Psalm 95

1 Kommt, laßt uns dem HERRN zujubeln, jauchzen dem Felsen unsers Heils!

Pójdźcież, śpiewajmy Panu; wykrzykujmy skale zbawienia naszego.

2 Laßt uns mit Dank vor sein Angesicht treten, mit Liedern ihm jauchzen!

Uprzedźmy oblicze jego z chwałą; psalmy mu śpiewajmy.

3 Denn ein großer Gott ist der HERR und ein großer König über alle Götter,

Albowiem Pan jest Bóg wielki, i król wielki nade wszystkich bogów.

4 er, in dessen Hand die Tiefen der Erde sind und dem auch die Gipfel der Berge gehören;

W jegoż rękach są głębokości ziemi, i wierzchy gór jego są.

5 er, dem das Meer gehört: er hat’s ja geschaffen, und das Festland: seine Hände haben’s gebildet.

Jegoż jest morze, bo je on uczynił; i ziemia, którą ręce jego ukształtowały.

6 Kommt, laßt uns anbeten und niederfallen, die Knie beugen vor dem HERRN, unserm Schöpfer!

Pójdźcie, kłaniajmy się, a upadajmy przed nim; klękajmy przed Panem, stworzycielem naszym.

7 Denn er ist unser Gott, und wir das Volk seiner Weide, die Herde seiner Hand. Möchtet ihr heute doch hören auf seine Stimme:

Onci jest zaiste Bóg nasz, a myśmy lud pastwiska jego, i owce rąk jego. Dziś, jeźli głos jego usłyszycie,

8 »Verstockt nicht euer Herz wie bei Meriba, wie am Tage von Massa in der Wüste,

Nie zatwardzajcież serca swego, jako w Meryba, a jako czasu kuszenia na puszczy.

9 woselbst eure Väter mich versuchten, mich prüften, obwohl sie doch sahen mein Tun.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

10 Vierzig Jahre hegte ich Abscheu gegen dieses Geschlecht, und sagte: ›Sie sind ein Volk mit irrendem Herzen‹; sie aber wollten von meinen Wegen nichts wissen.

Przez czterdzieści lat miałem spór z tym narodem, i rzekłem: Lud ten błądzi sercem, a nie poznali dróg moich;

11 So schwur ich denn in meinem Zorn: ›Sie sollen nicht eingehn in meine Ruhstatt!‹«

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.