Psalm 94
1 Du Gott der Rache, o HERR, du Gott der Rache, erscheine!
Boże pomst! Panie Boże pomst! rozjaśnij się!
2 Erhebe dich, Richter der Erde, vergilt den Stolzen nach ihrem Tun!
Podnieś się, o Sędzio wszystkiej ziemi! a daj zapłatę pysznym.
3 Wie lange noch sollen die Gottlosen, HERR, wie lange noch sollen die Gottlosen jubeln,
Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?
4 sollen sie geifern und trotzige Reden führen, alle Übeltäter stolz sich brüsten?
Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?
5 Dein Volk, o HERR, zertreten sie und bedrücken dein Erbe;
Lud twój, Panie! trzeć, a dziedzictwo twoje trapić?
6 sie erwürgen Witwe und Fremdling und morden die Waisen
Wdowy i przychodniów mordować? a sierotki zabijać?
7 und sagen dabei: »Nicht sieht es der HERR« oder: »Nicht merkt es der Gott Jakobs.«
Mówiąc: Nie widzi tego Pan, ani tego rozumie Bóg Jakóbowy.
8 Nehmt Verstand an, ihr Unvernünftigen im Volk, und ihr Toren: wann wollt ihr Einsicht gewinnen?
Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?
9 Der das Ohr gepflanzt, der sollte nicht hören? Der das Auge gebildet, der sollte nicht sehn?
Izali ten, który szczepił ucho, nie słyszy? i który ukształtował oko, izali nie widzi?
10 Der die Völker erzieht, der sollte nicht strafen, er, der die Menschen Erkenntnis lehrt?
Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.
11 Der HERR kennt wohl die Gedanken der Menschen, daß nur ein Hauch sie sind.
Pan zna myśli ludzkie, iż są szczerą marnością.
12 Wohl dem Manne, den du, HERR, in Zucht nimmst, und den du aus deinem Gesetz belehrst,
Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.
13 damit er sich Ruhe verschaffe vor Unglückstagen, bis dem Frevler die Grube man gräbt!
Abyś mu sprawił pokój od złych dni, ażby był wykopany dół niezbożnikowi.
14 Denn der HERR wird sein Volk nicht verstoßen und sein Erbe nicht verlassen;
Albowiem, nie opuści Pan ludu swego, a dziedzictwa swego nie zaniecha.
15 denn Recht muß doch Recht bleiben, und ihm werden alle redlich Gesinnten sich anschließen.
Ale aż ku sprawiedliwości obróci się sąd, a za nim wszyscy serca uprzejmego.
16 Wer leistet mir Beistand gegen die Bösen? Wer tritt für mich ein gegen die Übeltäter?
Któżby się był zastawił za mną przeciwko złośnikom? ktoby się był ujął o mnie przeciwko tym, którzy czynią nieprawość?
17 Wäre der HERR nicht mein Helfer gewesen, so wohnte meine Seele wohl schon im stillen Land.
By mi był Pan nie przybył na pomoc, małoby była nie mieszkała dusza moja w milczeniu.
18 Sooft ich dachte: »Mein Fuß will wanken«, hat deine Gnade, HERR, mich immer gestützt;
Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.
19 bei der Menge meiner Sorgen in meiner Brust haben deine Tröstungen mir das Herz erquickt.
W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.
20 Sollte verbündet dir sein der Richterstuhl des Unheils, der Verderben schafft durch Gesetzesverdrehung?
Izali z tobą towarzyszy stolica nieprawości tych, którzy stanowią krzywdę miasto prawa?
21 Sie tun sich ja zusammen gegen das Leben des Gerechten und verurteilen unschuldig Blut.
Którzy się zbierają przeciwko duszy sprawiedliwego, a krew niewinną potępiają?
22 Doch der HERR ist mir zur festen Burg geworden, mein Gott zu meinem Zufluchtsfelsen;
Ale Pan jest twierdzą moją, a Bóg mój skałą ufności mojej.
23 er läßt ihren Frevel auf sie selber fallen und wird sie ob ihrer Bosheit vertilgen: ja vertilgen wird sie der HERR, unser Gott.
Onci obróci na nich nieprawość ich, a dla złości ich wytraci ich; wytraci ich Pan, Bóg nasz.
