Hebreabréfið 6
1 Sleppum því nú að rifja enn einu sinni upp undirstöðukenningar kristindómsins. Stígum heldur feti framar, svo að skilningur okkar og þroski aukist eins og kristnum mönnum sæmir. Það ætti að vera óþarfi að ræða frekar um hvað það er að iðrast og trúa á Guð.
វយំ ម្ឫតិជនកកម៌្មភ្យោ មនះបរាវត៌្តនម៑ ឦឝ្វរេ វិឝ្វាសោ មជ្ជនឝិក្ឞណំ ហស្តាប៌ណំ ម្ឫតលោកានាម៑ ឧត្ថានម្
2 Og frekari fræðslu um skírn, handayfirlagningu, upprisu dauðra og eilífan dóm þurfið þið ekki. (aiōnios g166)
អនន្តកាលស្ថាយិវិចារាជ្ញា ចៃតៃះ បុនព៌្ហិត្តិមូលំ ន ស្ថាបយន្តះ ខ្រីឞ្ដវិឞយកំ ប្រថមោបទេឝំ បឝ្ចាត្ក្ឫត្យ សិទ្ធិំ យាវទ៑ អគ្រសរា ភវាម។ (aiōnios g166)
3 Sem sagt, snúum okkur að öðru, ef Drottinn vill, því að ekki er eftir neinu að bíða.
ឦឝ្វរស្យានុមត្យា ច តទ៑ អស្មាភិះ ការិឞ្យតេ។
4 Ef þið hafið snúið baki við Drottni eftir að hafa öðlast skilning á gleðiboðskapnum, fengið forsmekkinn af gæðum himnanna, öðlast hlutdeild í heilögum anda,
យ ឯកក្ឫត្វោ ទីប្តិមយា ភូត្វា ស្វគ៌ីយវររសម៑ អាស្វទិតវន្តះ បវិត្រស្យាត្មនោៜំឝិនោ ជាតា
5 reynt blessunina af orði Guðs og fundið mátt hins komandi heims, þá er þýðingarlaust að reyna að leiða ykkur aftur til Drottins. (aiōn g165)
ឦឝ្វរស្យ សុវាក្យំ ភាវិកាលស្យ ឝក្តិញ្ចាស្វទិតវន្តឝ្ច តេ ភ្រឞ្ដ្វា យទិ (aiōn g165)
6 Þið getið ekki iðrast á ný, ef þið hafið krossfest son Guðs í annað sinn með því að hafna honum og hæða hann í allra áheyrn.
ស្វមនោភិរីឝ្វរស្យ បុត្រំ បុនះ ក្រុឝេ ឃ្នន្តិ លជ្ជាស្បទំ កុវ៌្វតេ ច តហ៌ិ មនះបរាវត៌្តនាយ បុនស្តាន៑ នវីនីកត៌្តុំ កោៜបិ ន ឝក្នោតិ។
7 Þegar rignt hefur yfir akur og hann borið mikinn ávöxt, þá hefur hann fengið að reyna blessun Guðs.
យតោ យា ភូមិះ ស្វោបរិ ភូយះ បតិតំ វ្ឫឞ្ដិំ បិវតី តត្ផលាធិការិណាំ និមិត្តម៑ ឥឞ្ដានិ ឝាកាទីន្យុត្បាទយតិ សា ឦឝ្វរាទ៑ អាឝិឞំ ប្រាប្តា។
8 En ef þar vex aðeins illgresi endalaust og ekkert annað þá er akurinn talinn ónothæfur og bíður þess eins að eldur verði látinn eyða honum.
កិន្តុ យា ភូមិ រ្គោក្ឞុរកណ្ដកវ្ឫក្ឞាន៑ ឧត្បាទយតិ សា ន គ្រាហ្យា ឝាបាហ៌ា ច ឝេឞេ តស្យា ទាហោ ភវិឞ្យតិ។
9 Kæru vinir, þótt ég segi þetta, álít ég ekki að þessi orð mín eigi við ykkur, því að ég hef þá trú að þið berið hinn góða ávöxt hjálpræðisins.
ហេ ប្រិយតមាះ, យទ្យបិ វយម៑ ឯតាទ្ឫឝំ វាក្យំ ភាឞាមហេ តថាបិ យូយំ តត ឧត្ក្ឫឞ្ដាះ បរិត្រាណបថស្យ បថិកាឝ្ចាធ្វ ឥតិ វិឝ្វសាមះ។
10 Þetta segi ég vegna þess að Guð er ekki ósanngjarn. Hvernig ætti hann að geta gleymt erfiði ykkar og kærleikanum sem þið sýnduð honum, og sýnið enn, er þið hjálpið þeim sem á hann trúa?
យតោ យុឞ្មាភិះ បវិត្រលោកានាំ យ ឧបការោ ៜការិ ក្រិយតេ ច តេនេឝ្វរស្យ នាម្នេ ប្រកាឝិតំ ប្រេម ឝ្រមញ្ច វិស្មត៌្តុម៑ ឦឝ្វរោៜន្យាយការី ន ភវតិ។
11 Okkur er mjög umhugað að þið haldið áfram að sýna öðrum kærleika, já, meðan ævi ykkar endist. Þá munuð þið líka hljóta full laun.
អបរំ យុឞ្មាកម៑ ឯកៃកោ ជនោ យត៑ ប្រត្យាឝាបូរណាត៌្ហំ ឝេឞំ យាវត៑ តមេវ យត្នំ ប្រកាឝយេទិត្យហម៑ ឥច្ឆាមិ។
12 Nú vitið þið á hverju þið eigið von og því munuð þið ekki þreytast í trúnni né heldur verða andlega sljó og rænulaus. Ykkur mun verða umhugað að fylgja fordæmi þeirra, sem fá að höndla allt sem Guð hefur heitið þeim, vegna sterkrar trúar þeirra og þolinmæði.
អតះ ឝិថិលា ន ភវត កិន្តុ យេ វិឝ្វាសេន សហិឞ្ណុតយា ច ប្រតិជ្ញានាំ ផលាធិការិណោ ជាតាស្តេឞាម៑ អនុគាមិនោ ភវត។
13 Dæmi um þetta er loforðið sem Guð gaf Abraham. Guð sór við sitt eigið nafn, þar eð ekki var annað æðra, sem hægt var að sverja við,
ឦឝ្វរោ យទា ឥព្រាហីមេ ប្រត្យជានាត៑ តទា ឝ្រេឞ្ឋស្យ កស្យាប្យបរស្យ នាម្នា ឝបថំ កត៌្តុំ នាឝក្នោត៑, អតោ ហេតោះ ស្វនាម្នា ឝបថំ ក្ឫត្វា តេនោក្តំ យថា,
14 og loforð hans var að hann skyldi blessa Abraham ríkulega, gefa honum son og gera hann að ættföður mikillar þjóðar.
"សត្យម៑ អហំ ត្វាម៑ អាឝិឞំ គទិឞ្យាមិ តវាន្វយំ វទ៌្ធយិឞ្យាមិ ច។ "
15 Og Abraham beið í þolinmæði þar til Guð að lokum efndi loforðið og gaf honum son – Ísak.
អនេន ប្រការេណ ស សហិឞ្ណុតាំ វិធាយ តស្យាះ ប្រត្យាឝាយាះ ផលំ លព្ធវាន៑។
16 Þegar maður sver eið, þá skírskotar hann til einhvers annars, sem honum er voldugri, svo að sá geti neytt hann til að standa við orð sín eða þá refsað honum, rjúfi hann heit sitt.
អថ មានវាះ ឝ្រេឞ្ឋស្យ កស្យចិត៑ នាម្នា ឝបន្តេ, ឝបថឝ្ច ប្រមាណាត៌្ហំ តេឞាំ សវ៌្វវិវាទាន្តកោ ភវតិ។
17 Þannig batt Guð sjálfan sig með eiði, svo að þeir sem hann hafði lofað hjálp, þyrftu engu að kvíða né ættu það á hættu að hann skipti um skoðun.
ឥត្យស្មិន៑ ឦឝ្វរះ ប្រតិជ្ញាយាះ ផលាធិការិណះ ស្វីយមន្ត្រណាយា អមោឃតាំ ពាហុល្យតោ ទឝ៌យិតុមិច្ឆន៑ ឝបថេន ស្វប្រតិជ្ញាំ ស្ថិរីក្ឫតវាន៑។
18 Guð hefur gefið okkur loforð og þar að auki lagt eið við. Þessu tvennu getum við áreiðanlega treyst, því að það er útilokað að Guð segi ósatt. Eftir að hafa nú heyrt um þessa tryggingu Guðs, geta allir verið vissir um að öðlast hjálpræðið, sem hann lofaði þeim.
អតឯវ យស្មិន៑ អន្ឫតកថនម៑ ឦឝ្វរស្យ ន សាធ្យំ តាទ្ឫឝេនាចលេន វិឞយទ្វយេន សម្មុខស្ថរក្ឞាស្ថលស្យ ប្រាប្តយេ បលាយិតានាម៑ អស្មាកំ សុទ្ឫឍា សាន្ត្វនា ជាយតេ។
19 Þessi vissa um að við munum frelsast, er akkeri fyrir sálir okkar, traust og öruggt, sem nær inn fyrir heilagt fortjald himnanna og tengir okkur sjálfum Guði!
សា ប្រត្យាឝាស្មាកំ មនោនៅកាយា អចលោ លង្គរោ ភូត្វា វិច្ឆេទកវស្ត្រស្យាភ្យន្តរំ ប្រវិឞ្ដា។
