Ψαλμοί 120

1 «Ωδή των Αναβαθμών.» Εν τη θλίψει μου έκραξα προς τον Κύριον, και εισήκουσέ μου.

Cantique des montées. Vers Yahweh, dans ma détresse, j’ai crié, et il m’a exaucé:

2 Κύριε, λύτρωσον την ψυχήν μου από χειλέων ψευδών, από γλώσσης δολίας.

« Yahweh délivre mon âme de la lèvre de mensonge, de la langue astucieuse! »

3 Τι θέλει σοι δώσει ή τι θέλει σοι προσθέσει, η δολία γλώσσα;

Que te sera-t-il donné, quel sera ton profit, langue perfide?

4 Τα ηκονημένα βέλη του δυνατού, μετά ανθράκων αρκεύθου.

Les flèches aiguës du Tout-Puissant, avec les charbons ardents du genêt.

5 Ουαί εις εμέ, διότι παροικώ εν Μεσέχ, κατοικώ εν ταις σκηναίς του Κηδάρ·

Malheureux que je suis de séjourner dans Mések, d’habiter sous les tentes de Cédar!

6 Πολύν καιρόν κατώκησεν η ψυχή μου μετά των μισούντων την ειρήνην.

Trop longtemps j’ai demeuré avec ceux qui haïssent la paix.

7 Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ' όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται διά πόλεμον.

Je suis un homme de paix et, quand je leur parle, ils sont pour la guerre.