Zsoltárok 132
1 Zarándoklás éneke. Emlékezzél meg, Örökkévaló, Dávid számára mind az ő sanyargásáról.
Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.
2 Aki megesküdött az Örökkévalónak; fogadást tett Jákób hatalmasának:
Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:
3 nem megyek be házam sátrába, nem szállok föl ágyam nyoszolyájára,
Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;
4 nem engedek álmot szemeimnek, szempilláimnak szendergést,
I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,
5 mígnem találok helyet az Örökkévalónak; lakást Jákób hatalmasának.
Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.
6 Íme, hallottuk Efrátban, találtuk az erdő mezejében.
Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 Hadd menjünk be lakásába, boruljunk le lábai zsámolyához!
Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.
8 Kelj föl, Örökkévaló, nyugvóhelyedre, te és hatalmad ládája.
Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.
9 Papjaid öltözzenek igazságba és jámboraid ujjongjanak!
Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.
10 Dávid szolgád miatt ne utasítsd vissza fölkentednek arczát.
Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.
11 Megesküdött az Örökkévaló Dávidnak igazában, a mitől el nem tér: Tested gyümölcséből valót helyezek a te trónodra;
Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.
12 ha fiaid megőrzik szövetségemet s bizonyságomat, melyre őket tanítom, fiaik is mindenkorig üljenek a te trónodon!
Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej
13 Mert kiválasztotta az Örökkévaló Cziónt, megkívánta azt magának lakóhelyül:
Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:
14 ez nyugvóhelyem mindenkorra, itt fogok lakni, mert megkivántam azt.
Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.
15 Eleségét áldva áldom, szűkölködőit jóllakatom kenyérrel,
Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.
16 papjait meg üdvbe öltöztetem, és jámborai ujjongva ujjonganak.
Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.
17 Ott sarjasztok szarvat Dávidnak, elrendezek mécsest fölkentemnek.
Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.
18 Ellenségeit szégyenbe öltöztetem, rajta pedig tündöklik koszorúja.
Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.
