Jób 30

1 És most kaczagnak rajtam, kik korra fiatalabbak nálam, kiknek atyáit megvetettem, hogy nyájam ebei mellé sem helyeztem volna el.

Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

2 Kezeik ereje is minek nekem? Rájok nézve elveszett erejük telje,

Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

3 szűkölködés és éhezés által kiaszva. A kik bekószálják a sivatagot, a puszta és a pusztaság éjjelét;

Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

4 a kik leszakítanak sós füvet a bokor mellett s rekettye gyökere az ő kenyerük.

Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

5 Az emberek köréből kiűzetnek, riadnak rájuk mint a tolvajra.

Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

6 Rettenetes szakadékokban kell lakniok, földi lyukakban és sziklákon.

Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

7 Bokrok között ordítanak, csalánok alatt verődnek össze.

Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

8 Alávalónak fiai, meg név nélkül valónak a fiai, kiverettek az országból.

Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

9 De most gúnydaluk vagyok, lettem nekik szóbeszédül.

At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

10 Megutáltak, eltávoztak tőlem, s arczomat nem kímélték a köpéstől.

Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

11 Mert inamat megoldotta és elsanyarodott, neki eresztették előttem a gyeplőt.

Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

12 Jobbról kél a fajzat, lábaimat ellökték, és feltöltötték ellenem veszedelmes ösvényeiket.

Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

13 Lerontották utamat, elősegítik balsorsomat, ők, kiknek nincsen segítőjük.

Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

14 Mint széles résen át jönnek, rom matt hömpölyögnek tova.

Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

15 Rémség fordult rám, üldözi, mint a szél, nemes voltomat, s eltűnt, mint a felhő, segítségem.

Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

16 És most elomlik bennem a lelkem, elfogtak engem a nyomorúság napjai.

At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

17 Az éjszaka levájta rólam csontjaimat, és idegeim nem pihennek.

Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

18 Nagy erő által elváltozott öltözékem, mint köntösöm nyílása szorít engem.

Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

19 Lecsapott a sárba, hogy hasonlóvá lettem porhoz, hamuhoz.

Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

20 Fohászkodom hozzád, de nem hallgatsz meg, megálltam és te rám meredtél;

Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

21 kegyetlenre változol irántam, kezed hatalmával gyűlölsz engemet.

Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

22 Felkapsz a szélre, hajtatsz engem és elcsüggesztesz engem üdvösségtől.

Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

23 Mert tudom, halál felé viszel, s minden élőnek találkozó házába.

Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

24 Csak rom ellen ne nyújtson ki kezet, ha ugyan dőltében van győzelme!

Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

25 Avagy nem sírtam-e a nehéz sorsún, nem bánkódott-e lelkem a szűkölködőn?

Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

26 Mert jót reméltem és rossz jött, fényre várakoztam és homály jött.

Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

27 Beleim forrnak s nem csillapodnak, elém törtek a nyomor napjai.

Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

28 Elkomorodva járok, napfény nélkül, felállok a gyűlésben – könyörgök.

Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

29 Testvére lettem a sakáloknak és társa a struczmadaraknak.

Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

30 Bőröm lefeketéllett rólam, és csontom ég a hévtől.

Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

31 Így lett gyásszá a hárfám és lantom síróknak hangjává.

Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.