Ayub 21

1 Tetapi Ayub menjawab:

Job prit la parole et dit:

2 "Dengarkanlah baik-baik perkataanku dan biarlah itu menjadi penghiburanmu.

Écoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.

3 Bersabarlah dengan aku, aku akan berbicara; sehabis bicaraku bolehlah kamu mengejek.

Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j’aurai parlé, tu pourras te moquer.

4 Kepada manusiakah keluhanku tertuju? Mengapa aku tidak boleh kesal hati?

Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?

5 Berpalinglah kepadaku, maka kamu akan tercengang, dan menutup mulutmu dengan tangan!

Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.

6 Kalau aku memikirkannya, aku menjadi takut, dan gemetarlah tubuhku.

Quand j’y pense, cela m’épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.

7 Mengapa orang fasik tetap hidup, menjadi tua, bahkan menjadi bertambah-tambah kuat?

Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?

8 Keturunan mereka tetap bersama mereka, dan anak cucu diperhatikan mereka.

Leur postérité s’affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.

9 Rumah-rumah mereka aman, tak ada ketakutan, pentung Allah tidak menimpa mereka.

Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.

10 Lembu jantan mereka memacek dan tidak gagal, lembu betina mereka beranak dan tidak keguguran.

Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n’avortent point.

11 Kanak-kanak mereka dibiarkan keluar seperti kambing domba, anak-anak mereka melompat-lompat.

Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.

12 Mereka bernyanyi-nyanyi dengan iringan rebana dan kecapi, dan bersukaria menurut lagu seruling.

Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.

13 Mereka menghabiskan hari-hari mereka dalam kemujuran, dan dengan tenang mereka turun ke dalam dunia orang mati. (Sheol h7585)

Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts. (Sheol h7585)

14 Tetapi kata mereka kepada Allah: Pergilah dari kami! Kami tidak suka mengetahui jalan-jalan-Mu.

Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.

15 Yang Mahakuasa itu apa, sehingga kami harus beribadah kepada-Nya, dan apa manfaatnya bagi kami, kalau kami memohon kepada-Nya?

Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?

16 Memang, kemujuran mereka tidak terletak dalam kuasa mereka sendiri! Rancangan orang fasik adalah jauh dari padaku.

Quoi donc! Ne sont-ils pas en possession du bonheur? Loin de moi le conseil des méchants!

17 Betapa sering pelita orang fasik dipadamkan, kebinasaan menimpa mereka, dan kesakitan dibagikan Allah kepada mereka dalam murka-Nya!

Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s’éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,

18 Mereka menjadi seperti jerami di depan angin, seperti sekam yang diterbangkan badai.

Qu’ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?

19 Bencana untuk dia disimpan Allah bagi anak-anaknya. Sebaiknya, orang itu sendiri diganjar Allah, supaya sadar;

Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c’est lui que Dieu devrait punir, pour qu’il le sente;

20 sebaiknya matanya sendiri melihat kebinasaannya, dan ia sendiri minum dari murka Yang Mahakuasa!

C’est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C’est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.

21 Karena peduli apa ia dengan keluarganya sesudah ia mati, bila telah habis jumlah bulannya?

Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?

22 Masakan kepada Allah diajarkan orang pengetahuan, kepada Dia yang mengadili mereka yang di tempat tinggi?

Est-ce à Dieu qu’on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?

23 Yang seorang mati dengan masih penuh tenaga, dengan sangat tenang dan sentosa;

L’un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,

24 pinggangnya gemuk oleh lemak, dan sumsum tulang-tulangnya masih segar.

Les flancs chargés de graisse Et la mœlle des os remplie de sève;

25 Yang lain mati dengan sakit hati, dengan tidak pernah merasakan kenikmatan.

L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, Sans avoir joui d’aucun bien.

26 Tetapi sama-sama mereka terbaring di dalam debu, dan berenga-berenga berkeriapan di atas mereka.

Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.

27 Sesungguhnya, aku mengetahui pikiranmu, dan muslihat yang kamu rancangkan terhadap aku.

Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.

28 Katamu: Di mana rumah penguasa? Di mana kemah tempat kediaman orang-orang fasik?

Vous dites: Où est la maison de l’homme puissant? Où est la tente qu’habitaient les impies?

29 Belum pernahkah kamu bertanya-tanya kepada orang-orang yang lewat di jalan? Dapatkah kamu menyangkal petunjuk-petunjuk mereka,

Mais quoi! N’avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu’ils prouvent?

30 bahwa orang jahat terlindung pada hari kebinasaan, dan diselamatkan pada hari murka Allah?

Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.

31 Siapa yang akan langsung menggugat kelakuannya, dan mengganjar perbuatannya?

Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu’il a fait?

32 Dialah yang dibawa ke kuburan, dan jiratnya dirawat orang.

Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.

33 Dengan nyaman ia ditutupi oleh gumpalan-gumpalan tanah di lembah; setiap orang mengikuti dia, dan yang mendahului dia tidak terbilang banyaknya.

Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l’a déjà suivie.

34 Alangkah hampanya penghiburanmu bagiku! Semua jawabanmu hanyalah tipu daya belaka!"

Pourquoi donc m’offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n’est que perfidie.