Job 5
1 Umawagka ita; adda kadi ti sumungbat kenka? Siasino kadagiti nasantoan ti pagkamangam?
Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
2 Ta papatayen ti unget ti nakuneng a tao; patayen ti panagimon ti maag.
For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
3 Nakakitaak iti nakuneng a tao nga agramramot. Ngem kella-at nga inlunodko ti pagtaenganna.
I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
4 Adayo iti kinatalged dagiti annakna; narumekda idiay ruangan ti siudad. Awan iti mangispal kadakuada—
Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
5 dagiti apitda ket kinnan dagiti dadduma a mabisbisin, tattao a mangala iti daytoy uray manipud kadagiti siit; dagiti tattao a ti kinabaknangda ket inibus dagiti tattao a mawaw iti daytoy.
Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
6 Ta saan nga agtaud iti daga dagiti panagrigat; uray pay ti riribuk ket saan nga agrusing manipud iti daga;
For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
7 ngem ar-aramiden ti tao ti bukodna a pakariribukan, a kasla dagiti gilap a tumayab nga agpangato.
For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
8 Ngem no maipapan kaniak, mapanak iti Dios a mismo; italekko kenkuana ti kasasaadko—
Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,
9 isuna nga agar-aramid ti naindaklan ken saan a matukod a banbanag, dagiti nakakaskasdaaw a banbanag a saan a mabilang.
Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
10 Mangmangted isuna iti tudo iti rabaw ti daga, ken mangibulos iti danum kadagiti taltalon.
Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
11 Ar-aramidenna daytoy tapno ingatona dagiti nababa; tapno ibangonna iti kinatalged dagiti agladladingit kadagiti dapo.
To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
12 Upayenna ti panggep dagiti nasikap a tattao, tapno saan a maipatungpal dagiti imada dagiti panggepda.
Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
13 Siloanna dagiti nasirib a tattao babaen iti bukodda a kinasikap; dagiti panggep dagiti nasirib a tattao ket agpatinggan iti mabiit.
Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
14 Makisinnarakda iti kinasipnget iti aldaw, ken agar-arikapda iti katengngaan ti aldaw a kasla rabii daytoy.
By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.
15 Ngem isalakanna dagiti nakurapay a tattao manipud iti kampilan nga adda kadagiti ngiwatda ken ti agkasapulan a tao manipud iti ima dagiti nabileg a tattao.
And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
16 Isu nga adda ti namnama ti nakurapay a tao, ken iserra ti kinaawan ti linteg ti ngiwatna.
And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
17 Kitaem, naragsak ti tao a tubtubngaren ti Dios; ngarud, saanmo a guraen ti pannusa ti Mannakabalin amin.
Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
18 Ta mangsugat ket kalpasanna baredbedanna; mangsugat isuna ket kalpasanna agasan dagiti imana.
For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
19 Ispalennakanto manipud kadagiti innem a pakariribukan; pudno, kadagiti pito a pakariribukan, awanto ti dakes a mangsagid kenka.
In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
20 Iti nakaro a panagbisin, ispalennakanto manipud iti patay; iti gubat manipud iti pannakabalin ti kampilan.
In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
21 Mailemmengkanto manipud iti pannakasaplit iti dila; ket saankanto a mabuteng iti pannakadadael inton umay daytoy.
When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
22 Katawaamto ti pannakadadael ken panagbisin, ket saankanto a mabuteng kadagiti narungsot nga ayup.
At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
23 Ta makitulagkanto kadagiti bato ti taltalonmo; natalgedkanto kadagiti narungsot nga ayup.
(For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
24 Ammomto a ti toldam ket adda iti kinatalged; sarungkaramto dagiti arbanmo ket awan ti makitam a napukaw.
And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
25 Ammomto pay a ti panagrang-aymo ket kasta unay, a dagiti kaputotam ket kaslanto iti ruot iti daga.
And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
26 Maitanemkanto inton lakayka unayen, a kasla iti dawa ti bukel a maibagkat a maipan iti pagirikan.
Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
27 Kitaem, inadalmi daytoy a banag; kastoy daytoy; denggem daytoy, ket ammoem daytoy iti bagim.”
Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!
