Job 4
1 Ket simmungbat ni Elifaz a Temanita ket kinunana,
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
2 No padasen ti siasinoman a makisarita kenka, agladingitka kadi? Ngem siasino ti makalapped kenkuana nga agsao?
Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
3 Kitaem, adu ti sinursurwam; pinapigsam dagiti nakapsut nga ima.
Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
4 Sinaranay dagiti sasaom isuna a matmatnag, pinatibkermo dagiti nalupoy a tumeng.
The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
5 Ngem ita dimteng kenka ti riribuk, ket maupayka; sagsagidenaka, ket marirriribukanka.
But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
6 Saan aya a ti panagbutengmo ti Dios ti mangted koma kenka iti kinatalged? Saan aya a ti kinapudno dagiti wagasmo ti mangted koma kenka ti namnama?
Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
7 Panunotem daytoy, ipakpakaasik kenka: siasino iti napukaw nga awan basolna? Wenno kaano a naputed ti nalinteg a tao?
Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
8 Segun iti napaliiwko, dagiti agarado iti basol ken agmula iti riribuk, isu met laeng ti apitenna.
As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9 Mapukawda babaen iti anges ti Dios; maibusda babaen iti gil-ayab ti pungtotna.
From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
10 Ti panagngernger ti leon, ti timek iti narungsot a leon, dagiti ngipen dagiti urbon a leon—natuppoldan.
The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11 Mapukaw ti nataengan a leon gapu iti kinaawan dagiti natiliw: naiwarawara dagiti urbon ti kabaian a leon iti sadinoman.
An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
12 Ita, sililimed a naiyeg kaniak ti maysa a banag; nakangngeg ti lapayagko ti arasaas maipanggep iti daytoy.
And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
13 Kadagiti panpanunot manipud kadagiti sirmata iti rabii, idi sumamay ti narnekan a pannaturog kadagiti tattao.
In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14 Immay kaniak ti panagbuteng ken panagpigerger, ket pinagkintayegna dagiti amin a tulangko.
Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15 Kalpasanna, limmabas ti maysa nga espiritu iti sangoanak; simgar dagiti buok ti lasagko.
And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
16 Nagtakder ti espiritu a saan nga agkutkuti, ngem saanko a mailasin ti langana. Adda maysa a ladawan iti sangoanan dagiti matak; adda iti panagulimek, ket nakangngegak iti timek a nagkuna,
It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
17 “Mabalin kadi a nalinlinteg ti maysa a tao ngem ti Dios? Mabalin kadi a nasinsin-aw ti tao ngem ti Nangaramid kenkuana?
'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
18 Kitaem, no saan nga agtalek ti Dios kadagiti adipenna; no pabasolenna dagiti anghel iti kinamaag,
Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'
19 kasano nga ad-adda a pudno daytoy kadagiti agnanaed kadagiti pitak a balay, a ti pundasyonda ket adda iti tapuk, a nabibiit a marumek ngem iti akot-akot?
Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
20 Madadaelda iti nagbaetan ti agsapa ken ti rabii; mapukawda iti agnanayon nga awan ti siasinoman a makadlaw kadakuada.
From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
21 Saan kadi a nauyos dagiti galut ti toldada iti nagtetengngaanda? Matayda; matayda nga awanan ti kinasirib.
Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
