Zsoltárok 120

1 Zarándoklás éneke. Szorultságomban az Örökkévalóhoz kiáltottam föl és ő meghallgatott engem.

Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

2 Örökkévaló, mentsd meg lelkemet hazug ajaktól, csalárdság nyelvétől!

Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego.

3 Mit ad neked és mit gyarapit neked a csalárdság nyelve?

Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

4 Vitéznek élesített nyilai, meg rekettyének parazsa!

Który jest jako strzały ostre mocarza, i jako węgle jałowcowe.

5 Jaj nekem, hogy Mésekhnél tartózkodtam, lakoztam Kédár sátrai mellett!

Niestetyż mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namiotach Kedarskich.

6 Sokat lakozott a lelkem a béke gyülölői mellett.

Długo mieszka dusza moja między tymi, którzy pokój mają w nienawiści.

7 Én merő béke vagyok; de midőn beszélek, ők harczra készek.

Jać radzę do pokoju; ale gdy o tem mówię, oni do wojny.