< קֹהֶלֶת 10 >
זבובי מות יבאיש יביע שמן רוקח יקר מחכמה מכבוד סכלות מעט | 1 |
Uginula muha usmrdi mirisno ulje, a i malo ludosti jače je od mudrosti i časti.
לב חכם לימינו ולב כסיל לשמאלו | 2 |
Mudrac kroči pravim putem, a luđak krivim.
וגם בדרך כשהסכל (כשסכל) הלך לבו חסר ואמר לכל סכל הוא | 3 |
Dovoljno je da luđak pođe putem: kako razbora nema, svakomu pokazuje da je lud.
אם רוח המושל תעלה עליך מקומך אל תנח כי מרפא יניח חטאים גדולים | 4 |
Ako se na te digne vladaočev gnjev, ne ostavljaj svoga mjesta, jer blagost sprečava velike grijehe.
יש רעה ראיתי תחת השמש--כשגגה שיצא מלפני השליט | 5 |
Ima zlo što ga vidjeh pod suncem kao prestupak koji dolazi od vladaoca:
נתן הסכל במרומים רבים ועשירים בשפל ישבו | 6 |
ludost se podiže na najviša mjesta, a veliki zauzimaju niske položaje.
ראיתי עבדים על סוסים ושרים הלכים כעבדים על הארץ | 7 |
Vidjeh sluge na konjima, a knezove gdje idu pješice kao sluge.
חפר גומץ בו יפול ופרץ גדר ישכנו נחש | 8 |
Tko jamu kopa, u nju pada; i tko ruši zid, ujeda ga zmija.
מסיע אבנים יעצב בהם בוקע עצים יסכן בם | 9 |
Tko lomi kamenje, ono ga ranjava; tko cijepa drva, može nastradati.
אם קהה הברזל והוא לא פנים קלקל וחילים יגבר ויתרון הכשיר חכמה | 10 |
Kad zatupi željezo i oštrica mu nije nabrušena, tada treba više snage; a nagrada mudrosti je uspjeh.
אם ישך הנחש בלוא לחש ואין יתרון לבעל הלשון | 11 |
Ako zmija ujede prije čaranja, ništa onda opčaratelj ne koristi.
דברי פי חכם חן ושפתות כסיל תבלענו | 12 |
Pune su miline riječi iz usta mudraca, a bezumnika upropašćuju njegove usne.
תחלת דברי פיהו סכלות ואחרית פיהו הוללות רעה | 13 |
On počinje svoje besjede ludošću i svršava ih potpunim bezumljem.
והסכל ירבה דברים לא ידע האדם מה שיהיה ואשר יהיה מאחריו מי יגיד לו | 14 |
Luđak previše govori: čovjek ne poznaje budućnost, i tko mu može kazati što će poslije njega biti?
עמל הכסילים תיגענו--אשר לא ידע ללכת אל עיר | 15 |
Luđake mori njihov trud; tko ne zna puta, ne može u grad.
אי לך ארץ שמלכך נער ושריך בבקר יאכלו | 16 |
Jao tebi, zemljo, kad ti je kralj premlad i knezovi se već ujutro goste.
אשריך ארץ שמלכך בן חורים ושריך בעת יאכלו בגבורה ולא בשתי | 17 |
Blago tebi, zemljo, kad ti je kralj plemenit i knezovi ti u svoje vrijeme blaguju da se okrijepe, a ne da se opiju.
בעצלתים ימך המקרה ובשפלות ידים ידלף הבית | 18 |
S lijenosti se ugiblju grede, zbog nebrige prokišnjava kuća.
לשחוק עשים לחם ויין ישמח חיים והכסף יענה את הכל | 19 |
Ali su gozbe radi zabave i vino uveseljava život, a novci pribavljaju sve.
גם במדעך מלך אל תקלל ובחדרי משכבך אל תקלל עשיר כי עוף השמים יוליך את הקול ובעל הכנפים (כנפים) יגיד דבר | 20 |
Ni u svojoj misli ne kuni kralja, ni u svojoj ložnici ne kuni bogataša, jer će ptice odnijeti glas i kleveta lako okrilati.