Zabura 120

1 Waƙar haurawa. Na yi kira ga Ubangiji cikin damuwata, ya kuwa amsa mini.

Canticum graduum. [Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me.

2 Ka cece ni, ya Ubangiji, daga leɓuna masu ƙarya da kuma daga harsuna masu yaudara.

Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa.

3 Me zai yi maka, me kuma ya fi, ya kai harshe mai yaudara?

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 Zai hukunta ku da kibiyoyi masu tsini na jarumi, tare da garwashin wuta na itacen tsintsiya.

Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

5 Kaitona da nake zama a Meshek, da nake zama a ciki tentunan Kedar!

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est! habitavi cum habitantibus Cedar;

6 Da daɗewa na zauna a cikin waɗanda suke ƙin salama.

multum incola fuit anima mea.

7 Ni mutum ne mai salama; amma sa’ad da na yi magana, su sai su yi ta yaƙi.

Cum his qui oderunt pacem eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.]