Jòb 14
1 Nou menm moun, se nan vant fanm nou soti. Lavi nou kout, men li pa manke traka!
Homo natus de muliere, brevi vivens tempore, repletur multis miseriis.
2 Nou parèt tankou yon flè. Epi lamenm nou fennen. Nou disparèt tankou yon nwaj k'ap pase.
Qui quasi flos egreditur et conteritur, et fugit velut umbra, et numquam in eodem statu permanet.
3 Epi, Bondye, se sa w'ap louvri je ou gade. Se sa w'ap fè kanpe devan ou pou jije l'?
Et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos, et adducere eum tecum in iudicium?
4 Ki moun ki ka fè dlo pwòp soti nan yon sous sal? Pesonn moun.
Quis potest facere mundum de immundo conceptum semine? nonne tu qui solus es?
5 Tan chak moun gen pou l' viv la fikse deja depi lontan. Kantite mwa li gen pou l' viv la, se nan men ou sa rete. Anyen pa ka chanje.
Breves dies hominis sunt: numerus mensium eius apud te est: constituisti terminos eius, qui praeteriri non poterunt.
6 Tanpri, wete je ou sou mwen. Kite m' pran yon ti souf. Tankou moun ki fin pase yon jounen ap travay di, kite m' pran yon ti kanpo.
Recede paululum ab eo, ut quiescat, donec optata veniat, sicut mercenarii, dies eius.
7 Toujou gen yon ti espwa pou yon pyebwa. Yo te mèt koupe l', l'ap toujou pouse ankò, li p'ap mouri.
Lignum habet spem: si praecisum fuerit, rursum virescit, et rami eius pullulant.
8 Rasin li yo te mèt fin vye nan tè a, bout chouk la te mèt fin chèch,
Si senuerit in terra radix eius, et in pulvere emortuus fuerit truncus illius,
9 depi li jwenn dlo, l'ap boujonnen, l'ap pouse kreyòl.
Ad odorem aquae germinabit, et faciet comam quasi cum primum plantatum est:
10 Men moun, depi yo mouri, yo tounen kadav. Lè yo kase kòd, ou pa wè kote yo fè.
Homo vero cum mortuus fuerit, et nudatus atque consumptus, ubi quaeso est?
11 Letan ka cheche, larivyè ka sispann koule.
Quomodo si recedant aquae de mari, et fluvius vacuefactus arescat:
12 Men, kote yon moun mouri kouche a, pa gen leve pou li ankò. Poul va fè dan anvan y'a leve vivan ankò, anvan y'a leve soti nan dòmi yo a.
Sic homo cum dormierit, non resurget, donec atteratur caelum, non evigilabit, nec consurget de somno suo.
13 Si sèlman ou ta vle kache m' nan peyi kote mò yo ye a? Si ou te ka kite m' la jouk kòlè ou la fin pase? Apre sa, ou ta fikse yon dat pou chonje m' ankò. (Sheol h7585)
Quis mihi hoc tribuat, ut in inferno protegas me, et abscondas me, donec pertranseat furor tuus, et constituas mihi tempus, in quo recorderis mei? (Sheol h7585)
14 Men, sa m'ap di la a? Eske moun mouri ka leve? Sa pa fè anyen. Mwen ta tann move tan sa a fin pase, jouk sa ta bon pou mwen ankò.
Putasne mortuus homo rursum vivat? cunctis diebus, quibus nunc milito, expecto donec veniat immutatio mea.
15 Lè sa a, ou ta rele m', mwen ta reponn ou. Ou ta kontan wè sa ou te fè ak men ou lan.
Vocabis me, et ego respondebo tibi: operi manuum tuarum porriges dexteram.
16 Lè sa a, ou ta gade jan m'ap mache a, men, ou pa ta chonje sa m' te konn fè ki mal.
Tu quidem gressus meos dinumerasti, sed parce peccatis meis.
17 Ou ta padonnen m' peche m' yo, ou ta mare yo tout fè yon pakèt voye jete.
Signasti quasi in sacculo delicta mea, sed curasti iniquitatem meam.
18 Rive yon lè se pou mòn yo anfale, se pou wòch yo woule desann.
Mons cadens defluit, et saxum transfertur de loco suo.
19 Rive yon lè dlo ap fin manje wòch yo, lapli ap fin bwote tout tè a desann. Konsa tou, rive yon lè ou wete tout espwa nan kè moun.
Lapides excavant aquae, et alluvione paulatim terra consumitur: et hominem ergo similiter perdes.
20 Ou kraze yo nèt anba men ou, epi yo mouri. Ou fè moun pa ka rekonèt yo, epi ou voye yo ale.
Roborasti eum paululum ut in perpetuum transiret: immutabis faciem eius, et emittes eum.
21 Moun fè lwanj pitit mò yo, men mò yo menm yo pa konn anyen. Moun pase yo nan betiz, men yo menm, sa pa di yo anyen.
Sive nobiles fuerint filii eius, sive ignobiles, non intelliget.
22 Yon sèl soufrans yo santi se sa k'ap manje yo nan tout kò yo a. Se pou tèt pa yo ase y'ap plenyen!
Attamen caro eius dum vivet dolebit, et anima illius super semetipso lugebit.
