Filippíbréfið 2
1 Eiga kristnir menn ekki að uppörva hver annan? Elskið þið mig svo mikið að þið viljið hjálpa mér? Hefur það einhverja þýðingu fyrir ykkur að við erum systkini í Drottni og eigum öll heilagan anda? Finnst einhver ástúð og meðaumkun hjá ykkur?
IF there be therefore any consolation in Christ, if any comfort of love, if any fellowship of the Spirit, if any bowels and mercies,
2 Ef svo er, þá gleðjið mig með því að elska hvert annað og standa saman sem einn maður, einhuga með sameiginlegt takmark.
Fulfil ye my joy, that ye be likeminded, having the same love, being of one accord, of one mind.
3 Verið ekki eigingjörn! Sækist ekki eftir því að vaxa í áliti hjá öðrum. Verið auðmjúk. Haldið ykkur ekki betri en aðra.
Let nothing be done through strife or vainglory; but in lowliness of mind let each esteem other better than themselves.
4 Hugsið ekki aðeins um eigin hag, heldur sýnið öðrum áhuga og því sem þeir hafa fyrir stafni.
Look not every man on his own things, but every man also on the things of others.
5 Hafið sama huga og Jesús Kristur hafði.
Let this mind be in you, which was also in Christ Jesus:
6 Þótt hann væri Guð, þá krafðist hann þess ekki að fá að halda rétti sínum sem Guð,
Who, being in the form of God, thought it not robbery to be equal with God:
7 heldur lagði til hliðar mátt sinn og dýrð, varð maður og gekk um sem þjónn.
But made himself of no reputation, and took upon him the form of a servant, and was made in the likeness of men:
8 En auðmýkingu hans var ekki þar með lokið. Hann gekk svo langt að deyja á krossi, eins og glæpamaður.
And being found in fashion as a man, he humbled himself, and became obedient unto death, even the death of the cross.
9 Einmitt þess vegna hóf Guð hann upp til hæstu himna og gaf honum nafn, sem hverju öðru nafni er æðra.
Wherefore God also hath highly exalted him, and given him a name which is above every name:
10 Svo að fyrir nafni Jesú skuli hvert kné krjúpa, á himni, jörðu eða undir jörðinni,
That at the name of Jesus every knee should bow, of things in heaven, and things in earth, and things under the earth;
11 og hver tunga játa að Jesús Kristur er Drottinn, Guði föður til dýrðar.
And that every tongue should confess that Jesus Christ is Lord, to the glory of God the Father.
12 Kæru vinir, ég man að meðan ég var hjá ykkur, þá fóruð þið fúslega eftir ráðleggingum mínum. Og fyrst þið eruð frelsuð, þá hljótið þið nú, að mér fjarverandi, að ástunda hið góða af enn meiri áhuga en áður. Þið hljótið einnig að heiðra Guð og hlýða honum heilshugar og halda ykkur frá öllu því sem honum er á móti skapi.
Wherefore, my beloved, as ye have always obeyed, not as in my presence only, but now much more in my absence, work out your own salvation with fear and trembling.
13 Guð hefur þau áhrif á ykkur að þið bæði viljið og framkvæmið það sem honum er þóknanlegt.
For it is God which worketh in you both to will and to do of his good pleasure.
14 Hvert sem starf ykkar er, þá gætið þess að kvarta hvorki né deila,
Do all things without murmurings and disputings:
15 því að þá hefur enginn ástæðu til að tala illa um ykkur. Lifið hreinu, saklausu lífi, eins og börn Guðs, í myrkum heimi óheiðarleika og miskunnarleysis. Þið eruð leiðarljós sem á að vísa öðrum veginn til himins.
That ye may be blameless and harmless, the sons of God, without rebuke, in the midst of a crooked and perverse nation, among whom ye shine as lights in the world;
16 Ég hvet ykkur til að halda fast við orð lífsins, því þá hef ég tilefni til að gleðjast þegar Kristur kemur aftur. Þá hefur starf mitt og erfiði ykkar á meðal, ekki verið til einskis.
Holding forth the word of life; that I may rejoice in the day of Christ, that I have not run in vain, neither laboured in vain.
17 Jafnvel þótt blóði mínu yrði úthellt við þjónustu mína, við trú ykkar og mér fórnað – svo ég noti líkingu, það er að segja ef ég ætti að deyja fyrir ykkur – þá mundi ég samt geta glaðst og samglaðst ykkur.
Yea, and if I be offered upon the sacrifice and service of your faith, I joy, and rejoice with you all.
18 Þið ættuð einnig að gleðjast yfir slíku og samgleðjast mér, að ég skuli hafa þau forréttindi að mega deyja fyrir ykkur.
For the same cause also do ye joy, and rejoice with me.
19 Sé það vilji Drottins, þá sendi ég bráðlega Tímóteus til ykkar. Þegar hann síðan kemur aftur, mun hann geta uppörvað mig með fréttum af ykkur.
But I trust in the Lord Jesus to send Timotheus shortly unto you, that I also may be of good comfort, when I know your state.
20 Tímóteus er sérlega áhugasamur um hagi ykkar.
For I have no man likeminded, who will naturally care for your state.
21 Allir aðrir virðast niðursokknir í sín eigin áhugamál og hafa því engan tíma til að spyrja um vilja Jesú Krists.
For all seek their own, not the things which are Jesus Christ’s.
22 Þið þekkið Tímóteus, hann hefur verið mér sem sonur og aðstoðað mig við útbreiðslu gleðiboðskaparins.
But ye know the proof of him, that, as a son with the father, he hath served with me in the gospel.
23 Ég vona að ég geti sent hann til ykkar strax og ég veit hvað um mig verður.
Him therefore I hope to send presently, so soon as I shall see how it will go with me.
24 Ég treysti því að Drottinn muni einnig leyfa mér að koma til ykkar áður en langt um líður.
But I trust in the Lord that I also myself shall come shortly.
25 Mér fannst rétt af mér að senda Epafrodítus aftur til ykkar. Þið senduð hann til að bæta úr þörf minni og ég get sagt ykkur að við urðum góðir vinir, störfuðum saman og stóðum hlið við hlið í baráttunni.
Yet I supposed it necessary to send to you Epaphroditus, my brother, and companion in labour, and fellowsoldier, but your messenger, and he that ministered to my wants.
26 Ég sendi hann nú aftur til ykkar, því að hann hefur orðið svo mikla heimþrá og langar að sjá ykkur á ný. Hann varð mjög leiður þegar hann vissi að þið hefðuð frétt að hann hefði veikst.
For he longed after you all, and was full of heaviness, because that ye had heard that he had been sick.
27 Reyndar varð hann svo hættulega veikur að hann var nær dauða en lífi, en Guð miskunnaði bæði honum og mér, svo að ég þyrfti ekki að bera sorg hans vegna, ofan á allt annað.
For indeed he was sick nigh unto death: but God had mercy on him; and not on him only, but on me also, lest I should have sorrow upon sorrow.
28 Þrá ykkar eftir honum varð mér því sterk hvatning til að senda hann aftur heim. Ég veit að þið fagnið honum og það gleður mig.
I sent him therefore the more carefully, that, when ye see him again, ye may rejoice, and that I may be the less sorrowful.
29 Takið á móti honum með fögnuði í nafni Drottins og sýnið honum heiður.
Receive him therefore in the Lord with all gladness; and hold such in reputation:
30 Hann hætti lífi sínu í þjónustu Krists og var í dauðann kominn er hann reyndi að gera fyrir mig, það sem þið gátuð ekki vegna fjarveru ykkar.
Because for the work of Christ he was nigh unto death, not regarding his life, to supply your lack of service toward me.
