Job 9
1 Job zara sị:
Då tok Job til ords og sagde:
2 “Nʼezie, amaara m na ihe ndị a bụ eziokwu. Ma mmadụ dị ndụ ọ ga-esi aṅaa gosi na ya bụ onye aka ya dị ọcha nʼihu Chineke?
«Eg veit for visst at det er so; kva rett fær mannen imot Gud?
3 Ọ bụrụ na Chineke ekpebie ịjụ mmadụ ajụjụ, ebee ka mmadụ ahụ nọ nke nwere ike ịza ọ bụladị otu nʼime ajụjụ dị iche iche Chineke ga-ajụ ya?
Um han med honom vilde trætta, han kann’kje svara eitt til tusund.
4 Amamihe ya dị ukwuu, ike ya sara mbara, onye guzogidere ya ma hapụ imerụ ahụ?
Vis som han er og sterk i velde - kven kann vel strafflaust tråssa honom,
5 Ọ na-enugharị ugwu ukwu ma ha adịghị ama nke a, na-akwatụ ha nʼiwe ya.
som fjelli flyt, dei veit’kje av det, og velter deim upp i harm,
6 Ọ na-enugharịkwa ụwa site na ntọala ya, mee ka ogidi ya maa jijiji.
som ruggar jordi frå sin plass, so pilarne hennar skjelv,
7 Ọ na-agwa anyanwụ okwu mee ka ọ kwụsị ịcha; ọ na-emenyụ ìhè kpakpando na-enye.
som soli byd so ho ei skin, og set eit segl for stjernorne,
8 Naanị ya gbasara mbara eluigwe, ọ na-agakwa ije nʼelu ebili mmiri nke oke osimiri.
som eine spanar himmeln ut og fram på havsens toppar skrid,
9 Ọ bụ ya mere kpakpando Bịaa, na Orion na Pleiades, na kpakpando niile nke ndịda eluigwe.
hev skapt Karlsvogni og Orion, Sjustjerna og Sørkamri med?
10 Ọ na-arụ ọtụtụ ọrụ ebube nke mmadụ na-enweghị ike ịghọta, ihe ịrịbama nke ọnụ na-enweghị ike ịgụta.
Som storverk gjer, me ei kann fata, og underverk forutan tal?
11 Mgbe ọ na-esi nʼakụkụ m agafe, enweghị m ike ịhụ ya, mgbe ọ na-agabiga, adịghị m amata na ọ bụ ya.
Han framum gjeng, eg ser han ikkje; um burt han glid, eg går han ikkje.
12 Ọ bụrụ na ọ pụnara ihe, onye na-akwụsị ya? Onye kwa pụrụ ịjụ ya si, ‘Gịnị ka ị na-eme?’
Når han tek fat, kven stoggar honom? Kven honom spør: «Kva gjer du der?»
13 Chineke adịghị eme ka iwe ya laghachi, ọbụladị ndị inyeaka Rehab, ruru ala nʼụkwụ ya.
Gud stoggar ikkje vreiden sin; for han seg bøygde Rahabs-fylgjet.
14 “Onye kwanụ ka m bụ, m ga-eji nwee ike iguzo nʼihu ya ịjụ ya ajụjụ, maọbụ mụ na ya ịrụrịta ụka?
Kor kann vel eg då svara han? Kor skal for han eg ordi leggja?
15 Nʼagbanyeghị na aka m dị ọcha, apụghị m ịsa ya okwu; kama m ga-arịọ onye ikpe m ka o mere m ebere.
Um eg hev rett, eg kann’kje svara, men lyt min domar be um nåde.
16 A sịkwarị na m kpọọ ya oku, ọ za m, ekwenyeghị m na ọ ga-ege m ntị.
Og um han svara når eg ropa, eg trudde ei mi røyst han høyrde.
17 Ọ ga-eji oke ifufe tirie m, meekwa ka ihe mgbu m baa ụba na-enweghị ihe butere ya.
Han som i stormver reiv meg burt og auka grunnlaust såri mine,
18 Ọ gaghị ekwe ka iku ume m lọghachi kama ọ ga-eji iru ụjụ kpuchie m.
han let meg ikkje anda fritt, men metta meg med beiske ting.
19 Ọ bụrụ ihe e ji ike eme, lee na ọ dị ike nke ukwuu! Ọzọ ọ bụrụ nʼikpe ziri ezi, onye pụrụ iguzogide ya.
Når magt det gjeld, då er han der; men gjeld det rett: kven stemnar honom?
20 A sịkwarị na aka m dị ọcha, ọnụ m ga-ama m ikpe; ọ bụrụ na abụ m onye na-enweghị ịta ụta, ọ ga-agụ m nʼonye ikpe mara.
Um eg hev rett, min munn meg dømer; er skuldlaus, han meg domfeller.
21 “Ọ bụ ezie na abụ m onye ikpe na-amaghị ejighị m onwe m kpọrọ ihe; nʼezie ana m eleda ndụ m anya.
Skuldlaus eg er! eg skyner ei meg sjølv, vanvyrder livet mitt.
22 Otu ihe ahụ ka ọ bụ; nʼihi ya ka m ji asị, ‘Ọ na-ala ndị ezi omume na ndị ajọ omume nʼiyi.’
Det er det same, no eg segjer: Han tyner skuldig og uskuldig.
23 Mgbe ịpịa ụtarị wetara ọnwụ mberede, ọ na-achị enweghị olileanya nke ndị na-enweghị ihe ha mere ọchị.
Når svipa brått gjev ulivssår, med lått han ser den gode lida.
24 Mgbe ala dabara nʼaka ndị na-emebi iwu, ọ na-ekpuchi ndị ọkaikpe anya. Ọ bụrụ na ọ bụghị ya na-eme ya, onye kwanụ bụ onye ahụ na-eme ya?
Han jordi gav i nidings hand; på domarar han syni kverver. Er det’kje han, kven er det då?
25 “Ụbọchị ndụ m dị gara gara karịa onye ọgba ọsọ; ha na-agafekwa na-ahụtụghị ọṅụ anya.
Mitt liv fer snøggare enn lauparen, dei kverv, men lukka såg det aldri;
26 Ha na-agafe dịka ụgbọ mmiri papịrọs, dịka mgbe ugo na-efeda ngwangwa ijide anụ ọ ga-eri.
Det glid som båtar utav sev, lik ørn som ned på fengdi slær.
27 Ọ bụrụ na m sị, ‘Aga m echefu mkpesa m, aga m agbanwe ihu m, nwee ihu ọchị.’
Når eg mi plåga gløyma vil og jamna panna mi og smila,
28 Nsogbu m niile ka na-atụ m egwu nʼihi na amara m na ị gaghị ewere m dịka onye aka ya dị ọcha.
då gruvar eg for pina mi; eg veit du ei frikjenner meg.
29 Ebe m bụrịị onye ikpe mara, nʼihi gịnị ka m ji na-adọgbu onwe m nʼefu?
For når eg lyt straffskuldig vera, kvifor skal eg då fåfengt stræva?
30 A sịkwarị na m jiri ncha saa ahụ m werekwa soda saa aka m abụọ,
Um eg i snø meg vilde tvætta og reinsa henderne med lut.
31 ị ga-enuba m nʼolulu apịtị nke pụrụ ime ka uwe m yi nʼahụ m kpọọ m asị.
Du ned i grefti straks meg dukka, so mine klæde ved meg stygdest.
32 “Ọ bụghị mmadụ efu dịka m nke m ga-aza ya, ka anyị abụọ kpọrịtaa onwe anyị ikpe nʼụlọikpe.
Han ikkje er ein mann som eg, kann ei med meg til retten gå;
33 A sịkwarị na e nwere onye odozi okwu nʼetiti mụ na gị, onye ga-ebikwasị anyị abụọ aka ya,
d’er ingen skilsmann millom oss som handi si kann på oss leggja.
34 onye ga-ewepụ mkpara Chineke site nʼebe m nọ, ka oke egwu ya gharakwa ịtụ m ọzọ.
Når berre han tok riset frå meg og ikkje skræmde meg med rædsla,
35 Mgbe ahụ ka m ga-ekwu okwu na-atụghị ya egwu; ma ka ọ dị ugbu a ọ dịghị ihe m nwere ike ime.
eg skulde tala utan otte; sjølv dømer eg meg annarleis.
