Hebreabréfið 11
1 Hvað er trú? Það er örugg vissa um að von okkar verði að veruleika. Trúin er sannfæring um að við fáum það sem við vonum, enda þótt við sjáum það ekki.
វិឝ្វាស អាឝំសិតានាំ និឝ្ចយះ, អទ្ឫឝ្យានាំ វិឞយាណាំ ទឝ៌នំ ភវតិ។
2 Fyrr á tímum urðu margir frægir fyrir trú sína.
តេន វិឝ្វាសេន ប្រាញ្ចោ លោកាះ ប្រាមាណ្យំ ប្រាប្តវន្តះ។
3 Með því að trúa – treysta orðum Guðs – þá skiljum við hvernig alheimurinn hefur orðið til úr engu, eftir skipun Guðs. (aiōn g165)
អបរម៑ ឦឝ្វរស្យ វាក្យេន ជគន្ត្យស្ឫជ្យន្ត, ទ្ឫឞ្ដវស្តូនិ ច ប្រត្យក្ឞវស្តុភ្យោ នោទបទ្យន្តៃតទ៑ វយំ វិឝ្វាសេន ពុធ្យាមហេ។ (aiōn g165)
4 Fyrir trú hlýddi Abel Guði og bar fram fórn, sem Guði líkaði betur en fórn Kains. Abel var maður Guði að skapi og það staðfesti Guð með því að taka fórn hans gilda. Þótt Abel sé löngu dáinn, getum við enn lært af honum hvernig á að treysta Guði.
វិឝ្វាសេន ហាពិល៑ ឦឝ្វរមុទ្ទិឝ្យ កាពិលះ ឝ្រេឞ្ឋំ ពលិទានំ ក្ឫតវាន៑ តស្មាច្ចេឝ្វរេណ តស្យ ទានាន្យធិ ប្រមាណេ ទត្តេ ស ធាម៌្មិក ឥត្យស្យ ប្រមាណំ លព្ធវាន៑ តេន វិឝ្វាសេន ច ស ម្ឫតះ សន៑ អទ្យាបិ ភាឞតេ។
5 Enok treysti Guði og því tók Guð hann til sín, án þess að láta hann deyja fyrst. Skyndilega var hann horfinn, því að Guð nam hann burt. Áður en þetta gerðist, hafði Guð látið í ljós velþóknun sína á Enok.
វិឝ្វាសេន ហនោក៑ យថា ម្ឫត្យុំ ន បឝ្យេត៑ តថា លោកាន្តរំ នីតះ, តស្យោទ្ទេឝឝ្ច កេនាបិ ន ប្រាបិ យត ឦឝ្វរស្តំ លោកាន្តរំ នីតវាន៑, តត្ប្រមាណមិទំ តស្យ លោកាន្តរីករណាត៑ បូវ៌្វំ ស ឦឝ្វរាយ រោចិតវាន៑ ឥតិ ប្រមាណំ ប្រាប្តវាន៑។
6 Það er ekki hægt að þóknast Guði nema trúa honum og treysta. Sá sem leitar Guðs, verður að trúa því að hann sé til og að hann launi þeim sem til hans leita.
កិន្តុ វិឝ្វាសំ វិនា កោៜបីឝ្វរាយ រោចិតុំ ន ឝក្នោតិ យត ឦឝ្វរោៜស្តិ ស្វាន្វេឞិលោកេភ្យះ បុរស្ការំ ទទាតិ ចេតិកថាយាម៑ ឦឝ្វរឝរណាគតៃ រ្វិឝ្វសិតវ្យំ។
7 Nói var einn þeirra sem treystu Guði. Þegar hann heyrði viðvörun Guðs um framtíðina, trúði hann honum, þótt þess sæjust engin merki að flóð væri í aðsigi. Hann beið ekki boðanna, heldur byggði örkina og frelsaði fjölskyldu sína. Traustið, sem Nói bar til Guðs, var algjör andstæða syndar þeirrar og vantrúar, sem einkenndi heiminn – þann heim sem neitaði að hlýða Guði. Guð tók Nóa að sér vegna trúar hans.
អបរំ តទានីំ យាន្យទ្ឫឝ្យាន្យាសន៑ តានីឝ្វរេណាទិឞ្ដះ សន៑ នោហោ វិឝ្វាសេន ភីត្វា ស្វបរិជនានាំ រក្ឞាត៌្ហំ បោតំ និម៌្មិតវាន៑ តេន ច ជគជ្ជនានាំ ទោឞាន៑ ទឝ៌ិតវាន៑ វិឝ្វាសាត៑ លភ្យស្យ បុណ្យស្យាធិការី ពភូវ ច។
8 Abraham treysti Guði. Þegar Guð sagði honum að yfirgefa heimili sitt og fara til fjarlægs lands, sem hann ætlaði að gefa honum, þá hlýddi Abraham og lagði af stað án þess einu sinni að vita hvert leiðin lá.
វិឝ្វាសេនេព្រាហីម៑ អាហូតះ សន៑ អាជ្ញាំ គ្ឫហីត្វា យស្យ ស្ថានស្យាធិការស្តេន ប្រាប្តវ្យស្តត៑ ស្ថានំ ប្រស្ថិតវាន៑ កិន្តុ ប្រស្ថានសមយេ ក្ក យាមីតិ នាជានាត៑។
9 Þegar hann kom á áfangastað – til landsins sem Guð hafði lofað honum – þá bjó hann þar í tjöldum eins og hann væri gestkomandi. Hið sama gerðu Ísak og Jakob, en þeir höfðu einnig fengið sama loforð hjá Guði.
វិឝ្វាសេន ស ប្រតិជ្ញាតេ ទេឝេ បរទេឝវត៑ ប្រវសន៑ តស្យាះ ប្រតិជ្ញាយាះ សមានាំឝិភ្យាម៑ ឥស្ហាកា យាកូពា ច សហ ទូឞ្យវាស្យភវត៑។
10 Hvers vegna gerði Abraham þetta? Vegna þess að hann beið þess í trú að Guð flytti hann til hinnar voldugu borgar, sem Guð hefur reist á himnum.
យស្មាត៑ ស ឦឝ្វរេណ និម៌្មិតំ ស្ថាបិតញ្ច ភិត្តិមូលយុក្តំ នគរំ ប្រត្យៃក្ឞត។
11 Sara trúði einnig og þess vegna gat hún orðið móðir, þrátt fyrir háan aldur. Henni var orðið ljóst að Guð hafði gefið henni loforð, sem hann var fær um að standa við.
អបរញ្ច វិឝ្វាសេន សារា វយោតិក្រាន្តា សន្ត្យបិ គព៌្ហធារណាយ ឝក្តិំ ប្រាប្យ បុត្រវត្យភវត៑, យតះ សា ប្រតិជ្ញាការិណំ វិឝ្វាស្យម៑ អមន្យត។
12 Þannig varð Abraham, sem orðinn var of gamall til að geta eignast barn, forfaðir heillar þjóðar, sem skipti milljónum eins og stjörnur himinsins og sandkorn á sjávarströnd.
តតោ ហេតោ រ្ម្ឫតកល្បាទ៑ ឯកស្មាត៑ ជនាទ៑ អាកាឝីយនក្ឞត្រាណីវ គណនាតីតាះ សមុទ្រតីរស្ថសិកតា ឥវ ចាសំខ្យា លោកា ឧត្បេទិរេ។
13 Þetta fólk trúarinnar, sem ég hef nú nefnt, dó án þess að fá að reyna allt, sem Guð hafði lofað, en það vissi hvað það átti í vændum og gladdist, því að það leit á sig sem útlendinga og gestkomandi á þessari jörð.
ឯតេ សវ៌្វេ ប្រតិជ្ញាយាះ ផលាន្យប្រាប្យ កេវលំ ទូរាត៑ តានិ និរីក្ឞ្យ វន្ទិត្វា ច, ប្ឫថិវ្យាំ វយំ វិទេឝិនះ ប្រវាសិនឝ្ចាស្មហ ឥតិ ស្វីក្ឫត្យ វិឝ្វាសេន ប្រាណាន៑ តត្យជុះ។
14 Af því má sjá að það hefur vænst raunverulegs heimilis á himnum.
យេ តុ ជនា ឥត្ថំ កថយន្តិ តៃះ បៃត្ឫកទេឝោ ៜស្មាភិរន្វិឞ្យត ឥតិ ប្រកាឝ្យតេ។
15 Ef þau hefðu viljað, þá hefðu þau getað snúið aftur til þeirra gæða, sem heimurinn hafði að bjóða,
តេ យស្មាទ៑ ទេឝាត៑ និគ៌តាស្តំ យទ្យស្មរិឞ្យន៑ តហ៌ិ បរាវត៌្តនាយ សមយម៑ អលប្ស្យន្ត។
16 en það vildu þau ekki. Takmark þeirra var himinninn. Guð blygðast sín því ekki fyrir að kallast Guð þeirra og nú hefur hann reist þeim borg á himnum.
កិន្តុ តេ សវ៌្វោត្ក្ឫឞ្ដម៑ អត៌្ហតះ ស្វគ៌ីយំ ទេឝម៑ អាកាង្ក្ឞន្តិ តស្មាទ៑ ឦឝ្វរស្តានធិ ន លជ្ជមានស្តេឞាម៑ ឦឝ្វរ ឥតិ នាម គ្ឫហីតវាន៑ យតះ ស តេឞាំ ក្ឫតេ នគរមេកំ សំស្ថាបិតវាន៑។
17 Guð reyndi trú Abrahams og hún stóðst. Abraham treysti Guði og loforðum hans. Guð bauð honum að fórna Ísak, syni sínum. Hann hlýddi,
អបរម៑ ឥព្រាហីមះ បរីក្ឞាយាំ ជាតាយាំ ស វិឝ្វាសេនេស្ហាកម៑ ឧត្សសជ៌,
18 og var alveg að því kominn að lífláta Ísak, sem Guð hafði þó lofað að yrði forfaðir heillar þjóðar.
វស្តុត ឥស្ហាកិ តវ វំឝោ វិខ្យាស្យត ឥតិ វាគ៑ យមធិ កថិតា តម៑ អទ្វិតីយំ បុត្រំ ប្រតិជ្ញាប្រាប្តះ ស ឧត្សសជ៌។
19 Abraham trúði því að ef Ísak dæi, þá mundi Guð reisa hann upp frá dauðum. Það má segja að Ísak hafi verið dauðans matur frá sjónarmiði Abrahams, en þó var lífi hans bjargað.
យត ឦឝ្វរោ ម្ឫតានប្យុត្ថាបយិតុំ ឝក្នោតីតិ ស មេនេ តស្មាត៑ ស ឧបមារូបំ តំ លេភេ។
20 Síðar blessaði Ísak Jakob og Esaú, hann vissi að Guð mundi blessa framtíð þeirra beggja.
អបរម៑ ឥស្ហាក៑ វិឝ្វាសេន យាកូព៑ ឯឞាវេ ច ភាវិវិឞយានធ្យាឝិឞំ ទទៅ។
21 Það var í trú sem Jakob, þá ellihrumur og deyjandi, blessaði báða syni Jósefs, þar sem hann hallaði sér fram á staf sinn og bað.
អបរំ យាកូព៑ មរណកាលេ វិឝ្វាសេន យូឞផះ បុត្រយោរេកៃកស្មៃ ជនាយាឝិឞំ ទទៅ យឞ្ដ្យា អគ្រភាគេ សមាលម្ព្យ ប្រណនាម ច។
22 Það var einnig í trú að Jósef, þá kominn að leiðarlokum ævi sinnar, sagði að Guð mundi leiða Ísraelsmenn burt frá Egyptalandi. Hann var svo viss að hann tók loforð af fólkinu um að það hefði bein hans meðferðis þegar það færi.
អបរំ យូឞផ៑ ចរមកាលេ វិឝ្វាសេនេស្រាយេល្វំឝីយានាំ មិសរទេឝាទ៑ ពហិគ៌មនស្យ វាចំ ជគាទ និជាស្ថីនិ ចាធិ សមាទិទេឝ។
23 Foreldrar Móse gengu einnig fram í trú. Þegar þeim varð ljóst að barnið, sem Guð hafði gefið þeim, var óvenjulegt, þá voru þau viss um að Guð mundi forða því frá þeim dauðdaga, sem Faraó hafði fyrirskipað. Þau voru alls óhrædd og leyndu drengnum í þrjá mánuði.
នវជាតោ មូសាឝ្ច វិឝ្វាសាត៑ ត្រាន៑ មាសាន៑ ស្វបិត្ឫភ្យាម៑ អគោប្យត យតស្តៅ ស្វឝិឝុំ បរមសុន្ទរំ ទ្ឫឞ្ដវន្តៅ រាជាជ្ញាញ្ច ន ឝង្កិតវន្តៅ។
24 Síðar, þegar Móse var orðinn fullorðinn, hafnaði hann því í trú að vera talinn dóttursonur Faraós og kaus fremur að þola illt með þjóð Guðs en að njóta skammvinns syndaunaðar.
អបរំ វយះប្រាប្តោ មូសា វិឝ្វាសាត៑ ផិរៅណោ ទៅហិត្រ ឥតិ នាម នាង្គីចការ។
យតះ ស ក្ឞណិកាត៑ បាបជសុខភោគាទ៑ ឦឝ្វរស្យ ប្រជាភិះ សាទ៌្ធំ ទុះខភោគំ វវ្រេ។
26 Hann áleit betra að þjást fyrir Krist, sem koma átti, en að eignast öll auðævi Egyptalands, því að hann hugsaði um launin sem hann mundi fá hjá Guði.
តថា មិសរទេឝីយនិធិភ្យះ ខ្រីឞ្ដនិមិត្តាំ និន្ទាំ មហតីំ សម្បត្តិំ មេនេ យតោ ហេតោះ ស បុរស្ការទានម៑ អបៃក្ឞត។
27 Hann yfirgaf Egyptaland í trausti á Guð, jafnvel þótt Faraó reiddist og væri því andsnúinn. Móse hélt sínu striki rétt eins og hann sæi Guð fara á undan sér.
អបរំ ស វិឝ្វាសេន រាជ្ញះ ក្រោធាត៑ ន ភីត្វា មិសរទេឝំ បរិតត្យាជ, យតស្តេនាទ្ឫឝ្យំ វីក្ឞមាណេនេវ ធៃយ៌្យម៑ អាលម្ពិ។
28 Hann trúði að Guð mundi frelsa þjóð sína og því fyrirskipaði hann fólkinu að slátra lambi, eins og Guð hafði boðið og dreifa blóðinu á dyrastafi húsa sinna, svo hinn skelfilegi engill dauðans snerti ekki elsta barnið í hverri fjölskyldu, eins og gerðist meðal Egypta.
អបរំ ប្រថមជាតានាំ ហន្តា យត៑ ស្វីយលោកាន៑ ន ស្ប្ឫឝេត៑ តទត៌្ហំ ស វិឝ្វាសេន និស្តារបវ៌្វីយពលិច្ឆេទនំ រុធិរសេចនញ្ចានុឞ្ឋិតាវាន៑។
29 Ísraelsþjóðin treysti Guði og hélt rakleiðis gegnum Rauðahafið, eins og þurrt land væri. Egyptar veittu þeim eftirför og reyndu að fara sömu leið, en þeir drukknuðu allir.
អបរំ តេ វិឝ្វាសាត៑ ស្ថលេនេវ សូផ្សាគរេណ ជគ្មុះ កិន្តុ មិស្រីយលោកាស្តត៑ កត៌្តុម៑ ឧបក្រម្យ តោយេឞុ មមជ្ជុះ។
30 Það var trú sem kom því til leiðar að múrar Jeríkó hrundu, eftir að Ísraelsmenn höfðu gengið hringinn í kringum þá í sjö daga, samkvæmt skipun Guðs.
អបរញ្ច វិឝ្វាសាត៑ តៃះ សប្តាហំ យាវទ៑ យិរីហោះ ប្រាចីរស្យ ប្រទក្ឞិណេ ក្ឫតេ តត៑ និបបាត។
31 Það var einnig fyrir trú á mátt Guðs að vændiskonan Rahab hélt lífi, því að hún tók vel á móti njósnurum Ísraelsmanna. Aðrir íbúar borgarinnar fórust hins vegar allir vegna þess að þeir óhlýðnuðust Guði.
វិឝ្វាសាទ៑ រាហព្នាមិកា វេឝ្យាបិ ប្រីត្យា ចារាន៑ អនុគ្ឫហ្យាវិឝ្វាសិភិះ សាទ៌្ធំ ន វិននាឝ។
32 Finnst ykkur þörf á fleiri dæmum? Það tæki langan tíma ef ég ætti að rifja upp sögurnar um trú Gídeons, Baraks, Samsonar, Jefta, Davíðs, Salómons og allra spámannanna.
អធិកំ កិំ កថយិឞ្យាមិ? គិទិយោនោ ពារកះ ឝិម្ឝោនោ យិប្តហោ ទាយូទ៑ ឝិមូយេលោ ភវិឞ្យទ្វាទិនឝ្ចៃតេឞាំ វ្ឫត្តាន្តកថនាយ មម សមយាភាវោ ភវិឞ្យតិ។
33 Menn þessir treystu Guði og þess vegna unnu þeir orrustur, sigruðu konungsríki, stjórnuðu þjóð sinni með sóma og báru úr býtum það sem Guð hafði lofað þeim. Þeir björguðust úr ljónagryfjum
វិឝ្វាសាត៑ តេ រាជ្យានិ វឝីក្ឫតវន្តោ ធម៌្មកម៌្មាណិ សាធិតវន្តះ ប្រតិជ្ញានាំ ផលំ លព្ធវន្តះ សិំហានាំ មុខានិ រុទ្ធវន្តោ
34 og logandi eldsofnum. Sumir björguðust frá sverðseggjum vegna trúar sinnar. Aðrir, sem verið höfðu máttfarnir eða sjúkir, öðluðust nýtt þrek fyrir trú. Sumir fylltust eldmóði og stökktu heilum herjum á flótta – í trú,
វហ្នេទ៌ាហំ និវ៌្វាបិតវន្តះ ខង្គធារាទ៑ រក្ឞាំ ប្រាប្តវន្តោ ទៅព៌្ពល្យេ សពលីក្ឫតា យុទ្ធេ បរាក្រមិណោ ជាតាះ បរេឞាំ សៃន្យានិ ទវយិតវន្តឝ្ច។
35 og konur heimtu ástvini sína úr helju vegna trúar sinnar. Þeir voru einnig til sem treystu Guði og voru barðir til dauða, því að þeir vildu heldur deyja en kaupa sér frelsi með því að afneita Guði. Þessir menn treystu því að síðar meir mundu þeir rísa upp til nýs og betra lífs.
យោឞិតះ បុនរុត្ថានេន ម្ឫតាន៑ អាត្មជាន៑ លេភិរេ, អបរេ ច ឝ្រេឞ្ឋោត្ថានស្យ ប្រាប្តេរាឝយា រក្ឞាម៑ អគ្ឫហីត្វា តាឌនេន ម្ឫតវន្តះ។
36 Sumir voru hæddir og húðstrýktir, svo að bak þeirra varð eitt flakandi sár, en aðrir lágu fjötraðir í dýflissum.
អបរេ តិរស្ការៃះ កឝាភិ រ្ពន្ធនៃះ ការយា ច បរីក្ឞិតាះ។
37 Sumir voru grýttir til dauða og aðrir sagaðir í sundur. Sumum var heitið frelsi, ef þeir afneituðu trúnni – þeir voru síðan drepnir með sverði. Sumir reikuðu um fjöll og firnindi, klæddir gærum og geitaskinnum og földu sig í sprungum og hellisskútum. Þeir voru hungraðir, sjúkir og illa haldnir. Slíka menn átti heimurinn ekki skilið.
ពហវឝ្ច ប្រស្តរាឃាតៃ រ្ហតាះ ករបត្រៃ រ្វា វិទីណ៌ា យន្ត្រៃ រ្វា ក្លិឞ្ដាះ ខង្គធារៃ រ្វា វ្យាបាទិតាះ។ តេ មេឞាណាំ ឆាគានាំ វា ចម៌្មាណិ បរិធាយ ទីនាះ បីឌិតា ទុះខាត៌្តាឝ្ចាភ្រាម្យន៑។
សំសារោ យេឞាម៑ អយោគ្យស្តេ និជ៌នស្ថានេឞុ បវ៌្វតេឞុ គហ្វរេឞុ ប្ឫថិវ្យាឝ្ឆិទ្រេឞុ ច បយ៌្យដន៑។
39 En þótt menn þessir, menn trúarinnar, hafi treyst Guði og verið honum að skapi, þá fékk þó enginn þeirra að sjá öll fyrirheitin rætast.
ឯតៃះ សវ៌្វៃ រ្វិឝ្វាសាត៑ ប្រមាណំ ប្រាបិ កិន្តុ ប្រតិជ្ញាយាះ ផលំ ន ប្រាបិ។
40 Því að Guð ætlaði þeim að bíða og deila með okkur fullkomnum launum.
យតស្តេ យថាស្មាន៑ វិនា សិទ្ធា ន ភវេយុស្តថៃវេឝ្វរេណាស្មាកំ ក្ឫតេ ឝ្រេឞ្ឋតរំ កិមបិ និទ៌ិទិឝេ។
