Jòb 14

1 Nou menm moun, se nan vant fanm nou soti. Lavi nou kout, men li pa manke traka!

Sjå - menneskjet, av kvinna født, det liver stutt, av uro mett.

2 Nou parèt tankou yon flè. Epi lamenm nou fennen. Nou disparèt tankou yon nwaj k'ap pase.

Som blom det sprett og visnar burt, ja, lik ein skugge burt det fer.

3 Epi, Bondye, se sa w'ap louvri je ou gade. Se sa w'ap fè kanpe devan ou pou jije l'?

Men du med honom auga held, og meg du dreg for domen din.

4 Ki moun ki ka fè dlo pwòp soti nan yon sous sal? Pesonn moun.

Skal tru det av ein urein kjem ein som er rein? Nei, ikkje ein!

5 Tan chak moun gen pou l' viv la fikse deja depi lontan. Kantite mwa li gen pou l' viv la, se nan men ou sa rete. Anyen pa ka chanje.

Når dagetalet hans er sett, hans månads-tal sett fast hjå deg, når du for han ei grensa drog som ei han yverskrida kann,

6 Tanpri, wete je ou sou mwen. Kite m' pran yon ti souf. Tankou moun ki fin pase yon jounen ap travay di, kite m' pran yon ti kanpo.

so snu deg frå, lat han få fred og ha sin dag som leigekaren!

7 Toujou gen yon ti espwa pou yon pyebwa. Yo te mèt koupe l', l'ap toujou pouse ankò, li p'ap mouri.

For treet er det endå von; um det vert det hogge, sprett det att, på renningar det vantar ikkje.

8 Rasin li yo te mèt fin vye nan tè a, bout chouk la te mèt fin chèch,

Når røterne i jordi eldest, og stomnen døyr i turre mold,

9 depi li jwenn dlo, l'ap boujonnen, l'ap pouse kreyòl.

ved dåm av vatnet skyt det knupp, fær som ein stikling grøne greiner.

10 Men moun, depi yo mouri, yo tounen kadav. Lè yo kase kòd, ou pa wè kote yo fè.

Men døyr ein mann, då ligg han der; han andast, og kvar er han då?

11 Letan ka cheche, larivyè ka sispann koule.

Som vatnet renn ut or ein sjø, som elvi minkar, turkast ut,

12 Men, kote yon moun mouri kouche a, pa gen leve pou li ankò. Poul va fè dan anvan y'a leve vivan ankò, anvan y'a leve soti nan dòmi yo a.

so ligg ein mann, ris ikkje upp; til himmeln kverv, dei vaknar ikkje; ein kann’kje vekkja deim or svevnen.

13 Si sèlman ou ta vle kache m' nan peyi kote mò yo ye a? Si ou te ka kite m' la jouk kòlè ou la fin pase? Apre sa, ou ta fikse yon dat pou chonje m' ankò. (Sheol h7585)

Å, gjev du gøymde meg i helheim, løynde meg, til din vreide gav seg, gav meg ein frest, og so meg hugsa! (Sheol h7585)

14 Men, sa m'ap di la a? Eske moun mouri ka leve? Sa pa fè anyen. Mwen ta tann move tan sa a fin pase, jouk sa ta bon pou mwen ankò.

Tru mannen døyr og livnar att? I all min strid eg skulde vona og venta til avløysing kom.

15 Lè sa a, ou ta rele m', mwen ta reponn ou. Ou ta kontan wè sa ou te fè ak men ou lan.

Eg skulde svara, når du ropa og lengta mot dine eige verk.

16 Lè sa a, ou ta gade jan m'ap mache a, men, ou pa ta chonje sa m' te konn fè ki mal.

Men no du tel kvart stig eg tek og agtar vel på syndi mi;

17 Ou ta padonnen m' peche m' yo, ou ta mare yo tout fè yon pakèt voye jete.

mi synd er læst i pungen inn, og på mi skuld du gøymer vel!

18 Rive yon lè se pou mòn yo anfale, se pou wòch yo woule desann.

Som fjellet fell og smuldrast burt, og berget frå sin stad vert flutt,

19 Rive yon lè dlo ap fin manje wòch yo, lapli ap fin bwote tout tè a desann. Konsa tou, rive yon lè ou wete tout espwa nan kè moun.

Som vatnet holar steinen ut, og flaumen skolar moldi burt, so tek du ifrå mannen voni

20 Ou kraze yo nèt anba men ou, epi yo mouri. Ou fè moun pa ka rekonèt yo, epi ou voye yo ale.

og tyngjer honom ned for alltid. Han fer av stad; med åsyn rengd du sender honom burt frå deg.

21 Moun fè lwanj pitit mò yo, men mò yo menm yo pa konn anyen. Moun pase yo nan betiz, men yo menm, sa pa di yo anyen.

Han veit’kje um hans born vert heidra; han merkar ikkje um dei armast;

22 Yon sèl soufrans yo santi se sa k'ap manje yo nan tout kò yo a. Se pou tèt pa yo ase y'ap plenyen!

Hans eigen kropp hans liding valdar, og sjæli græt for eigi sorg.»