Προς Ρωμαιους 4
1 Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί ότι απήλαυσεν Αβραάμ ο πατήρ ημών κατά σάρκα;
ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਕਾਯਿਕਕ੍ਰਿਯਯਾ ਕਿੰ ਲਬ੍ਧਵਾਨ੍ ਏਤਦਧਿ ਕਿੰ ਵਦਿਸ਼਼੍ਯਾਮਃ?
2 Διότι εάν ο Αβραάμ εδικαιώθη εκ των έργων, έχει καύχημα, αλλ' ουχί ενώπιον του Θεού.
ਸ ਯਦਿ ਨਿਜਕ੍ਰਿਯਾਭ੍ਯਃ ਸਪੁਣ੍ਯੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤਸ੍ਯਾਤ੍ਮਸ਼੍ਲਾਘਾਂ ਕਰ੍ੱਤੁੰ ਪਨ੍ਥਾ ਭਵੇਦਿਤਿ ਸਤ੍ਯੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਨਹਿ|
3 Επειδή τι λέγει η γραφή; Και επίστευσεν Αβραάμ εις τον Θεόν, και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.
ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੇ ਕਿੰ ਲਿਖਤਿ? ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰੇ ਵਿਸ਼੍ਵਸਨਾਤ੍ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਸ੍ਮੈ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਗਣਿਤੋ ਬਭੂਵ|
4 Εις δε τον εργαζόμενον ο μισθός δεν λογίζεται ως χάρις, αλλ' ως χρέος·
ਕਰ੍ੰਮਕਾਰਿਣੋ ਯਦ੍ ਵੇਤਨੰ ਤਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਫਲੰ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੇਨੋਪਾਰ੍ਜਿਤੰ ਮਨ੍ਤਵ੍ਯਮ੍|
5 εις τον μη εργαζόμενον όμως, πιστεύοντα δε εις τον δικαιούντα τον ασεβή, η πίστις αυτού λογίζεται εις δικαιοσύνην,
ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਃ ਪਾਪਿਨੰ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕਰੋਤਿ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਃ ਕਰ੍ੰਮਹੀਨਸ੍ਯ ਜਨਸ੍ਯ ਯੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਗਣ੍ਯੋ ਭਵਤਿ|
6 καθώς και ο Δαβίδ λέγει τον μακαρισμόν του ανθρώπου, εις τον οποίον ο Θεός λογίζεται δικαιοσύνην, χωρίς έργων·
ਅਪਰੰ ਯੰ ਕ੍ਰਿਯਾਹੀਨਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਃ ਸਪੁਣ੍ਯੀਕਰੋਤਿ ਤਸ੍ਯ ਧਨ੍ਯਵਾਦੰ ਦਾਯੂਦ੍ ਵਰ੍ਣਯਾਮਾਸ, ਯਥਾ,
7 Μακάριοι εκείνοι, των οποίων συνεχωρήθησαν αι ανομίαι και των οποίων εσκεπάσθησαν αι αμαρτίαι·
ਸ ਧਨ੍ਯੋ(ਅ)ਘਾਨਿ ਮ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਾਨਿ ਯਸ੍ਯਾਗਾਂਸ੍ਯਾਵ੍ਰੁʼਤਾਨਿ ਚ|
8 μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον ο Κύριος δεν θέλει λογίζεσθαι αμαρτίαν.
ਸ ਚ ਧਨ੍ਯਃ ਪਰੇਸ਼ੇਨ ਪਾਪੰ ਯਸ੍ਯ ਨ ਗਣ੍ਯਤੇ|
9 Ούτος λοιπόν ο μακαρισμός γίνεται διά τους περιτετμημένους ή και διά τους απεριτμήτους; διότι λέγομεν ότι η πίστις ελογίσθη εις τον Αβραάμ εις δικαιοσύνην.
ਏਸ਼਼ ਧਨ੍ਯਵਾਦਸ੍ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨੰ ਵਾ ਕੰ ਪ੍ਰਤਿ ਭਵਤਿ? ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪੁਣ੍ਯਾਰ੍ਥੰ ਗਣਿਤ ਇਤਿ ਵਯੰ ਵਦਾਮਃ|
10 Πως λοιπόν ελογίσθη; ότε ήτο εν περιτομή ή εν ακροβυστία; Ουχί εν περιτομή αλλ' εν ακροβυστία·
ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਸ੍ਯ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਕਿਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਸਮਯੇ ਪੁਣ੍ਯਮਿਵ ਗਣਿਤਃ? ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਤ੍ਵਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ|
11 και έλαβε το σημείον της περιτομής, σφραγίδα της δικαιοσύνης της εκ πίστεως της εν τη ακροβυστία, διά να ήναι αυτός πατήρ πάντων των πιστευόντων ενώ υπάρχουσιν εν τη ακροβυστία, διά να λογισθή και εις αυτούς η δικαιοσύνη,
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸ ਯਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨਾਂ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਿਨਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਭਵੇਤ੍, ਤੇ ਚ ਪੁਣ੍ਯਵੱਤ੍ਵੇਨ ਗਣ੍ਯੇਰਨ੍;
12 και πατήρ της περιτομής, ουχί μόνον εις τους περιτετμημένους, αλλά και εις τους περιπατούντας εις τα ίχνη της πίστεως του πατρός ημών Αβραάμ της εν τη ακροβυστία.
ਯੇ ਚ ਲੋਕਾਃ ਕੇਵਲੰ ਛਿੰਨਤ੍ਵਚੋ ਨ ਸਨ੍ਤੋ (ਅ)ਸ੍ਮਤ੍ਪੂਰ੍ੱਵਪੁਰੁਸ਼਼ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਅਛਿੰਨਤ੍ਵਕ੍ ਸਨ੍ ਯੇਨ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮਾਰ੍ਗੇਣ ਗਤਵਾਨ੍ ਤੇਨੈਵ ਤਸ੍ਯ ਪਾਦਚਿਹ੍ਨੇਨ ਗੱਛਨ੍ਤਿ ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨਾਮਪ੍ਯਾਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥਮ੍ ਅਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਿਨੋ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਤ੍ ਪੁਣ੍ਯਮ੍ ਉਤ੍ਪਦ੍ਯਤ ਇਤਿ ਪ੍ਰਮਾਣਸ੍ਵਰੂਪੰ ਤ੍ਵਕ੍ਛੇਦਚਿਹ੍ਨੰ ਸ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੋਤ੍|
13 Επειδή η επαγγελία προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα αυτού, ότι έμελλε να ήναι κληρονόμος του κόσμου, δεν έγεινε διά του νόμου, αλλά διά της δικαιοσύνης της εκ πίστεως.
ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਜਗਤੋ(ਅ)ਧਿਕਾਰੀ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਯੈਸ਼਼ਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਤੰ ਤਸ੍ਯ ਵੰਸ਼ਞ੍ਚ ਪ੍ਰਤਿ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਕ੍ਰਿਯਤ ਸਾ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਮੂਲਿਕਾ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਜਨ੍ਯਪੁਣ੍ਯਮੂਲਿਕਾ|
14 Διότι εάν ήναι κληρονόμοι οι εκ του νόμου, η πίστις εματαιώθη και κατηργήθη η επαγγελία·
ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਵਲਮ੍ਬਿਨੋ ਯਦ੍ਯਧਿਕਾਰਿਣੋ ਭਵਨ੍ਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਵਿਫਲੋ ਜਾਯਤੇ ਸਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਪਿ ਲੁਪ੍ਤੈਵ|
15 επειδή ο νόμος επιφέρει οργήν· διότι όπου δεν υπάρχει νόμος, ουδέ παράβασις υπάρχει.
ਅਧਿਕਨ੍ਤੁ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾ ਕੋਪੰ ਜਨਯਤਿ ਯਤੋ (ਅ)ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਯਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਲਙ੍ਘਨੰ ਨ ਸਮ੍ਭਵਤਿ|
16 Διά τούτο εκ πίστεως η κληρονομία, διά να ήναι κατά χάριν, ώστε η επαγγελία να ήναι βεβαία εις άπαν το σπέρμα, ουχί μόνον το εκ του νόμου, αλλά και το εκ της πίστεως του Αβραάμ, όστις είναι πατήρ πάντων ημών,
ਅਤਏਵ ਸਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਯਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹਸ੍ਯ ਫਲੰ ਭਵੇਤ੍ ਤਦਰ੍ਥੰ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮੂਲਿਕਾ ਯਤਸ੍ਤਥਾਤ੍ਵੇ ਤਦ੍ਵੰਸ਼ਸਮੁਦਾਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਅਰ੍ਥਤੋ ਯੇ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਯਾ ਤਦ੍ਵੰਸ਼ਸਮ੍ਭਵਾਃ ਕੇਵਲੰ ਤਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਨਹਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੀਯਵਿਸ਼੍ਵਾਸੇਨ ਤਤ੍ਸਮ੍ਭਵਾਸ੍ਤਾਨਪਿ ਪ੍ਰਤਿ ਸਾ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾ ਸ੍ਥਾਸ੍ਨੁਰ੍ਭਵਤਿ|
17 καθώς είναι γεγραμμένον, ότι πατέρα πολλών εθνών σε κατέστησα, ενώπιον του Θεού εις τον οποίον επίστευσε, του ζωοποιούντος τους νεκρούς και καλούντος τα μη όντα ως όντα·
ਯੋ ਨਿਰ੍ਜੀਵਾਨ੍ ਸਜੀਵਾਨ੍ ਅਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਨਿ ਵਸ੍ਤੂਨਿ ਚ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨਾਨਿ ਕਰੋਤਿ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਭੂਮੇਸ੍ਤਸ੍ਯੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਤ੍ ਸੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ ਆਸ੍ਤੇ, ਯਥਾ ਲਿਖਿਤੰ ਵਿਦ੍ਯਤੇ, ਅਹੰ ਤ੍ਵਾਂ ਬਹੁਜਾਤੀਨਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਯੁਕ੍ਤਵਾਨ੍|
18 όστις καίτοι μη έχων ελπίδα επίστευσεν επ' ελπίδι, ότι έμελλε να γείνη πατήρ πολλών εθνών κατά το λαληθέν· Ούτω θέλει είσθαι το σπέρμα σου·
ਤ੍ਵਦੀਯਸ੍ਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੋ ਵੰਸ਼ੋ ਜਨਿਸ਼਼੍ਯਤੇ ਯਦਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੰ ਤਦਨੁਸਾਰਾਦ੍ ਇਬ੍ਰਾਹੀਮ੍ ਬਹੁਦੇਸ਼ੀਯਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਆਦਿਪੁਰੁਸ਼਼ੋ ਯਦ੍ ਭਵਤਿ ਤਦਰ੍ਥੰ ਸੋ(ਅ)ਨਪੇਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵ੍ਯਮਪ੍ਯਪੇਕ੍ਸ਼਼ਮਾਣੋ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸੰ ਕ੍ਰੁʼਤਵਾਨ੍|
19 και μη ασθενήσας κατά την πίστιν δεν εσυλλογίσθη το σώμα αυτού ότι ήτο ήδη νενεκρωμένον, εκατονταετής περίπου ων, και την νέκρωσιν της μήτρας της Σάρρας·
ਅਪਰਞ੍ਚ ਕ੍ਸ਼਼ੀਣਵਿਸ਼੍ਵਾਸੋ ਨ ਭੂਤ੍ਵਾ ਸ਼ਤਵਤ੍ਸਰਵਯਸ੍ਕਤ੍ਵਾਤ੍ ਸ੍ਵਸ਼ਰੀਰਸ੍ਯ ਜਰਾਂ ਸਾਰਾਨਾਮ੍ਨਃ ਸ੍ਵਭਾਰ੍ੱਯਾਯਾ ਰਜੋਨਿਵ੍ਰੁʼੱਤਿਞ੍ਚ ਤ੍ਰੁʼਣਾਯ ਨ ਮੇਨੇ|
20 ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν του Θεού διά της απιστίας, αλλ' ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν,
ਅਪਰਮ੍ ਅਵਿਸ਼੍ਵਾਸਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਤਿਜ੍ਞਾਵਚਨੇ ਕਮਪਿ ਸੰਸ਼ਯੰ ਨ ਚਕਾਰ;
21 και πεποιθώς ότι εκείνο, το οποίον υπεσχέθη, είναι δυνατός και να εκτελέση.
ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੇਣ ਯਤ੍ ਪ੍ਰਤਿਸ਼੍ਰੁਤੰ ਤਤ੍ ਸਾਧਯਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤ ਇਤਿ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤੰ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਦ੍ਰੁʼਢਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਸਨ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਿਮਾਨੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਯਾਞ੍ਚਕਾਰ|
22 Διά τούτο και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.
ਇਤਿ ਹੇਤੋਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤਦੀਯਪੁਣ੍ਯਮਿਵ ਗਣਯਾਞ੍ਚਕ੍ਰੇ|
23 Δεν εγράφη δε δι' αυτόν μόνον, ότι ελογίσθη εις αυτόν,
ਪੁਣ੍ਯਮਿਵਾਗਣ੍ਯਤ ਤਤ੍ ਕੇਵਲਸ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਨਿਮਿੱਤੰ ਲਿਖਿਤੰ ਨਹਿ, ਅਸ੍ਮਾਕੰ ਨਿਮਿੱਤਮਪਿ,
24 αλλά και δι' ημάς, εις τους οποίους μέλλει να λογισθή, τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα εκ νεκρών Ιησούν τον Κύριον ημών,
ਯਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪਾਪਨਾਸ਼ਾਰ੍ਥੰ ਸਮਰ੍ਪਿਤੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪੁਣ੍ਯਪ੍ਰਾਪ੍ਤ੍ਯਰ੍ਥਞ੍ਚੋੱਥਾਪਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍ ਯੋ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰਭੁ ਰ੍ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯੋੱਥਾਪਯਿਤਰੀਸ਼੍ਵਰੇ
25 όστις παρεδόθη διά τας αμαρτίας ημών και ανέστη διά την δικαίωσιν ημών.
ਯਦਿ ਵਯੰ ਵਿਸ਼੍ਵਸਾਮਸ੍ਤਰ੍ਹ੍ਯਸ੍ਮਾਕਮਪਿ ਸਏਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਃ ਪੁਣ੍ਯਮਿਵ ਗਣਯਿਸ਼਼੍ਯਤੇ|
