Zsoltárok 88
1 Ének, zsoltár. Kórach fiaitól. A karmesternek, Máchalát szerint, éneklésre. Oktató dal az ezráchi Hémántól. Örökkévaló, segítségem Istene, nappal kiáltok, meg éjjel teelőtted;
pouczający, od Hemana Ezrachity. PANIE, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.
2 jusson eléd imádságom, hajlítsd füledet fohászkodásomra.
Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.
Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu. (Sheol h7585)
4 Azokhoz számíttattam, kik a gödörbe szállnak, olyan lettem mint erő nélkül levő férfi
Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.
5 a holtak között, odavetve, miként megölöttek, sírban fekvők, kikről nem emlékezel többé, hisz ők elszakíttattak kezedtől.
Zaliczono mnie do umarłych; [jestem] jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.
6 Helyeztél engem a legal só gödörbe, sötétségbe, mélységbe.
Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.
7 Haragod reám eresztette súlyát, és mind a hullámaiddal sújtottál. Széla.
Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. (Sela)
8 Eltávolítottad ismerőseimet tőlem, utálattá tettél engem nekik, elzárva vagyok, nem juthatok ki.
Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.
9 Szemem elepedt a nyomortól, hívtalak téged, Örökkévaló, mindennap, kiterjesztettem hozzád kezeimet.
Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, PANIE, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.
10 A holtaknak teszel-e csodát, avagy árnyak kelnek-e föl, magasztalnak-e téged? Széla.
Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? (Sela)
11 Elbeszélik-e a sírban szeretetedet, hűségedet az enyészetben?
Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?
12 Ismerik-e a sötétségben csodádat, és igazságodat a feledés országában?
Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?
13 Én pedig hozzád, oh Örökkévaló, fohászkodtam és reggel elédbe jut imádságom.
Lecz ja, PANIE, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.
14 Miért, oh Örökkévaló, veted el lelkemet, rejted el arczodat előlem?
Dlaczego, PANIE, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?
15 Szegény vagyok én és sínylődő ifjuságtól fogva, viselem ijedelmeidet, oda vagyok.
Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.
16 Elvonulnak fölöttem föllobbanásaid, rettentéseid megsemmisítettek engem.
Twój srogi gniew spadł na mnie [i] wyniszczyła mnie twoja groza.
17 Körülvettek mint a víz egész nap, közrefogtak engem egyaránt.
Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.
18 Eltávolítottál tőlem barátot és társat, ismerőseim – csupa sötétség.
Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.
