Κατα Μαρκον 1
1 αρχη του ευαγγελιου ιησου χριστου υιου του θεου
ഈശ്വരപുത്രസ്യ യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ സുസംവാദാരമ്ഭഃ|
2 ως γεγραπται εν τοις προφηταις ιδου εγω αποστελλω τον αγγελον μου προ προσωπου σου ος κατασκευασει την οδον σου εμπροσθεν σου
ഭവിഷ്യദ്വാദിനാം ഗ്രന്ഥേഷു ലിപിരിത്ഥമാസ്തേ, പശ്യ സ്വകീയദൂതന്തു തവാഗ്രേ പ്രേഷയാമ്യഹമ്| ഗത്വാ ത്വദീയപന്ഥാനം സ ഹി പരിഷ്കരിഷ്യതി|
3 φωνη βοωντος εν τη ερημω ετοιμασατε την οδον κυριου ευθειας ποιειτε τας τριβους αυτου
"പരമേശസ്യ പന്ഥാനം പരിഷ്കുരുത സർവ്വതഃ| തസ്യ രാജപഥഞ്ചൈവ സമാനം കുരുതാധുനാ| " ഇത്യേതത് പ്രാന്തരേ വാക്യം വദതഃ കസ്യചിദ്രവഃ||
4 εγενετο ιωαννης βαπτιζων εν τη ερημω και κηρυσσων βαπτισμα μετανοιας εις αφεσιν αμαρτιων
സഏവ യോഹൻ പ്രാന്തരേ മജ്ജിതവാൻ തഥാ പാപമാർജനനിമിത്തം മനോവ്യാവർത്തകമജ്ജനസ്യ കഥാഞ്ച പ്രചാരിതവാൻ|
5 και εξεπορευετο προς αυτον πασα η ιουδαια χωρα και οι ιεροσολυμιται και εβαπτιζοντο παντες εν τω ιορδανη ποταμω υπ αυτου εξομολογουμενοι τας αμαρτιας αυτων
തതോ യിഹൂദാദേശയിരൂശാലമ്നഗരനിവാസിനഃ സർവ്വേ ലോകാ ബഹി ർഭൂത്വാ തസ്യ സമീപമാഗത്യ സ്വാനി സ്വാനി പാപാന്യങ്ഗീകൃത്യ യർദ്ദനനദ്യാം തേന മജ്ജിതാ ബഭൂവുഃ|
6 ην δε ο ιωαννης ενδεδυμενος τριχας καμηλου και ζωνην δερματινην περι την οσφυν αυτου και εσθιων ακριδας και μελι αγριον
അസ്യ യോഹനഃ പരിധേയാനി ക്രമേലകലോമജാനി, തസ്യ കടിബന്ധനം ചർമ്മജാതമ്, തസ്യ ഭക്ഷ്യാണി ച ശൂകകീടാ വന്യമധൂനി ചാസൻ|
7 και εκηρυσσεν λεγων ερχεται ο ισχυροτερος μου οπισω μου ου ουκ ειμι ικανος κυψας λυσαι τον ιμαντα των υποδηματων αυτου
സ പ്രചാരയൻ കഥയാഞ്ചക്രേ, അഹം നമ്രീഭൂയ യസ്യ പാദുകാബന്ധനം മോചയിതുമപി ന യോഗ്യോസ്മി, താദൃശോ മത്തോ ഗുരുതര ഏകഃ പുരുഷോ മത്പശ്ചാദാഗച്ഛതി|
8 εγω μεν εβαπτισα υμας εν υδατι αυτος δε βαπτισει υμας εν πνευματι αγιω
അഹം യുഷ്മാൻ ജലേ മജ്ജിതവാൻ കിന്തു സ പവിത്ര ആത്മാനി സംമജ്ജയിഷ്യതി|
9 και εγενετο εν εκειναις ταις ημεραις ηλθεν ο ιησους απο ναζαρετ της γαλιλαιας και εβαπτισθη υπο ιωαννου εις τον ιορδανην
അപരഞ്ച തസ്മിന്നേവ കാലേ ഗാലീൽപ്രദേശസ്യ നാസരദ്ഗ്രാമാദ് യീശുരാഗത്യ യോഹനാ യർദ്ദനനദ്യാം മജ്ജിതോഽഭൂത്|
10 και ευθεως αναβαινων απο του υδατος ειδεν σχιζομενους τους ουρανους και το πνευμα ως περιστεραν καταβαινον επ αυτον
സ ജലാദുത്ഥിതമാത്രോ മേഘദ്വാരം മുക്തം കപോതവത് സ്വസ്യോപരി അവരോഹന്തമാത്മാനഞ്ച ദൃഷ്ടവാൻ|
11 και φωνη εγενετο εκ των ουρανων συ ει ο υιος μου ο αγαπητος εν σοι ηυδοκησα
ത്വം മമ പ്രിയഃ പുത്രസ്ത്വയ്യേവ മമമഹാസന്തോഷ ഇയമാകാശീയാ വാണീ ബഭൂവ|
12 και ευθεως το πνευμα αυτον εκβαλλει εις την ερημον
തസ്മിൻ കാലേ ആത്മാ തം പ്രാന്തരമധ്യം നിനായ|
13 και ην εκει εν τη ερημω ημερας τεσσαρακοντα πειραζομενος υπο του σατανα και ην μετα των θηριων και [ οι ] αγγελοι διηκονουν αυτω
അഥ സ ചത്വാരിംശദ്ദിനാനി തസ്മിൻ സ്ഥാനേ വന്യപശുഭിഃ സഹ തിഷ്ഠൻ ശൈതാനാ പരീക്ഷിതഃ; പശ്ചാത് സ്വർഗീയദൂതാസ്തം സിഷേവിരേ|
14 μετα δε το παραδοθηναι ιωαννην ηλθεν ο ιησους εις την γαλιλαιαν κηρυσσων το ευαγγελιον της βασιλειας του θεου
അനന്തരം യോഹനി ബന്ധനാലയേ ബദ്ധേ സതി യീശു ർഗാലീൽപ്രദേശമാഗത്യ ഈശ്വരരാജ്യസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരയൻ കഥയാമാസ,
15 και λεγων οτι πεπληρωται ο καιρος και ηγγικεν η βασιλεια του θεου μετανοειτε και πιστευετε εν τω ευαγγελιω
കാലഃ സമ്പൂർണ ഈശ്വരരാജ്യഞ്ച സമീപമാഗതം; അതോഹേതോ ര്യൂയം മനാംസി വ്യാവർത്തയധ്വം സുസംവാദേ ച വിശ്വാസിത|
16 περιπατων δε παρα την θαλασσαν της γαλιλαιας ειδεν σιμωνα και ανδρεαν τον αδελφον αυτου του σιμωνος βαλλοντας αμφιβληστρον εν τη θαλασση ησαν γαρ αλιεις
തദനന്തരം സ ഗാലീലീയസമുദ്രസ്യ തീരേ ഗച്ഛൻ ശിമോൻ തസ്യ ഭ്രാതാ അന്ദ്രിയനാമാ ച ഇമൗ ദ്വൗ ജനൗ മത്സ്യധാരിണൗ സാഗരമധ്യേ ജാലം പ്രക്ഷിപന്തൗ ദൃഷ്ട്വാ താവവദത്,
17 και ειπεν αυτοις ο ιησους δευτε οπισω μου και ποιησω υμας γενεσθαι αλιεις ανθρωπων
യുവാം മമ പശ്ചാദാഗച്ഛതം, യുവാമഹം മനുഷ്യധാരിണൗ കരിഷ്യാമി|
18 και ευθεως αφεντες τα δικτυα αυτων ηκολουθησαν αυτω
തതസ്തൗ തത്ക്ഷണമേവ ജാലാനി പരിത്യജ്യ തസ്യ പശ്ചാത് ജഗ്മതുഃ|
19 και προβας εκειθεν ολιγον ειδεν ιακωβον τον του ζεβεδαιου και ιωαννην τον αδελφον αυτου και αυτους εν τω πλοιω καταρτιζοντας τα δικτυα
തതഃ പരം തത്സ്ഥാനാത് കിഞ്ചിദ് ദൂരം ഗത്വാ സ സിവദീപുത്രയാകൂബ് തദ്ഭ്രാതൃയോഹൻ ച ഇമൗ നൗകായാം ജാലാനാം ജീർണമുദ്ധാരയന്തൗ ദൃഷ്ട്വാ താവാഹൂയത്|
20 και ευθεως εκαλεσεν αυτους και αφεντες τον πατερα αυτων ζεβεδαιον εν τω πλοιω μετα των μισθωτων απηλθον οπισω αυτου
തതസ്തൗ നൗകായാം വേതനഭുഗ്ഭിഃ സഹിതം സ്വപിതരം വിഹായ തത്പശ്ചാദീയതുഃ|
21 και εισπορευονται εις καπερναουμ και ευθεως τοις σαββασιν [ εισελθων ] εις την συναγωγην εδιδασκεν
തതഃ പരം കഫർനാഹൂമ്നാമകം നഗരമുപസ്ഥായ സ വിശ്രാമദിവസേ ഭജനഗ്രഹം പ്രവിശ്യ സമുപദിദേശ|
22 και εξεπλησσοντο επι τη διδαχη αυτου ην γαρ διδασκων αυτους ως εξουσιαν εχων και ουχ ως οι γραμματεις
തസ്യോപദേശാല്ലോകാ ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ യതഃ സോധ്യാപകാഇവ നോപദിശൻ പ്രഭാവവാനിവ പ്രോപദിദേശ|
23 και ην εν τη συναγωγη αυτων ανθρωπος εν πνευματι ακαθαρτω και ανεκραξεν
അപരഞ്ച തസ്മിൻ ഭജനഗൃഹേ അപവിത്രഭൂതേന ഗ്രസ്ത ഏകോ മാനുഷ ആസീത്| സ ചീത്ശബ്ദം കൃത്വാ കഥയാഞ്ചകേ
24 λεγων εα τι ημιν και σοι ιησου ναζαρηνε ηλθες απολεσαι ημας οιδα σε τις ει ο αγιος του θεου
ഭോ നാസരതീയ യീശോ ത്വമസ്മാൻ ത്യജ, ത്വയാ സഹാസ്മാകം കഃ സമ്ബന്ധഃ? ത്വം കിമസ്മാൻ നാശയിതും സമാഗതഃ? ത്വമീശ്വരസ്യ പവിത്രലോക ഇത്യഹം ജാനാമി|
25 και επετιμησεν αυτω ο ιησους λεγων φιμωθητι και εξελθε εξ αυτου
തദാ യീശുസ്തം തർജയിത്വാ ജഗാദ തൂഷ്ണീം ഭവ ഇതോ ബഹിർഭവ ച|
26 και σπαραξαν αυτον το πνευμα το ακαθαρτον και κραξαν φωνη μεγαλη εξηλθεν εξ αυτου
തതഃ സോഽപവിത്രഭൂതസ്തം സമ്പീഡ്യ അത്യുചൈശ്ചീത്കൃത്യ നിർജഗാമ|
27 και εθαμβηθησαν παντες ωστε συζητειν προς εαυτους λεγοντας τι εστιν τουτο τις η διδαχη η καινη αυτη οτι κατ εξουσιαν και τοις πνευμασιν τοις ακαθαρτοις επιτασσει και υπακουουσιν αυτω
തേനൈവ സർവ്വേ ചമത്കൃത്യ പരസ്പരം കഥയാഞ്ചക്രിരേ, അഹോ കിമിദം? കീദൃശോഽയം നവ്യ ഉപദേശഃ? അനേന പ്രഭാവേനാപവിത്രഭൂതേഷ്വാജ്ഞാപിതേഷു തേ തദാജ്ഞാനുവർത്തിനോ ഭവന്തി|
28 και εξηλθεν η ακοη αυτου ευθυς εις ολην την περιχωρον της γαλιλαιας
തദാ തസ്യ യശോ ഗാലീലശ്ചതുർദിക്സ്ഥസർവ്വദേശാൻ വ്യാപ്നോത്|
29 και ευθεως εκ της συναγωγης εξελθοντες ηλθον εις την οικιαν σιμωνος και ανδρεου μετα ιακωβου και ιωαννου
അപരഞ്ച തേ ഭജനഗൃഹാദ് ബഹി ർഭൂത്വാ യാകൂബ്യോഹൻഭ്യാം സഹ ശിമോന ആന്ദ്രിയസ്യ ച നിവേശനം പ്രവിവിശുഃ|
30 η δε πενθερα σιμωνος κατεκειτο πυρεσσουσα και ευθεως λεγουσιν αυτω περι αυτης
തദാ പിതരസ്യ ശ്വശ്രൂർജ്വരപീഡിതാ ശയ്യായാമാസ്ത ഇതി തേ തം ഝടിതി വിജ്ഞാപയാഞ്ചക്രുഃ|
31 και προσελθων ηγειρεν αυτην κρατησας της χειρος αυτης και αφηκεν αυτην ο πυρετος ευθεως και διηκονει αυτοις
തതഃ സ ആഗത്യ തസ്യാ ഹസ്തം ധൃത്വാ താമുദസ്ഥാപയത്; തദൈവ താം ജ്വരോഽത്യാക്ഷീത് തതഃ പരം സാ താൻ സിഷേവേ|
32 οψιας δε γενομενης οτε εδυ ο ηλιος εφερον προς αυτον παντας τους κακως εχοντας και τους δαιμονιζομενους
അഥാസ്തം ഗതേ രവൗ സന്ധ്യാകാലേ സതി ലോകാസ്തത്സമീപം സർവ്വാൻ രോഗിണോ ഭൂതധൃതാംശ്ച സമാനിന്യുഃ|
33 και ην η πολις ολη επισυνηγμενη προς την θυραν
സർവ്വേ നാഗരികാ ലോകാ ദ്വാരി സംമിലിതാശ്ച|
34 και εθεραπευσεν πολλους κακως εχοντας ποικιλαις νοσοις και δαιμονια πολλα εξεβαλεν και ουκ ηφιεν λαλειν τα δαιμονια οτι ηδεισαν αυτον χριστον ειναι
തതഃ സ നാനാവിധരോഗിണോ ബഹൂൻ മനുജാനരോഗിണശ്ചകാര തഥാ ബഹൂൻ ഭൂതാൻ ത്യാജയാഞ്ചകാര താൻ ഭൂതാൻ കിമപി വാക്യം വക്തും നിഷിഷേധ ച യതോഹേതോസ്തേ തമജാനൻ|
35 και πρωι εννυχα λιαν αναστας εξηλθεν και απηλθεν εις ερημον τοπον κακει προσηυχετο
അപരഞ്ച സോഽതിപ്രത്യൂഷേ വസ്തുതസ്തു രാത്രിശേഷേ സമുത്ഥായ ബഹിർഭൂയ നിർജനം സ്ഥാനം ഗത്വാ തത്ര പ്രാർഥയാഞ്ചക്രേ|
36 και κατεδιωξαν αυτον ο σιμων και οι μετ αυτου
അനന്തരം ശിമോൻ തത്സങ്ഗിനശ്ച തസ്യ പശ്ചാദ് ഗതവന്തഃ|
37 και ευροντες αυτον λεγουσιν αυτω οτι παντες σε ζητουσιν
തദുദ്ദേശം പ്രാപ്യ തമവദൻ സർവ്വേ ലോകാസ്ത്വാം മൃഗയന്തേ|
38 και λεγει αυτοις αγωμεν εις τας εχομενας κωμοπολεις ινα και εκει κηρυξω εις τουτο γαρ εξεληλυθα
തദാ സോഽകഥയത് ആഗച്ഛത വയം സമീപസ്ഥാനി നഗരാണി യാമഃ, യതോഽഹം തത്ര കഥാം പ്രചാരയിതും ബഹിരാഗമമ്|
39 και ην κηρυσσων εν ταις συναγωγαις αυτων εις ολην την γαλιλαιαν και τα δαιμονια εκβαλλων
അഥ സ തേഷാം ഗാലീൽപ്രദേശസ്യ സർവ്വേഷു ഭജനഗൃഹേഷു കഥാഃ പ്രചാരയാഞ്ചക്രേ ഭൂതാനത്യാജയഞ്ച|
40 και ερχεται προς αυτον λεπρος παρακαλων αυτον και γονυπετων αυτον και λεγων αυτω οτι εαν θελης δυνασαι με καθαρισαι
അനന്തരമേകഃ കുഷ്ഠീ സമാഗത്യ തത്സമ്മുഖേ ജാനുപാതം വിനയഞ്ച കൃത്വാ കഥിതവാൻ യദി ഭവാൻ ഇച്ഛതി തർഹി മാം പരിഷ്കർത്തും ശക്നോതി|
41 ο δε ιησους σπλαγχνισθεις εκτεινας την χειρα ηψατο αυτου και λεγει αυτω θελω καθαρισθητι
തതഃ കൃപാലു ര്യീശുഃ കരൗ പ്രസാര്യ്യ തം സ്പഷ്ട്വാ കഥയാമാസ
42 και ειποντος αυτου ευθεως απηλθεν απ αυτου η λεπρα και εκαθαρισθη
മമേച്ഛാ വിദ്യതേ ത്വം പരിഷ്കൃതോ ഭവ| ഏതത്കഥായാഃ കഥനമാത്രാത് സ കുഷ്ഠീ രോഗാന്മുക്തഃ പരിഷ്കൃതോഽഭവത്|
43 και εμβριμησαμενος αυτω ευθεως εξεβαλεν αυτον
തദാ സ തം വിസൃജൻ ഗാഢമാദിശ്യ ജഗാദ
44 και λεγει αυτω ορα μηδενι μηδεν ειπης αλλ υπαγε σεαυτον δειξον τω ιερει και προσενεγκε περι του καθαρισμου σου α προσεταξεν μωυσης εις μαρτυριον αυτοις
സാവധാനോ ഭവ കഥാമിമാം കമപി മാ വദ; സ്വാത്മാനം യാജകം ദർശയ, ലോകേഭ്യഃ സ്വപരിഷ്കൃതേഃ പ്രമാണദാനായ മൂസാനിർണീതം യദ്ദാനം തദുത്സൃജസ്വ ച|
45 ο δε εξελθων ηρξατο κηρυσσειν πολλα και διαφημιζειν τον λογον ωστε μηκετι αυτον δυνασθαι φανερως εις πολιν εισελθειν αλλ εξω εν ερημοις τοποις ην και ηρχοντο προς αυτον πανταχοθεν
കിന്തു സ ഗത്വാ തത് കർമ്മ ഇത്ഥം വിസ്താര്യ്യ പ്രചാരയിതും പ്രാരേഭേ തേനൈവ യീശുഃ പുനഃ സപ്രകാശം നഗരം പ്രവേഷ്ടും നാശക്നോത് തതോഹേതോർബഹിഃ കാനനസ്ഥാനേ തസ്യൗ; തഥാപി ചതുർദ്ദിഗ്ഭ്യോ ലോകാസ്തസ്യ സമീപമായയുഃ|
