< תהילים 63 >

מזמור לדוד בהיותו במדבר יהודה אלהים אלי אתה אשחרך צמאה לך נפשי כמה לך בשרי בארץ ציה ועיף בלי מים׃ 1
مزمور داوود دربارۀ زمانی که در بیابان یهودا به سر می‌برد. ای خدا، تو خدای من هستی؛ سحرگاهان تو را می‌جویم. جان من مشتاق توست؛ تمام وجودم همچون زمینی خشک و بی‌آب، تشنهٔ توست.
כן בקדש חזיתיך לראות עזך וכבודך׃ 2
تو را در خانۀ مقدّست دیده‌ام و قدرت و جلال تو را مشاهده کرده‌ام.
כי טוב חסדך מחיים שפתי ישבחונך׃ 3
محبت تو برایم شیرینتر از زندگی است، پس لبهای من تو را ستایش خواهد کرد،
כן אברכך בחיי בשמך אשא כפי׃ 4
و تا زنده‌ام تو را سپاس خواهم گفت و دست دعا به سوی تو دراز خواهم کرد.
כמו חלב ודשן תשבע נפשי ושפתי רננות יהלל פי׃ 5
جان من سیر خواهد شد و با شادی خداوند را ستایش خواهد کرد.
אם זכרתיך על יצועי באשמרות אהגה בך׃ 6
شب هنگام در بستر خود به تو می‌اندیشم.
כי היית עזרתה לי ובצל כנפיך ארנן׃ 7
تو همیشه مددکار من بوده‌ای، پس در زیر بالهای تو شادی خواهم کرد.
דבקה נפשי אחריך בי תמכה ימינך׃ 8
همیشه در تو پناه خواهم گرفت و تو با دست پرقدرتت از من حمایت خواهی نمود.
והמה לשואה יבקשו נפשי יבאו בתחתיות הארץ׃ 9
اما آنانی که قصد جان مرا دارند هلاک شده، به زیر زمین فرو خواهند رفت؛
יגירהו על ידי חרב מנת שעלים יהיו׃ 10
در جنگ به دم شمشیر خواهند افتاد و طعمهٔ گرگها خواهند شد.
והמלך ישמח באלהים יתהלל כל הנשבע בו כי יסכר פי דוברי שקר׃ 11
اما من در خدا شادی خواهم کرد و همهٔ کسانی که بر خدا اعتماد نموده‌اند او را ستایش خواهند کرد، اما دهان دروغگویان بسته خواهد شد.

< תהילים 63 >