Zabura 85
1 Don mai bi da kaɗe-kaɗe. Na’ya’yan Kora maza. Zabura ce. Ka nuna wa ƙasarka alheri, ya Ubangiji; ka mai da nasarorin Yaƙub.
Psalmus, in finem, filiis Core. Benedixisti Domine terram tuam: avertisti captivitatem Iacob.
2 Ka gafarta laifin mutanenka ka kuma shafe dukan zunubansu. (Sela)
Remisisti iniquitatem plebis tuae: operuisti omnia peccata eorum.
3 Ka kau da dukan fushinka ka kuma juye daga hasalar fushinka.
Mitigasti omnem iram tuam: avertisti ab ira indignationis tuae.
4 Ka sāke mai da mu, ya Allah Mai Cetonmu, ka kau da rashin jin daɗinka daga gare mu.
Converte nos Deus salutaris noster: et averte iram tuam a nobis.
5 Za ka ci gaba da fushi da mu har abada ne? Za ka ja fushinka cikin dukan tsararraki?
Numquid in aeternum irasceris nobis? aut extendes iram tuam a generatione in generationem?
6 Ba za ka sāke raya mu ba, don mutanenka su yi farin ciki a cikinka?
Deus tu conversus vivificabis nos: et plebs tua laetabitur in te.
7 Ka nuna mana ƙaunarka marar ƙarewa, ya Ubangiji, ka kuma ba mu cetonka.
Ostende nobis Domine misericordiam tuam: et salutare tuum da nobis.
8 Zan saurari abin da Allah Ubangiji zai faɗa; ya yi alkawarin salama ga mutanensa, tsarkakansa, amma kada su koma ga wauta.
Audiam quid loquatur in me Dominus Deus: quoniam loquetur pacem in plebem suam. Et super sanctos suos: et in eos, qui convertuntur ad cor.
9 Tabbatacce cetonsa yana kusa da waɗanda suke tsoronsa, don ɗaukakarsa ta zauna a cikin ƙasarmu.
Verumtamen prope timentes eum salutare ipsius: ut inhabitet gloria in terra nostra.
10 Ƙauna da aminci za su sadu; adalci da salama za su yi wa juna sumba.
Misericordia, et veritas obviaverunt sibi: iustitia, et pax osculatae sunt.
11 Aminci zai ɓulɓulo daga ƙasa, adalci kuma yă duba daga sama.
Veritas de terra orta est: et iustitia de caelo prospexit.
12 Ubangiji tabbatacce zai bayar da abin da yake da kyau, ƙasarmu kuwa za tă ba da amfaninta.
Etenim Dominus dabit benignitatem: et terra nostra dabit fructum suum.
13 Adalci na tafiya a gabansa yana shirya hanya domin ƙafafunsa.
Iustitia ante eum ambulabit: et ponet in via gressus suos.
