Jòb 4
1 Elifaz, moun Teman an, pran lapawòl, li di konsa:
Då tok Elifaz frå Teman til ords og sagde:
2 -Jòb, si m' pale avè ou, ou p'ap fache, vye frè? Mwen pa ka pa pale.
«Vert du vel tykkjen um eg talar? Men kven kann halda ordi inne?
3 Yon lè, se ou ki te konn moutre moun anpil bagay, se ou ki te konn bay moun fòs lè yo fèb.
På rette veg du førde mange; dei trøytte hender styrkte du;
4 Pawòl nan bouch ou te yon ankourajman pou moun ki te dekouraje. Ou te ede yo kanpe sou de pye yo ankò.
med ord du hjelpte deim som snåva, og gav dei veike knei kraft.
5 Koulye a, paske se tou pa ou, ou pèdi tèt ou. Malè tonbe sou ou, w'ap depale.
Men når det gjeld deg sjølv, du klagar; når deg det råkar, ræddast du!
6 W'ap sèvi Bondye, ou fèt pou genyen l' konfyans. Ou mennen bak ou byen, ou pa fèt pou dekouraje.
Di von du på di gudstru bygde og sette lit til last-laust liv.
7 Repase tèt ou byen. Ou janm konnen yon inonsan ki mouri mal? Ou janm wè yo touye yon moun ki mache dwat?
Tenk etter: Når vart skuldlaus tynt? Når gjekk rettvis mann til grunns?
8 M'ap di sa m' wè ak je m': Moun ki kouve mechanste nan kè yo epi k'ap mache bay moun lapenn, se mechanste ak lapenn yo rekòlte.
Stødt fann eg: dei som urett pløgde, og sådde naud, dei hausta slikt;
9 Lè Bondye fache, li soufle sou yo, yo mouri. Lè van tanpèt Bondye a leve, yo disparèt.
dei stupte for Guds andedrag, gjekk for hans vreidestorm til grunns.
10 Mechan yo rele kou lyon, yo gwonde kou bèt sovaj. Men, Bondye fèmen bouch yo, li kase dan nan bouch yo.
Ja, løva skrik, og villdyr burar; ungløva fær sin tanngard knekt;
11 Yo mouri tankou lyon ki pa jwenn bèt pou yo manje. Tout pitit yo gaye nan bwa.
og løva døyr av skort på rov; løvinna misser sine ungar.
12 Yon lè, mwen tande Bondye t'ap pale tou dousman nan zòrèy mwen. Mwen pa t' fin tande nèt sa li t'ap di.
Ein løynleg tale til meg kom; i øyra mitt det stilt vart kviskra,
13 Tankou yon move rèv nan mitan lannwit, li mete yon bann vye lide nan tèt mwen. M' pa ka dòmi tèlman mwen pè.
som tankar i eit nattsyn kjem, når svevnen tung på folki kviler.
14 Mwen pran tranble, mwen santi yon frison mache nan tout kò m'. Tout zo nan kò m' ap krake.
Det kom ei rædsla yver meg, ei skjelving gjenom alle lemer;
15 Yon souf pase bò figi m', tout cheve nan tèt mwen kanpe.
ein gust meg yver panna strauk, og på min kropp seg håri reiste;
16 Mwen rete konsa mwen wè yon moun kanpe devan m'. Mwen pa t' rekonèt ki moun li ye. Men, fòm moun lan te la devan je m'. Mwen pa tande yon ti bri menm. Apre sa, mwen tande yon vwa ki t'ap pale tou dousman, li t'ap di:
og noko stogga for mi åsyn; eg kunde ikkje klårt skilja; framfor mitt auga stod eit bilæt’, eg høyrde som ei røyst som kviskra:
17 Ki moun ki ka di li mache dwat devan Bondye? Ki moun ki san repwòch devan Bondye ki kreye l' la?
«Hev menneskjet vel rett for Gud? Er mannen rein framfor sin skapar?
18 Bondye pa janm fin fye sèvitè l' yo nèt. Ata zanj li yo, li jwenn bagay pou l' repwoche yo.
Han sine tenarar ei trur og finn hjå sine englar lyte -
19 Ale wè atò pou moun ki fèt ak labou, pou moun ki soti nan pousyè tè, pou moun yo kapab kraze tankou poudbwa!
enn meir hjå folk i hus av leir; hjå deim som hev sin grunn i moldi, ein kann deim krasa, som eit mol.
20 Yon sèl jou kont pou yo tounen pousyè, yo disparèt nèt. Pesonn pa wè sa.
Dei er frå morgon og til kveld; ein krasar deim - kven merkar det? - Og dei vert ikkje funne meir.
21 Yo rete konsa yo kase kòd. Yo mouri san yo pa janm rive fin gen bon konprann.
Når deira tjeldsnor vert rykt upp, dei døyr og ingen visdom fær.»
