איוב 9

1 ויען איוב ויאמר׃

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 אמנם ידעתי כי כן ומה יצדק אנוש עם אל׃

آنچه گفتی کاملاً درست است. اما انسان چگونه می‌تواند در نظر خدا بی‌گناه محسوب شود؟

3 אם יחפץ לריב עמו לא יעננו אחת מני אלף׃

اگر بخواهد با او بحث کند نمی‌تواند حتی به یکی از هزار سؤالی که می‌کند پاسخ دهد؛

4 חכם לבב ואמיץ כח מי הקשה אליו וישלם׃

زیرا خدا دانا و تواناست و کسی را یارای مقاومت با او نیست.

5 המעתיק הרים ולא ידעו אשר הפכם באפו׃

ناگهان کوهها را به حرکت درمی‌آورد و با خشم آنها را واژگون می‌سازد،

6 המרגיז ארץ ממקומה ועמודיה יתפלצון׃

زمین را از جایش تکان می‌دهد و پایه‌های آن را می‌لرزاند.

7 האמר לחרס ולא יזרח ובעד כוכבים יחתם׃

اگر او فرمان دهد آفتاب طلوع نمی‌کند و ستارگان نمی‌درخشند.

8 נטה שמים לבדו ודורך על במתי ים׃

او بر دریاها حرکت می‌کند. او به تنهایی آسمانها را گسترانیده

9 עשה עש כסיל וכימה וחדרי תמן׃

و دب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوبی را آفریده است.

10 עשה גדלות עד אין חקר ונפלאות עד אין מספר׃

او اعمال حیرت‌آور می‌کند و کارهای عجیب او را حد و مرزی نیست.

11 הן יעבר עלי ולא אראה ויחלף ולא אבין לו׃

از کنار من می‌گذرد و او را نمی‌بینم، عبور می‌نماید و او را احساس نمی‌کنم.

12 הן יחתף מי ישיבנו מי יאמר אליו מה תעשה׃

هر که را بخواهد از این دنیا می‌برد و هیچ‌کس نمی‌تواند به او اعتراض کرده، بگوید که چه می‌کنی؟

13 אלוה לא ישיב אפו תחתו שחחו עזרי רהב׃

خدا خشم خود را فرو نمی‌نشاند. حتی هیولاهای دریا را زیر پا له می‌کند.

14 אף כי אנכי אעננו אבחרה דברי עמו׃

پس من کیستم که پاسخ او را بدهم و یا با او مجادله کنم؟

15 אשר אם צדקתי לא אענה למשפטי אתחנן׃

حتی اگر بی‌گناه هم می‌بودم کلامی به زبان نمی‌آوردم و تنها از او تقاضای رحمت می‌کردم.

16 אם קראתי ויענני לא אאמין כי יאזין קולי׃

حتی اگر او را بخوانم و او حاضر شود، می‌دانم که به حرفهایم گوش نخواهد داد.

17 אשר בשערה ישופני והרבה פצעי חנם׃

زیرا گردبادی می‌فرستد و مرا در هم می‌کوبد و بی‌جهت زخمهایم را زیاد می‌کند.

18 לא יתנני השב רוחי כי ישבעני ממררים׃

نمی‌گذارد نفس بکشم؛ زندگی را بر من تلخ کرده است.

19 אם לכח אמיץ הנה ואם למשפט מי יועידני׃

چه کسی می‌تواند بر خدای قادر غالب شود؟ چه کسی می‌تواند خدای عادل را به دادگاه احضار کند؟

20 אם אצדק פי ירשיעני תם אני ויעקשני׃

اگر بی‌گناه هم باشم حرفهایم مرا محکوم خواهد کرد؛ و اگر بی عیب هم باشم در نظر او شریر هستم.

21 תם אני לא אדע נפשי אמאס חיי׃

هر چند بی‌گناه هستم، ولی این برای من اهمیتی ندارد، زیرا از زندگی خود بیزارم.

22 אחת היא על כן אמרתי תם ורשע הוא מכלה׃

شریر و بی‌گناه در نظر خدا یکی است. او هر دو را هلاک می‌کند.

23 אם שוט ימית פתאם למסת נקים ילעג׃

وقتی بلایی دامنگیر بی‌گناهی شده، او را می‌کشد، خدا می‌خندد.

24 ארץ נתנה ביד רשע פני שפטיה יכסה אם לא אפוא מי הוא׃

جهان به دست شریران سپرده شده و خدا چشمان قضات را کور کرده است. اگر این کار خدا نیست، پس کار کیست؟

25 וימי קלו מני רץ ברחו לא ראו טובה׃

زندگی مصیبت‌بارم مثل دونده‌ای تیزرو، به سرعت سپری می‌شود. روزهای زندگی‌ام می‌گریزد بدون اینکه روی خوشبختی را ببینم.

26 חלפו עם אניות אבה כנשר יטוש עלי אכל׃

سالهای عمرم چون زورقهای تندرو و مانند عقابی که بر صید خود فرود می‌آید، به تندی می‌گذرند.

27 אם אמרי אשכחה שיחי אעזבה פני ואבליגה׃

حتی اگر شکایاتم را فراموش کنم، صورت غمگینم را کنار گذاشته و شاد باشم،

28 יגרתי כל עצבתי ידעתי כי לא תנקני׃

باز هم از تمامی دردهای خویش به وحشت می‌افتم زیرا می‌دانم که تو، ای خدا، مرا بی‌گناه نخواهی شمرد.

29 אנכי ארשע למה זה הבל איגע׃

پس اگر در هر صورت گناهکارم تلاشم چه فایده دارد؟

30 אם התרחצתי במו שלג והזכותי בבר כפי׃

حتی اگر خود را با صابون بشویم و دستان خود را با اُشنان پاک کنم

31 אז בשחת תטבלני ותעבוני שלמותי׃

تو مرا در گل و لجن فرو می‌بری، تا آنجا که حتی لباسهایم نیز از من کراهت داشته باشند.

32 כי לא איש כמני אעננו נבוא יחדו במשפט׃

خدا مثل من فانی نیست که بتوانم به او جواب دهم و با او به محکمه روم.

33 לא יש בינינו מוכיח ישת ידו על שנינו׃

ای کاش بین ما شفیعی می‌بود تا ما را با هم آشتی می‌داد،

34 יסר מעלי שבטו ואמתו אל תבעתני׃

آنگاه تو از تنبیه کردن من دست می‌کشیدی و من از تو وحشتی نمی‌داشتم.

35 אדברה ולא איראנו כי לא כן אנכי עמדי׃

آنگاه می‌توانستم بدون ترس با تو سخن بگویم؛ ولی افسوس که توان آن را ندارم.