Offenbarung 11
1 Man gab mir dann ein Rohr, das einem Stabe glich, und gebot mir: »Mache dich auf und miß den Tempel Gottes nebst dem Brandopferaltar und den dort Anbetenden;
அநந்தரம்’ பரிமாணத³ண்ட³வத்³ ஏகோ நலோ மஹ்யமதா³யி, ஸ ச தூ³த உபதிஷ்ட²ந் மாம் அவத³த், உத்தா²யேஸ்²வரஸ்ய மந்தி³ரம்’ வேதீ³ம்’ தத்ரத்யஸேவகாம்’ஸ்²ச மிமீஷ்வ|
2 doch den Vorhof außerhalb des Tempels tu hinaus und miß ihn nicht mit; denn er ist den Heiden preisgegeben; die werden die heilige Stadt zweiundvierzig Monate lang zertreten.«
கிந்து மந்தி³ரஸ்ய ப³ஹி: ப்ராங்க³ணம்’ த்யஜ ந மிமீஷ்வ யதஸ்தத்³ அந்யஜாதீயேப்⁴யோ த³த்தம்’, பவித்ரம்’ நக³ரஞ்ச த்³விசத்வாரிம்’ஸ²ந்மாஸாந் யாவத் தேஷாம்’ சரணை ர்மர்த்³தி³ஷ்யதே|
3 »Doch meinen zwei Zeugen will ich verleihen, daß sie, in Säcke gekleidet, zwölfhundertundsechzig Tage lang prophetisch reden.«
பஸ்²சாத் மம த்³வாப்⁴யாம்’ ஸாக்ஷிப்⁴யாம்’ மயா ஸாமர்த்²யம்’ தா³யிஷ்யதே தாவுஷ்ட்ரலோமஜவஸ்த்ரபரிஹிதௌ ஷஷ்ட்²யதி⁴கத்³விஸ²தாதி⁴கஸஹஸ்ரதி³நாநி யாவத்³ ப⁴விஷ்யத்³வாக்யாநி வதி³ஷ்யத: |
4 Diese sind die zwei Ölbäume und die zwei Leuchter, die vor dem Herrn der Erde stehen;
தாவேவ ஜக³தீ³ஸ்²வரஸ்யாந்திகே திஷ்ட²ந்தௌ ஜிதவ்ரு’க்ஷௌ தீ³பவ்ரு’க்ஷௌ ச|
5 und wenn jemand sich an ihnen vergreifen will, so geht Feuer aus ihrem Munde hervor und verzehrt ihre Feinde; und wenn jemand sich an ihnen vergreifen will, muß er auf diese Weise (durch Feuer) ums Leben kommen.
யதி³ கேசித் தௌ ஹிம்’ஸிதும்’ சேஷ்டந்தே தர்ஹி தயோ ர்வத³நாப்⁴யாம் அக்³நி ர்நிர்க³த்ய தயோ: ஸ²த்ரூந் ப⁴ஸ்மீகரிஷ்யதி| ய: கஸ்²சித் தௌ ஹிம்’ஸிதும்’ சேஷ்டதே தேநைவமேவ விநஷ்டவ்யம்’|
6 Diese haben die Macht, den Himmel zu verschließen, damit kein Regen während der Tage ihrer prophetischen Rede falle; auch haben sie Macht über die Gewässer, sie in Blut zu verwandeln und die Erde mit Plagen jeder Art zu schlagen, sooft sie wollen.
தயோ ர்ப⁴விஷ்யத்³வாக்யகத²நதி³நேஷு யதா² வ்ரு’ஷ்டி ர்ந ஜாயதே ததா² க³க³நம்’ ரோத்³து⁴ம்’ தயோ: ஸாமர்த்²யம் அஸ்தி, அபரம்’ தோயாநி ஸோ²ணிதரூபாணி கர்த்தும்’ நிஜாபி⁴லாஷாத் முஹுர்முஹு: ஸர்வ்வவித⁴த³ண்டை³: ப்ரு’தி²வீம் ஆஹந்துஞ்ச தயோ: ஸாமர்த்²யமஸ்தி|
7 Wenn sie dann mit ihrem Zeugnis zum Abschluß gekommen sind, wird das Tier, das aus dem Abgrund heraufsteigt, mit ihnen kämpfen und wird sie besiegen und sie töten; (Abyssos g12)
அபரம்’ தயோ: ஸாக்ஷ்யே ஸமாப்தே ஸதி ரஸாதலாத்³ யேநோத்தி²தவ்யம்’ ஸ பஸு²ஸ்தாப்⁴யாம்’ ஸஹ யுத்³த்⁴வா தௌ ஜேஷ்யதி ஹநிஷ்யதி ச| (Abyssos g12)
8 und ihre Leichname (werden) auf der Straße der großen Stadt (liegen), die, geistlich geredet, ›Sodom und Ägypten‹ heißt, wo auch ihr Herr gekreuzigt worden ist.
ததஸ்தயோ: ப்ரபு⁴ரபி யஸ்யாம்’ மஹாபுர்ய்யாம்’ க்ருஸே² ஹதோ (அ)ர்த²தோ யஸ்யா: பாரமார்தி²கநாமநீ ஸிதோ³மம்’ மிஸரஸ்²சேதி தஸ்யா மஹாபுர்ய்யாம்’: ஸந்நிவேஸே² தயோ: குணபே ஸ்தா²ஸ்யத: |
9 Und Leute aus den Völkern und Stämmen, den Sprachen und Völkerschaften sehen ihre Leichname drei und einen halben Tag lang (daliegen) und lassen nicht zu, daß ihre Leichname in einem Grabe beigesetzt werden.
ததோ நாநாஜாதீயா நாநாவம்’ஸீ²யா நாநாபா⁴ஷாவாதி³நோ நாநாதே³ஸீ²யாஸ்²ச ப³ஹவோ மாநவா: ஸார்த்³த⁴தி³நத்ரயம்’ தயோ: குணபே நிரீக்ஷிஷ்யந்தே, தயோ: குணபயோ: ஸ்²மஸா²நே ஸ்தா²பநம்’ நாநுஜ்ஞாஸ்யந்தி|
10 Und die Bewohner der Erde freuen sich über sie und sind guter Dinge und werden einander Geschenke zusenden; denn diese beiden Propheten hatten den Bewohnern der Erde Plagen verursacht.
ப்ரு’தி²வீநிவாஸிநஸ்²ச தயோ ர்ஹேதோராநந்தி³ஷ்யந்தி ஸுக²போ⁴க³ம்’ குர்வ்வந்த: பரஸ்பரம்’ தா³நாநி ப்ரேஷயிஷ்யந்தி ச யதஸ்தாப்⁴யாம்’ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ப்⁴யாம்’ ப்ரு’தி²வீநிவாஸிநோ யாதநாம்’ ப்ராப்தா: |
11 Doch nach den drei und einem halben Tage kam Lebensgeist aus Gott in sie hinein, und sie traten (wieder) auf ihre Füße, und große Furcht befiel alle, die sie sahen.
தஸ்மாத் ஸார்த்³த⁴தி³நத்ரயாத் பரம் ஈஸ்²வராத் ஜீவநதா³யக ஆத்மநி தௌ ப்ரவிஷ்டே தௌ சரணைருத³திஷ்ட²தாம்’, தேந யாவந்தஸ்தாவபஸ்²யந் தே (அ)தீவ த்ராஸயுக்தா அப⁴வந்|
12 Und sie hörten eine laute Stimme vom Himmel her ihnen zurufen: »Kommt herauf hierher!« Da fuhren sie in einer Wolke in den Himmel empor, und ihre Feinde sahen ihnen nach.
தத: பரம்’ தௌ ஸ்வர்கா³த்³ உச்சைரித³ம்’ கத²யந்தம்’ ரவம் அஸ்²ரு’ணுதாம்’ யுவாம்’ ஸ்தா²நம் ஏதத்³ ஆரோஹதாம்’ ததஸ்தயோ: ஸ²த்ருஷு நிரீக்ஷமாணேஷு தௌ மேகே⁴ந ஸ்வர்க³ம் ஆரூட⁴வந்தௌ|
13 Und in jener Stunde erfolgte ein starkes Erdbeben: der zehnte Teil der Stadt stürzte ein, und siebentausend Menschennamen fanden durch das Erdbeben ihren Tod; die übrigen aber gerieten in Furcht und gaben dem Gott des Himmels die Ehre. –
தத்³த³ண்டே³ மஹாபூ⁴மிகம்பே ஜாதே புர்ய்யா த³ஸ²மாம்’ஸ²: பதித: ஸப்தஸஹஸ்ராணி மாநுஷாஸ்²ச தேந பூ⁴மிகம்பேந ஹதா: , அவஸி²ஷ்டாஸ்²ச ப⁴யம்’ க³த்வா ஸ்வர்கீ³யேஸ்²வரஸ்ய ப்ரஸ²ம்’ஸாம் அகீர்த்தயந்|
14 Das zweite Wehe (des Adlers) ist vorüber; aber das dritte Wehe kommt bald.
த்³விதீய: ஸந்தாபோ க³த: பஸ்²ய த்ரு’தீய: ஸந்தாபஸ்தூர்ணம் ஆக³ச்ச²தி|
15 Nun stieß der siebte Engel in die Posaune: da ließen sich laute Stimmen im Himmel vernehmen, die riefen: »Die Königsherrschaft über die Welt ist an unsern Herrn und seinen Gesalbten gekommen, und er wird (fortan) als König in alle Ewigkeit herrschen!« (aiōn g165)
அநந்தரம்’ ஸப்ததூ³தேந தூர்ய்யாம்’ வாதி³தாயாம்’ ஸ்வர்க³ உச்சை: ஸ்வரைர்வாகி³யம்’ கீர்த்திதா, ராஜத்வம்’ ஜக³தோ யத்³யத்³ ராஜ்யம்’ தத³து⁴நாப⁴வத்| அஸ்மத்ப்ரபோ⁴ஸ்ததீ³யாபி⁴ஷிக்தஸ்ய தாரகஸ்ய ச| தேந சாநந்தகாலீயம்’ ராஜத்வம்’ ப்ரகரிஷ்யதே|| (aiōn g165)
16 Da warfen sich die vierundzwanzig Ältesten, die vor Gott auf ihren Thronen sitzen, auf ihr Angesicht nieder und beteten Gott an
அபரம் ஈஸ்²வரஸ்யாந்திகே ஸ்வகீயஸிம்’ஹாஸநேஷூபவிஷ்டாஸ்²சதுர்விம்’ஸ²திப்ராசீநா பு⁴வி ந்யங்பூ⁴கா² பூ⁴த்வேஸ்²வரம்’ ப்ரணம்யாவத³ந்,
17 mit den Worten: »Wir danken dir, Herr, allmächtiger Gott, der da ist und der da war, daß du deine große Macht an dich genommen und die Königsherrschaft angetreten hast.
ஹே பூ⁴த வர்த்தமாநாபி ப⁴விஷ்யம்’ஸ்²ச பரேஸ்²வர| ஹே ஸர்வ்வஸ²க்திமந் ஸ்வாமிந் வயம்’ தே குர்ம்மஹே ஸ்தவம்’| யத் த்வயா க்ரியதே ராஜ்யம்’ க்³ரு’ஹீத்வா தே மஹாப³லம்’|
18 Die Völker sind zwar in Zorn geraten, doch dein Zorn ist gekommen und die Zeit des Gerichts für die Toten und (die Zeit) der Belohnung für deine Knechte, die Propheten, und für die Heiligen und für alle, die deinen Namen fürchten, die Kleinen wie die Großen; und (die Zeit) des Verderbens für die, welche die Erde verderben.«
விஜாதீயேஷு குப்யத்ஸு ப்ராது³ர்பூ⁴தா தவ க்ருதா⁴| ம்ரு’தாநாமபி காலோ (அ)ஸௌ விசாரோ ப⁴விதா யதா³| ப்⁴ரு’த்யாஸ்²ச தவ யாவந்தோ ப⁴விஷ்யத்³வாதி³ஸாத⁴வ: | யே ச க்ஷுத்³ரா மஹாந்தோ வா நாமதஸ்தே ஹி பி³ப்⁴யதி| யதா³ ஸர்வ்வேப்⁴ய ஏதேப்⁴யோ வேதநம்’ விதரிஷ்யதே| க³ந்தவ்யஸ்²ச யதா³ நாஸோ² வஸுதா⁴யா விநாஸ²கை: ||
19 Da tat sich der Tempel Gottes im Himmel auf, und die Lade seines Bundes wurde in seinem Tempel sichtbar; zugleich erfolgten Blitze und Stimmen, Donnerschläge, ein Erdbeben und gewaltiger Hagelschlag.
அநந்தரம் ஈஸ்²வரஸ்ய ஸ்வர்க³ஸ்த²மந்தி³ரஸ்ய த்³வாரம்’ முக்தம்’ தந்மந்தி³ரமத்⁴யே ச நியமமஞ்ஜூஷா த்³ரு’ஸ்²யாப⁴வத், தேந தடி³தோ ரவா: ஸ்தநிதாநி பூ⁴மிகம்போ கு³ருதரஸி²லாவ்ரு’ஷ்டிஸ்²சைதாநி ஸமப⁴வந்|
