Προς Ρωμαιους 5
1 Δικαιωθέντες λοιπόν εκ πίστεως, έχομεν ειρήνην προς τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,
ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇਣ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾਸ੍ਮਾਕੰ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਮੇਲਨੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ|
2 διά του οποίου ελάβομεν και την είσοδον διά της πίστεως εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν ιστάμεθα και καυχώμεθα εις την ελπίδα της δόξης του Θεού.
ਅਪਰੰ ਵਯੰ ਯਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਾਸ਼੍ਰਯੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮਸ੍ਤਨ੍ਮਧ੍ਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮਾਰ੍ਗੇਣ ਤੇਨੈਵਾਨੀਤਾ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੀਯਵਿਭਵਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਯਾ ਸਮਾਨਨ੍ਦਾਮਃ|
3 Και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμεθα εις τας θλίψεις, γινώσκοντες ότι θλίψις εργάζεται υπομονήν,
ਤਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਕ੍ਲੇਸ਼ਭੋਗੇ(ਅ)ਪ੍ਯਾਨਨ੍ਦਾਮੋ ਯਤਃ ਕ੍ਲੇਸ਼ਾਦ੍ ਧੈਰ੍ੱਯੰ ਜਾਯਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਜਾਨੀਮਃ,
4 η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα,
ਧੈਰ੍ੱਯਾੱਚ ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵੰ ਜਾਯਤੇ, ਪਰੀਕ੍ਸ਼਼ਿਤਤ੍ਵਾਤ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾ ਜਾਯਤੇ,
5 η δε ελπίς δεν καταισχύνει, διότι αγάπη του Θεού είναι εκκεχυμένη εν ταις καρδίαις ημών διά Πνεύματος Αγίου του δοθέντος εις ημάς.
ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਤੋ ਵ੍ਰੀਡਿਤਤ੍ਵੰ ਨ ਜਾਯਤੇ, ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਸ੍ਮਭ੍ਯੰ ਦੱਤੇਨ ਪਵਿਤ੍ਰੇਣਾਤ੍ਮਨਾਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਅਨ੍ਤਃਕਰਣਾਨੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰੇਮਵਾਰਿਣਾ ਸਿਕ੍ਤਾਨਿ|
6 Επειδή ο Χριστός, ότε ήμεθα έτι ασθενείς, απέθανε κατά τον ωρισμένον καιρόν υπέρ των ασεβών.
ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਨਿਰੁਪਾਯੇਸ਼਼ੁ ਸਤ੍ਸੁ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟ ਉਪਯੁਕ੍ਤੇ ਸਮਯੇ ਪਾਪਿਨਾਂ ਨਿਮਿੱਤੰ ਸ੍ਵੀਯਾਨ੍ ਪ੍ਰਣਾਨ੍ ਅਤ੍ਯਜਤ੍|
7 Διότι μόλις υπέρ δικαίου θέλει αποθάνει τις· επειδή υπέρ του αγαθού ίσως και τολμά τις να αποθάνη·
ਹਿਤਕਾਰਿਣੋ ਜਨਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਕੋਪਿ ਪ੍ਰਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਤੁੰ ਸਾਹਸੰ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੋਤਿ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਧਾਰ੍ੰਮਿਕਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਪ੍ਰਾਯੇਣ ਕੋਪਿ ਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਨ ਤ੍ਯਜਤਿ|
8 αλλ' ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς, διότι ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός απέθανεν υπέρ ημών.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਸ੍ਮਾਸੁ ਪਾਪਿਸ਼਼ੁ ਸਤ੍ਸ੍ਵਪਿ ਨਿਮਿੱਤਮਸ੍ਮਾਕੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਃ ਸ੍ਵਪ੍ਰਾਣਾਨ੍ ਤ੍ਯਕ੍ਤਵਾਨ੍, ਤਤ ਈਸ਼੍ਵਰੋਸ੍ਮਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਨਿਜੰ ਪਰਮਪ੍ਰੇਮਾਣੰ ਦਰ੍ਸ਼ਿਤਵਾਨ੍|
9 Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι' αυτού.
ਅਤਏਵ ਤਸ੍ਯ ਰਕ੍ਤਪਾਤੇਨ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਵਯੰ ਨਿਤਾਨ੍ਤੰ ਤੇਨ ਕੋਪਾਦ੍ ਉੱਧਾਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ|
10 Διότι εάν εχθροί όντες εφιλιώθημεν με τον Θεόν διά του θανάτου του Υιού αυτού, πολλώ, μάλλον φιλιωθέντες θέλομεν σωθή διά της ζωής αυτού·
ਫਲਤੋ ਵਯੰ ਯਦਾ ਰਿਪਵ ਆਸ੍ਮ ਤਦੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰਸ੍ਯ ਮਰਣੇਨ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਦ੍ਯਸ੍ਮਾਕੰ ਮੇਲਨੰ ਜਾਤੰ ਤਰ੍ਹਿ ਮੇਲਨਪ੍ਰਾਪ੍ਤਾਃ ਸਨ੍ਤੋ(ਅ)ਵਸ਼੍ਯੰ ਤਸ੍ਯ ਜੀਵਨੇਨ ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਂ ਲਪ੍ਸ੍ਯਾਮਹੇ|
11 και ουχί μόνον τούτο, αλλά και καυχώμενοι εις τον Θεόν διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διά του οποίου ελάβομεν τώρα την φιλίωσιν.
ਤਤ੍ ਕੇਵਲੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇਨ ਮੇਲਨਮ੍ ਅਲਭਾਮਹਿ ਤੇਨਾਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਣਾ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਸਮਾਨਨ੍ਦਾਮਸ਼੍ਚ|
12 Διά τούτο καθώς δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον·
ਤਥਾ ਸਤਿ, ਏਕੇਨ ਮਾਨੁਸ਼਼ੇਣ ਪਾਪੰ ਪਾਪੇਨ ਚ ਮਰਣੰ ਜਗਤੀਂ ਪ੍ਰਾਵਿਸ਼ਤ੍ ਅਪਰੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਪਾਪਿਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਮਾਨੁਸ਼਼ਾ ਮ੍ਰੁʼਤੇ ਰ੍ਨਿਘ੍ਨਾ ਅਭਵਤ੍|
13 διότι μέχρι του νόμου ήτο εν τω κόσμω η αμαρτία, αμαρτία όμως δεν λογίζεται όταν δεν ήναι νόμος·
ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਦਾਨਸਮਯੰ ਯਾਵਤ੍ ਜਗਤਿ ਪਾਪਮ੍ ਆਸੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ਰ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ ਤਤ੍ਰ ਪਾਪਸ੍ਯਾਪਿ ਗਣਨਾ ਨ ਵਿਦ੍ਯਤੇ|
14 αλλ' εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως και επί τους μη αμαρτήσαντας κατά την ομοιότητα της παραβάσεως του Αδάμ, όστις είναι τύπος του μέλλοντος.
ਤਥਾਪ੍ਯਾਦਮਾ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਾਪੰ ਕ੍ਰੁʼਤੰ ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਪਾਪੰ ਯੈ ਰ੍ਨਾਕਾਰਿ ਆਦਮਮ੍ ਆਰਭ੍ਯ ਮੂਸਾਂ ਯਾਵਤ੍ ਤੇਸ਼਼ਾਮਪ੍ਯੁਪਰਿ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੂ ਰਾਜਤ੍ਵਮ੍ ਅਕਰੋਤ੍ ਸ ਆਦਮ੍ ਭਾਵ੍ਯਾਦਮੋ ਨਿਦਰ੍ਸ਼ਨਮੇਵਾਸ੍ਤੇ|
15 Πλην δεν είναι καθώς το αμάρτημα, ούτω και το χάρισμα· διότι αν διά το αμάρτημα του ενός απέθανον οι πολλοί, πολύ περισσότερον η χάρις του Θεού και η δωρεά διά της χάριτος του ενός ανθρώπου Ιησού Χριστού επερίσσευσεν εις τους πολλούς.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਪਾਪਕਰ੍ੰਮਣੋ ਯਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਭਾਵਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਦਾਨਕਰ੍ੰਮਣੋ ਭਾਵੋ ਨ ਭਵਤਿ ਯਤ ਏਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯਾਪਰਾਧੇਨ ਯਦਿ ਬਹੂਨਾਂ ਮਰਣਮ੍ ਅਘਟਤ ਤਥਾਪੀਸ਼੍ਵਰਾਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਤਦਨੁਗ੍ਰਹਮੂਲਕੰ ਦਾਨਞ੍ਚੈਕੇਨ ਜਨੇਨਾਰ੍ਥਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਨਾ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ ਬਹੁਸ਼਼ੁ ਬਾਹੁਲ੍ਯਾਤਿਬਾਹੁਲ੍ਯੇਨ ਫਲਤਿ|
16 Και η δωρεά δεν είναι καθώς η δι' ενός αμαρτήσαντος γενομένη κατάκρισις· διότι η κρίσις εκ του ενός έγεινεν εις κατάκρισιν των πολλών, το δε χάρισμα εκ πολλών αμαρτημάτων έγεινεν εις δικαίωσιν.
ਅਪਰਮ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਪਾਪਕਰ੍ੰਮ ਯਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਫਲਯੁਕ੍ਤੰ ਦਾਨਕਰ੍ੰਮ ਤਾਦ੍ਰੁʼਕ੍ ਨ ਭਵਤਿ ਯਤੋ ਵਿਚਾਰਕਰ੍ੰਮੈਕੰ ਪਾਪਮ੍ ਆਰਭ੍ਯ ਦਣ੍ਡਜਨਕੰ ਬਭੂਵ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਦਾਨਕਰ੍ੰਮ ਬਹੁਪਾਪਾਨ੍ਯਾਰਭ੍ਯ ਪੁਣ੍ਯਜਨਕੰ ਬਭੂਵ|
17 Διότι αν και διά το αμάρτημα του ενός ο θάνατος εβασίλευσε διά του ενός, πολύ περισσότερον οι λαμβάνοντες την αφθονίαν της χάριτος και της δωρεάς της δικαιοσύνης θέλουσι βασιλεύσει εν ζωή διά του ενός Ιησού Χριστού.
ਯਤ ਏਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਪਾਪਕਰ੍ੰਮਤਸ੍ਤੇਨੈਕੇਨ ਯਦਿ ਮਰਣਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਜਾਤੰ ਤਰ੍ਹਿ ਯੇ ਜਨਾ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਪੁਣ੍ਯਦਾਨਞ੍ਚ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ ਤ ਏਕੇਨ ਜਨੇਨ, ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇਨ, ਜੀਵਨੇ ਰਾਜਤ੍ਵਮ੍ ਅਵਸ਼੍ਯੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤਿ|
18 Καθώς λοιπόν δι' ενός αμαρτήματος ήλθε κατάκρισις εις πάντας ανθρώπους, ούτω και διά μιας δικαιοσύνης ήλθεν εις πάντας ανθρώπους δικαίωσις εις ζωήν.
ਏਕੋ(ਅ)ਪਰਾਧੋ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਸਰ੍ੱਵਮਾਨਵਾਨਾਂ ਦਣ੍ਡਗਾਮੀ ਮਾਰ੍ਗੋ (ਅ)ਭਵਤ੍ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਏਕੰ ਪੁਣ੍ਯਦਾਨੰ ਸਰ੍ੱਵਮਾਨਵਾਨਾਂ ਜੀਵਨਯੁਕ੍ਤਪੁਣ੍ਯਗਾਮੀ ਮਾਰ੍ਗ ਏਵ|
19 Διότι καθώς διά της παρακοής του ενός ανθρώπου οι πολλοί κατεστάθησαν αμαρτωλοί, ούτω και διά της υπακοής του ενός οι πολλοί θέλουσι κατασταθή δίκαιοι.
ਅਪਰਮ੍ ਏਕਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਨਾਦ੍ ਯਥਾ ਬਹਵੋ (ਅ)ਪਰਾਧਿਨੋ ਜਾਤਾਸ੍ਤਦ੍ਵਦ੍ ਏਕਸ੍ਯਾਜ੍ਞਾਚਰਣਾਦ੍ ਬਹਵਃ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕ੍ਰੁʼਤਾ ਭਵਨ੍ਤਿ|
20 Παρεισήλθε δε ο νόμος διά να περισσεύση το αμάρτημα. Και όπου επερίσσευσεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις,
ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਗਮਨਾਦ੍ ਅਪਰਾਧਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਜਾਤੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਤ੍ਰ ਪਾਪਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯੰ ਤਤ੍ਰੈਵ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਬਾਹੁਲ੍ਯਮ੍ ਅਭਵਤ੍|
21 ίνα καθώς εβασίλευσεν η αμαρτία διά του θανάτου, ούτω και η χάρις βασιλεύση διά της δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. (aiōnios g166)
ਤੇਨ ਮ੍ਰੁʼਤ੍ਯੁਨਾ ਯਦ੍ਵਤ੍ ਪਾਪਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵਮ੍ ਅਭਵਤ੍ ਤਦ੍ਵਦ੍ ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁਯੀਸ਼ੁਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟਦ੍ਵਾਰਾਨਨ੍ਤਜੀਵਨਦਾਯਿਪੁਣ੍ਯੇਨਾਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਰਾਜਤ੍ਵੰ ਭਵਤਿ| (aiōnios g166)
