Sálmarnir 66
1 Allur heimurinn gleðjist með Guði!
Przedniejszemu śpiewakowi pieśń psalmu.
2 Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
Wykrzykuj Bogu wszystka ziemo! Śpiewajcież psalmy na chwałę imienia jego, ogłaszajcie sławę i chwałę jego.
3 Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
Rzeczcież Bogu: Jakoś straszny w sprawach twoich! Dla wielkości mocy twojej obłudnieć się podadzą nieprzyjaciele twoi.
4 Lofaður sért þú um víða veröld!
Wszystkać się ziemia kłaniać, i śpiewać ci będzie; psalm śpiewać będzie imieniowi twemu. (Sela)
5 Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
Pójdźcież, a oglądajcie sprawy Boże; straszny jest w sprawach swoich przy synach ludzkich.
6 Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
Obrócił morze w ziemię suchą; rzekę przeszli suchą nogą; tameśmyć się weselili w nim.
7 Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
Panuje w mocy swej na wieki; oczy jego patrzą na narody, odporni nie wywyższą się. (Sela)
8 Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
Błogosławcież narody Boga naszego, i ogłaszajcie głos chwały jego.
9 Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
Zachował przy zdrowiu duszę naszę, a nie dał się powinąć nodze naszej.
10 Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
Albowiemeś nas doświadczył, o Boże! wypławiłeś nas ogniem, tak jako srebro pławione bywa.
11 Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
Nagnałeś nas był w sieć, a ścisnąłeś uciskiem biodra nasze.
12 Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
Wsadziłeś człowieka na głowę naszę; weszliśmy byli w ogień i w wodę, wszakżeś nas wywiódł na ochłodę.
13 Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
Przetoż wnijdę do domu twego z całopaleniem, a oddam ci śluby moje.
14 Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
Któreć ślubowały wargi moje, i wyrzekły usta moje w utrapieniu mojem.
15 Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
Całopalenie z tłustych baranów będęć ofiarował z kadzeniem, będęć ofiarował woły i kozły. (Sela)
16 Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
Pójdźcie, słuchajcie, a będę opowiadał wszystkim, którzy się boicie Boga, co uczynił duszy mojej.
17 Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
Do niegom usty swemi wołał, a wywyższałem go językiem moim.
18 En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
Bym był patrzał na nieprawość w sercu mojem, nie wysłuchałby był Pan.
19 En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
Aleć zaiste wysłuchał Bóg, a był pilen głosu modlitwy mojej.
20 Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
Błogosławiony Bóg, który nie odrzucił modlitwy mojej, ani odjął miłosierdzia swego odemnie.
