэжмаший тэй вор фи акопериць де рушине, яр кортул челор рэй ва пери.”