Psalm 129

1 Viel haben sie bedrängt mich von meiner Jugend auf! So spreche nun Israel;

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند. اسرائیل بگوید:

2 Viel haben sie bedrängt mich von meiner Jugend auf, doch haben sie mich nicht überwältigt.

«از ایام جوانی‌ام دشمنانم بر من ظلم بسیار کردند، اما نتوانستند مرا از پای درآورند.

3 Auf meinem Rücken haben die Pflüger gepflügt und ihre Furchen langgezogen.

ضربات شلّاق آنان پشت مرا به شکل زمینی شیار شده درآورد،

4 Jehovah ist gerecht, der Ungerechten Seile schnitt Er ab.

اما خداوند مرا از اسارت آنان آزاد ساخت.»

5 Beschämt müssen werden und hinter sich zurückweichen alle, die Zion hassen.

سرنگون شوند تمام کسانی که از اسرائیل نفرت دارند!

6 Sie werden wie das Gras der Dächer, das, ehe man es herausrauft, verdorrt.

همچون علفی باشند که بر پشت بامها می‌روید، که پیش از آنکه آن را بچینند، می‌خشکد

7 Mit dem nicht füllt seine Hand der Schnitter, noch seinen Schoß der Garbenbinder;

و کسی آن را جمع نمی‌کند و به شکل بافه نمی‌بندد.

8 Und die vorübergehen sprechen nicht: Jehovahs Segen sei über euch! Wir segnen euch in dem Namen Jehovahs.

رهگذران آنان را برکت ندهند و نگویند: «برکت خداوند بر شما باد!» و یا «ما شما را به نام خداوند برکت می‌دهیم.»